معرفي كامل روسيه

[sorna]

فدراسیون روسیه ( Russia Federation ) کشوری است واقع در قاره های آسیا و اروپا ( به علت وسعت زیاد ) ، شرق کشورهایی همچون ، نروژ ، فنلاند ، استونی ، لاتویا ، لیتوانی ، بلاروس و اوکراین ، شمال آذربایجان ، گرجستان ، قزاقستان ، مغولستان ، چین و کره ی شمالی . اقیانوس آرام شمالی و آسیای شمالی در شرق ، اقیانوس منجمد شمالی در شمال ، دریای خزر در جنوب غرب و دو دریای سیاه و بالتیک نیز در غرب روسیه قرار دارند . پایتخت روسیه ، شهر مسکو ( Moscow ) با 10 میلیون و 672 هزار نفر می باشد . مساحت روسیه 17 میلیون و 075 هزار و 200 کیلومتر مربع و جمعیت آن 144 میلیون و 500 هزار نفر است . از مهمترین شهرهای روسیه می توان به ، سنت پترزبورگ 4 میلیون و 670 هزار نفر ، نووسیبیریسک 1 میلیون و 428 هزار نفر ، نیژنی نوو گورود 1 میلیون و 312 هزار نفر ، یکاترینبورگ 1 میلیون و 293 هزار نفر و سامارا 1 میلیون و 158 هزار نفر اشاره کرد . شرایط آب و هوایی روسیه به علت وسعت خاک این کشور در اقصی نقاط روسیه متفاوت است ، در شمال روسیه و سیبری به علت همجواری با قطب ، آب و هوا نیمه قطبی است و پوشش گیاهی توندرا ، پوشش گیاهی غالب است ، در غرب روسیه و مجاور دریای سیاه ، آب و هوای گرمتر از سایر نواحی و نیمه مرطوب و آب و هوای جنوب و جنوب شرق روسیه نیز سرد و خشک است . عقاید رایج بر آن است که تبار وایکینگ روریک ( Viking Rurik ) پس از مهاجرت به روسیه ی فعلی در سال 862 میلادی اولین دودمان روس را در حوالی نوو گورود تاسیس نموده است . سپس طی قرون 10 و 11 میلادی ، قبایل مختلف با گسترش مسیحیت با یکدیگر متحد شدند . طی قرن 11 میلادی " ولادیمیر " مهیندوک کیف قدرت را در سراسر روسیه از آن خود کرد . در سال 1240 بر اثر حمله ی مغولان به کیف این شهر ویران و قلمرو روسیه به قطعات کوچکتر که دوک ها بر آن حکومت می کردند تقسیم شد . زمانی کیف از مهمترین قلمرو دوک نشین ها به شمار می رفت ولی به زودی مسکو به عنوان مهیندوک نشین برتر شناخته شد ، زیرا مسکو مرکز تجاری روسیه در آن زمان بود. در اواخر قرن 15 میلادی دوک ایوان سوم ( Ivan III ) موفق شد نوو گورود و تور را از یوغ مغولان رهایی بخشد ، پس از آن بسیاری از مناطق تحت تسلط مغولان در روسیه توسط روس ها باز ستانده شد . یکی از دوک های مخوف آن زمان یعنی ، ایوان پنجم ( Ivan IV ) که بین سالهای 1533 تا 1584 در روسیه حکومت می کرد ، حکومت تزاری در روسیه برپا کرد و خود را اولین تزار روسیه معرفی نمود و دولت روسه را تشکیل داد . با این وجود روسیه همچنان در دوران قرون وسطی باقی ماند ، تا اینکه در سال 1689 پتر کبیر ( Peter the Great ) در روسیه به قدرت رسید ، پتر کبیر از جمله به اصلاحاتی دست زد که مهمترین آنها " غرب گرایی " بود . از دیگر اقدامات او شکست دادن پادشاه سوئد ، چارلز دوازدهم ( Charles XII ) در نبرد پولتاوا ( Battle of Poltava ) بود که در سال 1709 میلادی به وقوع پیوست ، این پیروزی قلمرو روسیه را در غرب بسط و گسترش داد . کاترین کبیر ( Catherine the Great ) دیگر تزار روسیه نیز راه پتر را در غرب گرایی