╬♥╬ ویژه نامه ولادت باسعادت باب الحوائج ، امام موسی کاظم علیه السلام ╬♥╬

[R A H A]

خجسته میلاد هفتمین خورشید هدایت ،‌هفتمین گل بوستان امامت و ولایت
امام صبر وشکیبائی ،‌باب الحوائج ، حضرت امام موسی کاظم علیه السلام
برشیعیان و شیفتگان خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام مبارک باد

[R A H A]

قالَ الاِْمامُ الْکاظم(علیه السلام) :


اَفضَلُ ما یَتَقَرَّبُ به العَبدُ اِلی اللهِ بَعدِ المَعرِفَةِ به ، الصَلوةُ؛

امام کاظم علیه السلام فرمودند:

بهترین چیزی که بنده بعد از شناخت خدا
به وسیله آن به درگاه الهی تقرب پیدا می کند، نماز است.

(تحف العقول،ص455)

[R A H A]

مژده‏ اى دل که به ما تاج سرى داد خدا
شب ما سوته دلان را سحرى داد خدا

سجده شکر به جا آر که از رحمت خویش
تیر جانسوز دعا را اثرى داد خدا

شجر طیبه ى گلشن طاها را باز
هم ثمر داده و هم برگ و برى داد خدا

تا که اسلام قوى گردد و الحاد ضعیف
صدف بحر ولا را گهرى داد خدا

اى صبا فاطمه را مژده بده کز ره لطف
صادق آل نبى را پسرى داد خدا

ملک از کنگره ى عرش برین مژده دهد
که به ما ناجى نیک و سپرى داد خدا

بهر آزادى ابناء بشر بار دگر
به بشر رهبر فریادگرى داد خدا

تا کند زیر و زبر کاخ ستم را اى دل
مژده ‏ى آیت فتح و ظفرى داد خدا

تا به پرواز در آید به جهان طایر فکر
امشب از شوق و شعف بال و پرى داد خدا

شادمانم من ژولیده که از رحمت خود
به من بى هنر امشب هنرى داد خدا
ژولیده نیشابوری

[R A H A]

سلام بر تو که نور فروزان هدایتی.

سلام بر تو؛ سلام بر شبی که قدم‌هایِ بهشتی‌ات را

بر سنگ‌فرش کوچه‌های مدینه گذاشتی

و با تبسم شیرینت، تمامِ «ابواء» را غرق در شادمانی کردی.

آمدی؛ از سمتِ روزنه‌هایِ امید و شکوفا کردی همه غنچه‌هایِ توحید را،

تا بوستانِ حوایج را از عنایتت بیارایی

و حاجت‌هایِ عاشقانت را قرین اجابت نمایی.

ای کاظم‌ترین بنده خدا، ای باب الحوایج!

دست‌های نوازشگرت را بر سرهامان فرود آر

که دیری ست بر ضریحِ طلایی‌ات دخیل بسته‌ایم.

ای عبد صالح! هنوز ترنّمِ نیازهای شبانه‌ات

از لب‌هایِ فرشتگان می‌تراود و نسیمِ اخلاصت،

کوچه پس کوچه‌های کاهگلی «ابواء» را می‌نوازد.

یا باب الحوایج! مگر می‌شود به سوی دریا نگریست و شوقِ لحظه‌های توفانی را نداشت؟

مگر می‌شود به زیارتِ آفتاب رفت و مشتاق پرتوهای طلایی‌اش نشد؟!

آفرین به دامان پاک خاتون لحظه‌های نیایش،

که تو را در آغوش فشرد و بر کرامتِ والایت مرحبا گفت!

شبهای مدینه با مناجات عاشقانه تو، آهنگِ توحید می‌نوازند

و زندان هارون و کوچه‌های مدینه،

با گلخندهایِ صبورانه‌ات آوایِ استقامت سر می‌دهند.

سلام بر سجاده معطّر تو که مشام فرشتگان را می‌آشوبد.

[R A H A]

بر در دروازه‏ ى حاجات دل
تا سحرم مست مناجات دل

راز و نیاز دل ما ذکر دوست
نیست کسى هر آنچه باشد از اوست

دست طلب به سوى او روز و شام
مسئلت از غیر جمالش حرام است

هر که اسیر بى قرار یار است
به شوق او همیشه ره سپار است

دیده ببندد همه دم به راهش
جان بدهد بر سر یک نگاهش

به سر رود به سوى جانانه ‏اش
تا که رسد بر در میخانه اش

بر در میخانه گدایى رواست
اگر که ساقى کرم مرتضاست

ز مرتضى اگر کرم بخواهید
اگر که لطف دم به دم بخواهید

دل به طهوراى ولایت برید
حاجت خود به باب حاجت برید

نگویم این را که خدا عالم است
باب حوائج به خدا کاظم است

ز کاظمینش که ندیدم بسى
نیامده به دست خالى کسى

اگر که دستى برود به سویش
نمى‏ رسد مگر به آرزویش

یوسف زهرا که به زندان شدى
به قلب من همیشه مهمان شدى

به کاظمین تو اسیرم اسیر
جان رضا بیا و دستم بگیر

[R A H A]