و گسترش قلمرو و خاک روسیه ادامه داد ، از مهمترین اقدامات او تصاحب کردن شبه جزیره ی کریمه و بخش هایی از لهستان بود . در سال 1801 آلکساندر اول ( Alexander I ) تزار روسیه شد ، در این زمان تلاش ناپلئون برای مطیع ساختن الکساندر اول بیهوده واقع شد و در نتیجه جنگ میان روسیه و فرانسه بین سالهای 1812 و 1813 ارتش ناپلئون در سرمای استخوان سوز روسیه گرفتار شد و شکست خورد ، حاصل آن الصاق فنلاند و منطقه ی بسارابیا در سالهای 1809 و 1812 به قلمرو روسیه بود . آلکساندر دوم ( Alexander II ) در سال 1855 به پادشاهی رسید ، او مرز های شرقی روسیه را تا اقیانوس آرام و آسیای مرکزی گسترش داد . در زمان نیکولاس دوم ( Nicolas II ) در سال 1894 به علت حجمه ی حملات انقلابی در داخل کشور روسیه رو به زوال رفت ، شاید یکی از دلایل شکست ارتش روسیه در برابر ارتش ژاپن در سال 1905 نیز همین عامل بود . شاید یکی از اقدامات مفید نیکولاس دوم ، تشکیل یک مجلس ملی ، تحت عنوان " دوما ( Duma ) " بود . جنگ اول جهانی ، فساد و بی کفایتی تزارهای روس را بیش از پیش هویدا ساخت ، به علت تجمع ثروت در لایه های بالایی حکومت و فقر گسترده ی مردم که اکثرا از طبقه ی کارگر و کشاورز بودند و خوشگذارنی مفرط تزارهای روس ، شرایط برای حضور کمونیست ها و سوسیالیست ها که با تبلیغات و شعار های خود از قبیل برابری فقیر در مقابل غنی ، تقسیم ثروت و سایر شعائر که حاکی از دفاع از حقوق کارگران و سایر مردم عامه بود و در میان مردم هوادارانی یافت ، فراهم شد . کمونیست ها و هواداران آنها در اوایل سال 1917 میلادی در پتروگراد نیروهای دولتی را در هم شکستند و در ماه مارچ 1917 پادگان پتروگراد که تعداد زیادی سرباز در آنجا مستقر بودند نیز به انقلابیون پیوستند ، پیشرفت و موفقیت کمونیست ها در روسیه روز به روز گسترش می یافت تا اینکه در 15 مارچ 1917 نیکولاس دوم مجبور به کناره گیری از قدرت شد ، در 16 جولای 1918 نیکولاس دوم و خانواده اش توسط انقلابیون دستگیر و کشته شدند . در ماه آگوست 1917 در روسیه دولت موفق تشکیل شد و شاهزاده لووف به عنوان پادشاه و فرد میانه رویی به نام " الکساندر کرنسکی " ( Alexander Kerensky ) به عنوان نخست وزیر انتخاب شدند ، در این میان افراد دایکال و تندرو کمونیست یا همان بلشوییک ها ( شاخه ای از حزب سوسیال دموکراتیک کارگر ) جایی نداشتند ، بدین ترتیب در 7 نوامبر 1917 بلشوییک ها با انقلابی که به نام " انقلاب بلشوییکی " ( Bolshevik Revolution ) معروف شد ، دولت موقت یا دولت کرنسنیققا سرنگون و رهبران انقلاب " لئون تروتسکی " ( Leon Trotsky ) و " ولادیمیر لنین " ( Vladimir Lenin ) به ترتیب به عنوان کمسیر عالی شورای خلق و نخست وزیر انتخاب شدند . پیمان تحقیر آمیز " برست - لیتووسک " ( Brest-Litovsk ) در 3 مارچ 1918 جنگ با آلمان را در خلال جنگ جهانی اول به پایان رساند . با این حال جنگ های داخلی و مداخله ی خارجی کنترل کمونیزم بر روسیه را تا سال 1920 به تاخیر انداخت ، یک جنگ مختصر نیز در همین اوضاع نا به سامان روسیه در سال 1920 به وقوع پیوست و نتیجه ی آن شکست روس ها بود .

[sorna]

استقرار اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیست ( USSR ) :



حکومت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیست در 30 دسامبر 1922 تشکیل شد و در طول حدود 67 سال قسمتی از تاریخ روسیه را ساخت که با فراز و نشیب های بسیاری همراه بود . لنین مدت زیادی مزه ی قدرت را نچشید ، او در 21 ژانویه ی 1924 درگذشت . بدین ترتیب درگیری ها بین جوزف استالین ( Joseph Stalin ) ، دبیر کل حزب کمونیست و تروتسکی شدت یافت . نفوذ استالین پیروزی او را به همراه داشت ، تروتسکی در سال 1929 از شوروی تبعید شد ، او در 21 آگوست 1940 توسط عناصر وابسته به استالین در مکزینیققییییتی به قتل رسید . استااین در اواخر دهه ی 30 میلادی به تطهیر و پاکسازی هایی دست زد ، از جمله از بین بردن سران احزاب و افسران ارشد نظامی . استالین در 6 می 1941 نخست وزیری را ادامه داد . دوران حکومت استالین " استالینیزم " ، دوران رفتارهای غیر انسانی و سوسیالیزم همراه با قوانین سخت و بی رحمانه ی اژدهایی تعریف می شود ، استالین ملیون ها نفر را که از قوانین استالین مبنی بر اشتراکی و دولتی کردن مزارع سرپیچی کرده بودند به اردوگاه های کار اجباری می فرستاد ، همچنین او بسیاری از گروههای اقلیت نژادی از قبیل یهودیان و اوکراینی ها را نیز به بهانه های مختلف آزار می داد . مورخ روس ، روی مدودوف ( Roy Medvedov ) تخمین می زند ، 20 میلیون نفر از مخالفان اشتراکی کردن مزارع ، بر اثر گرسنگی ، شکنجه ، اعدام و شرایط نگهداری غیر انسانی در اردوگاههای کار اجباری استالین ، کشته شدند . سیاست خارجی شوروی بر پایه ی دوستی با آلمان و عداوت و دشمنی با بریتانیا و فرانسه استوار بود . پس از به قدرت رسیدن هیتلر در سال 1933 ، شوروی به یکی از کشورهای ضد فاشیستی و طرفدار اتحاد ملل تبدیل شد . استالین به ناچار در 24 آگوست 1939 با آلمان نازی پیمان عدم ***** امضا کرد و چندی بعد شوروی برای حمله به لهستان به آلمان نازی پیوست . در ابتدا عایدات زیادی نصیب شوروی شد ، شوروی در ابتدا اوکراین و بلاروس را اشغال نمود ، سپس در جنگ با فنلاند در بین سالهای 1939 و 1940 منطقه ی کارلیان ( Karelian ) را تصرف کرد و در 31 مارچ 1940 حکومت کمونیستی در آنجا تشکیل داد ، در 2 آگوست 1940 مناطق بسارابیا و بوکووینا را در رومانی اشغال نمود و دولت کمونیستی در آنجا بر سر کار آورد . در ژوئن 1940 نیز با حمله به مناطق حاشیه ی بالتیک ، استونی ، لاتویا و لیتوانی را اشغال و حکومت های کمونیستی محلی را در آنجا ایجاد کرد . همکاری شوروی و آلمان نازی در 22 ژوئن 1941 و پیمان شکنی آلمان ها و حمله ی نازی ها به شوروی خاتمه یافت . در این هنگام بیش از 800 هزار کیلومتر مربع از خاک شوروی توسط نازی ها به تصرف درآمد . سپس شوروی از جانب آمریکا و بریتانیا سلاح دریافت و توانست نفوذ آلمان ها را متوقف نماید . تجدید حیات استالین گراد از نوامبر 1942 تا فوریه ی 1943 نشان از برگشت شوروی به جنگ بود . در ژانویه ی 1945 آخرین نیروهای م***** آلمانی از شوروی عقب نشینی کردند . در آوریل 1945 ، شوروی به تلافی خیانت نازی ها ، پیمان عدم *****ی را که با هم پیمان آلمان یعنی ژاپن امضا کرده بود شکست و متحدین نیز پیروزی های زیادی را در جبهه ی منطقه ی پاسیفیک جنگ جهانی دوم به دست آوردند ، شوروی در 8 آگوست 1945 بر علیه ژاپن اعلام جنگ کرد و به سرعت منچوری ، کارافوتو و جزایر کوریل را اشغال نمود . پس از جنگ جهانی دوم ، شوروی ، آمریکا ، بریتانیا و فرانسه ، با