زمین را از صفا زیور ببندید
به اوج آسمان اختر ببندید

به مژگان خاک این ره را زدایید
بر آن بال ملائک را گشایید

به اشک دیدگان ره را بشویید
شمیم عشق را اینک ببویید

که مى‏ آید گلى از آسمان ها
که مستش مى ‏شود دل‏ها و جان ها

از این تک گل دل صحرا بهارى ست
دگر پایان هجر و بى قرارى ست

خریدار جمالش قدسیانند
همیشه زائرش قدوسیانند

ز صبرش در عجب درمانده ایوب
ز اشک دیده‏ اش وامانده یعقوب

هزاران یوسف زیباى کنعان
خریدار رخ آن ماه تابان

گل است و در دل زندان اعدا
فتاده یوسف زهرایى ما

اگرچه برهمه عالم امیراست
ولى در چاه محنتها اسیر است

بگو با آن دل بى رحم صیاد
مبند او را به زنجیرى ز بیداد

کبوتر را به زنجیرى نبندید
به حال غربتش دیگر نخندید

اگر بستید این زخم زبان چیست
دگر دشنام او هرگز روانیست

زنیدم تا زیانه هرچه آید
ولى دشنام بر حیدر نشاید

[R A H A]

مژده‏ ى میلاد تو، نفحه ى باد صباست
رایحه ‏ى یاد تو با دل ما آشناست

آمدى و باب هر حاجت دلها شدى
باب حوائج تویى، نام تو ذکر خداست

عرش الهى اگر، جلوه گه حق بود
بار گه ات کاظمین، خود حرم کبریاست

قبله ى قدوسیان، کوى مصفاى تو
نام دل آراى تو، کعبه ى حاجات ماست

یوسف زهرایى و گوشه ‏ى زندان و چاه
کنج سیه چال تو، به غصه ات مبتلاست

شادى میلاد تو، توأم اشک است و آه
چون که غمین هر دل از کوفه و شام بلاست

محفل مولودى‏ ات، کرببلایى شده
گوشه‏ ى لبخند ما، همره اشک عزاست

[R A H A]

بزم مارا باز آمد عالم آرایى دگر
کز قدومش بزم ما گردیده سینایى دگر

قرنها بگذشته از موسى و شرح رود نیل
آمده اینک به فتح نیل موسایى دگر

صادق آل نبى را داده حّى بى نیاز
از براى تشنگان علم، دریایى دگر

گرچه زهرا را به عالم نیست همتایى، ولى
شد حمیده با چنین فرزند،زهرایى دگر

اى صبا بر گو به زهرا دیده روشن چون خدا
داده بر فرزند تو شمس دلارایى دگر

گر که مریم مام یک عیسى بود، حق از کرم
داده بعد از پنج عیسى بر تو عیسایى دگر

از پى ترویج دین و حفظ قرآن مجید
هادى ما در طریقت گشته مولایى دگر

تاجهان مرده را زانفاس گرمش جان دهد
زد قدم دراین جهان اینک مسیحایى دگر

یوسفى آمد که یوسف هم بود زندانیش
زانکه زندان رفتن او راست معنایى دگر

تا کنداز ریشه بنیاد بنى العباس را
زد قدم امروز انسان ساز فردایى دگر

تا که در عالم به آقایى رساند شیعه را
حق به آقایى خود آورده آقایى دگر

غیر آل للَّه ‏ما را نیست در محشر شفیع
از در دربار آنان پس مرو جایى دگر

در جزا برگ عبور ما به امضاءبسته است
معتبر جز مهر آنان نیست امضایى دگر

گر به تیغى بند بند شیعه را سازى جدا
در سرش جز عشق آنان نیست سودایى دگر

شعر من ران ملخ هست ومن (ژولیده) مور
غیر اینم بر سلیمان نیست کالایى دگر
ژولیده نشابورى

[R A H A]

چو اشک دیده ‏ى عشاق حق، دلهامصفاشد
قلوب شیعیان از روشنى چون طور سیناشد

اگر بینى فضاى آفرینش گشته عطر آگین
گل روى امام موسى کاظم شکوفا شد

به روز هفتم ماه صفر در شهر پیغمبر
جمال دیگرى از ذات پاک حق،هویدا شد

قدم زد در جهان مولاى عالم موسى جعفر
که از یمن قدومش، غرق زیور، عرش اعلاشد

چه خورشیدى زمین و آسمان را کرده نورانى
چه ماه پر فروغى در سپهر مجد،پیداشد

ز چرخ چارمین با موکب عزّو شرف امشب
پى عرض ادب سوى زمین نازل مسیحا شد

نه تنها دیده ى آل محمّد شد به او روشن
که چشم چرخ پیر از دیدن آن ماه، بینا شد

در این فرخنده میلاد وصى هفتم طاها
نزول رحمت بى منتها ذات یکتا شد

نه تنها آشنایانش،که در سر تا سر گیتى
هر آن کس واقف از اوصاف او گردیدشیدا شد

حمیده مادر والامقام و ارجمنداو
بنازد زان که او هم مادر فرزند زهراشد

به پاس مقدمش از جانب ربّ غفور امشب
براى دوستدارانش، برات عفو،امضاءشد

به آن باب الحوائج (ملتجى) شد هر گرفتارى
یقین دارم که از کار و دلش هر عقده ‏اى وا شد

[R A H A]

گوشه هایی از مکارم اخلاقی امام موسی بن جعفر علیه السلام

الف)مشورت با غلامان و احترام به آن ها


حسن بن جهم مي گويد: در محضر امام رضا (ع) بوديم، سخن از امام کاظم(ع) به ميان آمد، امام رضا (ع) فرمود: با اين که عقل هاي مردم قابل مقايسه ي منطقي با عقل پدرم (امام کاظم) نبود، گاهي با غلامان سياه خود در امور مختلف، مشورت مي کرد و به رأي و فکر آن ها احترام مي گذاشت.

شخصي به پدرم گفت: آيا با غلامان سياه مشورت مي کني؟!

در پاسخ فرمود: «ان الله تبارک و تعالي ربما فتح علي لسانه؛(1) همانا خداوند متعال چه بسا راه حل مشکلي را بر زبان همان غلام سياه بگشايد.»