تقسیم برلین ، آلمان را به چهار منطقه ی اشغالی قسمت کردند . روابط شوروی با قدرت های غربی پس از پاره ای اختلافات مرزی چگونگی حکومت بر آلمان و محاصره ی برلین در سال 1948 خیلی زود شکرآب شد ، شوروی ادعای مالکیت کامل بر دولت های کمونیستی اروپای شرقی را داشت و مدعی بود حکومت شوروی بر لهستان در شمال تا آلبانی در جنوب بر اساس موافقت چرچیل در کنفرانس های تهران و یالتا و پوتسدام و همچنین پیمان ورشو ، مسلم و محرز است . شوروی کلیه ی اروپای شرقی را سهم خود می دانست و به قول چرچیل شوروی به دور خود یک " پرده ی آهنین " ( Iron Curtain ) کشیده بود . همین عامل زمینه ساز آغاز دوران جنگ سرد بود و دو ابر قدرت یعنی آمریکا و شوروی را رو در روی هم قرار داد . استالین در 6 مارچ 1953 درگدشت . پس از مرگ استالین قدرت در کرملین به دست ، نیکیتا خروشچوف ( Nikita S. Khrushchev ) که بین سالهای 1958 تا 1964 دبیر کل حزب کمونیست بود ، افتاد . خروشچوف نظام های اروپای شرقی را رسمی ساخت و " شورای همکاری اقتصادی متقابل " موسوم به کامکُن ( Comecon ) و همچنین سازمان پیمان ورشو را برابر حفظ وزنه ی تعادل در مقابل ناتو به وجود آورد . شوروی در سال 1953 تاسیسات مربوط به بمب های هیدروژنی و در سال 1957 صنایع موشک های بالستیک قاره پیما را تکمیل کرد و گسترش داد . همچنین شوروی در سال 1957 اولین ماهواره را موسوم به ، اسپوتنیک 1 ( Sputnik I ) به فضا فرستاد . زوال خروشچوف با تصمیم وی برای قرار دادن سامانه ی موشک های هسته ای روسیه در خاک کوبا آغاز شد ، آمریکا نیز به شدت واکنش نشان داده و خواستار برچیدن این تاسیسات شد . خروشچوف در 15 اکتبر 1964 مجبور به استعفا شد و لئونید برژنف ( Leonid I. Brezhnev ) به عنوان اولین دبیر حزب و آلکسی کُسیگین ( Aleksei N. salamoygin ) به عنوان نخست وزیر انتخاب شد . رئیس جمهور آمریکا ، جیمی کارتر و برژنف در 18 ژوئن 1979 پیمان موشکی " سالت 2 " ( SALT II ) را در وین امضا کردند که هدف آن محدود ساختن زراد خانه های تولید موشک های بالستیک در شوروی و آمریکا بود . سنای آمریکا به علت حمله ی شوروی در 27 دسامبر 1979 به افغانستان از تصویب پیمان سالت 2 خودداری کرد . در 10 نوامبر 1982 لئونید برژنف درگدشت و یوری آندروپوف ( Yuri V. Andropov ) رئیس سابق سازمان مخوف کا.گ.ب ( K.G.B ) جایگزین او شد ، هر چند او نیز دو سال بعد درگذشت . در فوریه ی 1984 ، کنستانتین چرننکو ( Konstantin U. Chernenko ) که 72 ساله بود جانشین آندروپوف شد ، او نیز خیلی زود در 10 مارچ 1985 درگذشت و تنها 13 ماه در راس قدرت بود . او برای جانشینی اش ، میخائیل گورباچف ( Mikhail S. Gorbachev ) را انتخاب کرد . گورباچف نسل جدیدی از رهبری شوروی را رقم زد ، رهبری گورباچف هیچ شباهتی با دیگر اسلافش نداشت . گورباچف با ایجاد فضای باز سیاسی و پاره ای اصلاحات اقتصادی که آنها را " گلاسنوست " ( Glasnost ) یا آشکاری و شفافیت و " پرستوریکا " ( Perestorika ) یا بازسازی نامید در دستور کار خود قرار داد . او روابط گرمتری با غرب برقرار کرد و به اشغال افغانستان پایان داد . سیاست های انقلابی گورباچف باعث پایان جنگ سرد شد ، گورباچف در سال 1990 برنده ی جایزه ی صلح نوبل به خاطر تلاش هایش در جهت پایان جنگ سرد و 45 سال خصومت بین شرق و غرب شد . شوروی پس از حادثه ی 24 آوریل 1986 و انفجار در نیروگاه هسته ای چرنوبیل شدیدا مورد انتقاد قرار گرفت ، شوروی هیچگونه اطلاعاتی درباره ی نحوه ی بروز این حادثه منتشر نکرد .

[sorna]

اضمحلال اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیست ( USSR ) :



گورباچف قول برقراری اصلاحات همه جانبه را داد و اعلام کرد به زودی سیاست سخت و سهمگینی را علیه ی گروههای رادیکال و افراطی اتخاذ خواهد کرد . بوریس یلتسین به همراه جمعی دیگر از ناراضیان و مخالفان سیاسی در سال 1990 ار حزب کمونیست استعفا کردند . در اینجا بود که رقابت بین یلتسین و گورباچف شدت گرفت . گورباچف ضمن انحلال تمام جمهوری های کمونیستی شوروی پیشنهاد تشکیل " دولت های مستقل مشترک المنافع " ( Commonwealth Independent States ) یا ( CIS ) را مطرح کرد . روسیه به همراه ده جمهوری شوروی در 21 دسامبر 1991 به این سازمان پیوستند . در 25 دسامبر 1991 گورباچف استعفا کرد و بدین ترتیب اتحاد جماهیر شوروی به تاریخ پیوست . پس از آن یلتسین ، رهبر مخالفان به قدرت رسید و در روسیه نظام جمهوری برقرار کرد و خود نیز رئیس جمهور روسیه شد . در اوایل سال 1992 روسیه یک سری از اصلاحات اقتصادی را در دستور کار خود قرار داد . رئیس جمهور ، جمهوری جنوبی چچن در سال 1994 اعلام کرد این جمهوری در صدد کسب استقلال از روسیه می باشد . بدین ترتیب در دسامبر 1994 نیروهای روسی با بستن مرزهای چچن ، سرکوبی عناصر جدایی طلب را آغاز کردند . در ماه می 1997 پس از دو سال جنگ به پایان رسید و پیمان صلحی به امضا رسید که به موجب آن از ادعای استقلال مجدد چین جلوگیری می شد . در ماه مارچ 1998 یلتسین کابینه ی خود را منحل و سرگئی کرینکو ( Sergei salamuiyenko ) وزیر سوخت و انرژی را جایگزین ویکتور چرنومردین ( Victor Chernomyrdin ) به عنوان نخست وزیر روسیه کرد . به دنبال وقوع آشفتگی های اقتصادی و بحران مالی در روسیه ، یلتسین مجددا کرینکو را برکنار و چرنومردین را جانشین او کرد . در 11 سپتامبر 1998 دومای روسیه چرنومردین را رد و یفگنی پریماکوف ( Yevgeny Primakov ) وزیر خارجه ی سابق را برای احراز پست نخست وزیری پیشنهاد کرد . این رفتارهای یلتسین که حاکی از نا شکیبایی و دمدمی مزاج بودن او بود او را تا در مظان اتهام قرار دادن و استیضاح در پارلمان نیز پیش برد . ولی طرح اتهام او به زودی شکست خورد و او بار دیگر به قدرت بازگشت . یلتسین باز هم به سیاست های هوسبازانه و دمدمی مزاجانه ی خود ادامه داد ، او با برکنار کردن پریماکوف ، وزیر کشور روسیه ، سرگئی استپاشین ( Sergei Stepashin ) را جایگزین او کرد . ولی دوباره سه ماه بعد استپاشین را نیز برکنار و در 9 آگوست 1999 ، ولادیمیر پوتین ( Vladimir Putin ) را به جای او انتخاب کرد . پوتین ، این مامور سابق K.G.B بعدا در سال 2000 جانشین یلتسین شد . در 31 دسامبر 1999 یلتسین به طور کاملا غیر منتظره استعفا کرد و در 26 مارچ 2000 ولادیمیر ولادیمیروویچ پوتین با کسب 53 % از آرا انتخابات به عنوان رئیس جمهور روسیه انتخاب شد . پوتین در 7 می 2000 رسما کار خود را به عنوان رئیس جمهور روسیه آغاز کرد . پوتین با متمرکز کردن قدرت در مسکو و تلاش برای کاهش قدرت و نفوذ فرمانداران منطقه ایو بازرگانان ثروتمند سعی در حفقط تعادل و توازن در اقتصاد روسیه را داشت . پوتین به هیج وجه خصوصیات یلتسین در جا به جایی های فراوان در رده های بالای مملکتی را نداشت و همین باعث ثبات سیاسی روسیه شد . در آگوست 2000 در جریان سانحه برای زیر دریایی هسته ای " کورسک " ( Kursk ) حدود 118 ملوان روسی کشته شدند . در سال 2001 روسیه به آمریکا در مورد هرگونه رد پیمان ضد موشکهای بالستیک در سال 1972 به آمریکا هشدار داد ، آمریکا نیز در مورد احترام به این پیمان به روسیه اطمینان خاطر داد . در آوریل 2003 سرگئی یوشنکوف ( Sergei Yushenkov ) سومین نفر از منتقدان کرملین بود که به طرز مرموزی به قتل رسید . پوتین در ماه مارچ 2004 مجددا با 70 % آرا برای چهار سال دیگر رئیس جمهور روسیه باقی ماند . در روز 1 تا 3 ستامبر 2004 شورشیان چچن در شهر بسلان در نزدیکی چچن ، با اشغال یک مدرسه بیش از 1100 تن از دانش آموزان ، آموزگاران و اولیا دانش آموزان را به گروگان گرفتند ، در این حادثه ی خونین بیش از 156 تن که اکثریت آنان را کودکان تشکیل می دادند ، کشته شدند . سرکرده ی شورشیان چچن ، شمیل باسایف ( Shamil Basayev ) مسئولیت این جنایت را را بر عهده گرفت . این حادثه عزم پوتین را برای مبارزه با افراط گرایی و رادیکالیسم بیش از پیش افزایش داد . بسیاری از کشورهای جهان تاثر عمیق خود را از این جنایت اعلام کردند . در سپتامبر 2004 روسیه پروتکل کیوتو و تغییرات آب و هوایی را امضا کرد . آلکساندر لیتوینینکو ( Alexander Litvinenko ) مامور سابق K.G.B که از منتقدان سرسخت کرملین بود به علت اثران ناشی از مواد رادیو اکتیویته در نوامبر 2006 درگذشت ، او در بستر مرگ در بیمارستانی در لندن ، پوتین را به دست اندرکاری در قتل خود متهم کرد . در جولای 2007 ، شهر سوچی روسیه ، بندری در کنار دریای سیاه واقع در غرب این کشور به عنوان میزبان بازیهای المبیک زمستانی سال 2014 انتخاب شد . در سپتامبر 2007 پوتین ، ویکتور زوبکوف ( Victor Zubkov ) را به عنوان کاندید برای پست نخست وزیری انتخاب کرد ، دوما نیز با این انتخاب موافقت کرد . در انتخابات پارلمانی روسیه که در اکتبر 2007 برگزار شد ، حزب پوتین به نام " روسیه ی متحد " ( United Russia ) یا کسب 64 % بیش از نیمی از کرسی های پارلمان را از آن خود کرد . دیگر حزب اپوزیسیون ، حزب کمونیست نیز تنها 11 % کرسی ها را به خود اختصاص داد . گروهها و احزاب مخالف اعلام کردند در این انتخابات تقلب شده است ، ناظران اروپایی نیز بر عدم شفافیت انتخابات تاکید ورزیدند . گری کاسپاروف ( Garry Kasparov ) یکی دیگر از مخالفان کرملین ، این انتخابات را غیر شفاف ترین و کثیف ترین انتخابات در تاریخ روسیه ی مدرن نامید . در دسامبر 2007 ، پوتین نامزدی ، دیمیتری مدودوف ( Dmitri Medvedov ) را برای انتخابات ریاست جمهوری ماه مارچ 2008 تائید کرد . مدودوف کفیل سابق نخست وزیر و رئیس شرکت گاز پروم ( Gazprom ) روسیه است ، او بر خلاف پوتین هیچ گونه سابقه ی کار در نهادهای اطلاعاتی و امنیتی را ندارد . مدودوف اعلام کرد در صورتی که رئیس جمهور شود ، پوتین را به عنوان نخست وزیرش انتخاب خواهد کرد . در انتخابات 2 مارچ 2008 ، دیمیتری مدودوف با کسب 70 % آرا ، مهمترین رقیبش ، گنادی زیوگانوف ( Gennady Zyuganov ) رهبر حزب کمونیست فدراسیون روسیه را که تنها 17 % آرا را کسب کرد پشت سر گذاشت و به عنوان رئیس جمهوری بعدی روسیه معرفی شد * . نژاد 79 % مردم روسیه ، روس ، 3 % تاتار ، 2 % اوکراینی ، 1 % باشقیر و 1 % چاووش می باشد . همچنین دین 10 تا 15 % روس ها نیز ، ارتدکس روسی ، 10 تا 15 % مسلمان و 2 % نیز سایر مسیحیان هستند ، بقیه نیز عمدتا بی دین می باشند . زبان روسی ، زبان رسمی روسیه است . واحد پول روسیه ، روبل با واحد جزء ( کوپک ) نام دارد . از مهمترین صادرات روسیه می توان به نفت و فراورده های نفتی ، گاز طبیعی ، چوب و تولیدات چوبی و مبلمان ، فلزات ، مواد شیمیایی و شراب اشاره کرد .

[sorna]

دیمیتری مدودوف در روز 7 می 2008 رسما کار خود را به عنوان رئیس جمهور روسیه آغاز خواهد کرد .

روسیه دارای 21 جمهوری می باشد :



1 - آدی گیا : میکوپ

2 - آلتای : گورنو آلتایسک

3 - باشکورتوستان : اوفا ( یوفا )

4 - بوریاتیا : یولان یوده

5 - چچن : گروزنی

6 - چوواشیا : چبوکساری

7 - داغستان : مخاچ قلعه ( ماخاچکالا )

8 - اینگوش : ماگاس

9 - کاباردینو بالکاریا : نالچیک

10 - کالمیکیا : الیستا

11 - قره چایوو چرکسیا : چرکسک

12 - کارلیا : پتروزاوودسک

13 - خاکاسیا : آباکان

14 - کومی : سیکتیوکار

15 - ماری ال : یاشکار اولا

16 - موردوویا : سارانسک

17 - اوستیای شمالی : ولادی قفقاز

18 - ساخا : یاکوتسک

19 - تاتارستان : قازان

20 - تیووا : قزل

21 - اودمورتیا : ایژوسک







روسیه مشتمل بر 46 استان ( Oblast ) می باشد :




1 - آمور ( Amur )

2 - آرخانگلسک ( Arkhangel'sk )

3 - آستاراخان ( Astarakhan )

4 - بلگورود ( Belgorod )

5 - بریانسک ( Bryansk )

6 - چلیابینسک ( Chelyabinsk )

7 - ایرکوتسک ( Irkutsk )

8 - ایوانووو ( Ivanovo )

9 - کالینین گراد ( Kaliningrad )

10 - کالوگا ( Kaluga )

11 - کمرووو ( Kemerovo )

12 - کروف ( Kyrov )

13 - کُستروما ( salamotroma )

14 - کورگان ( Kurgan )

15 - کورسک ( Kursk )

16 - لنین گراد ( Leningrad )

17 - لیپتسک ( Lipetsk )

18 - ماگادان ( Magadan )

19 - مسکو ( Moscow )

20 - مورمانسک ( Murmansk )

21 - نیژنی نوگورود ( Nizhniy Novgorod )

22 - نوگورود ( Novgorod )

23 - نووسیبیرسک ( Novosibirsk )

24 - اومسک ( Omsk )

25 - اورنبورگ ( Orenburg )

26 - اورل ( Orel )

27 - پنزا ( Penza )

28 - پسکوف ( Pskov )

29 - روستوف ( Rostov )

30 - ریازان ( Ryazan )

31 - ساخالین ( Sakhalin )

32 - سامارا ( Samara )

33 - ساراتوف ( Saratov )

34 - اسمولنسک ( Smolensk )

35 - اسورد لوسک ( Sverdlovsk )

36 - تامبوف ( Tambov )

37 - تومسک ( Tomsk )

38 - تولا ( Tula )

39 - تور ( Tver )

40 - تیومن ( Tyumen )

41 - اولیانوسک ( Ul'yanovsk )

42 - ولادیمیر ( Vladimir )

43 - ولگو گراد ( Volgograd )

44 - ولوگدا ( Vologda )

45 - ورونژ ( Voronezh )

46 - یاروسلاو ( Yaroslav' )

[sorna]

دیمیتری مدودوف در روز 7 می 2008 رسما کار خود را به عنوان رئیس جمهور روسیه آغاز خواهد کرد .

روسیه دارای 21 جمهوری می باشد :



1 - آدی گیا : میکوپ

2 - آلتای : گورنو آلتایسک

3 - باشکورتوستان : اوفا ( یوفا )

4 - بوریاتیا : یولان یوده

5 - چچن : گروزنی

6 - چوواشیا : چبوکساری

7 - داغستان : مخاچ قلعه ( ماخاچکالا )

8 - اینگوش : ماگاس

9 - کاباردینو بالکاریا : نالچیک

10 - کالمیکیا : الیستا

11 - قره چایوو چرکسیا : چرکسک

12 - کارلیا : پتروزاوودسک

13 - خاکاسیا : آباکان

14 - کومی : سیکتیوکار

15 - ماری ال : یاشکار اولا

16 - موردوویا : سارانسک

17 - اوستیای شمالی : ولادی قفقاز

18 - ساخا : یاکوتسک

19 - تاتارستان : قازان

20 - تیووا : قزل

21 - اودمورتیا : ایژوسک







روسیه مشتمل بر 46 استان ( Oblast ) می باشد :




1 - آمور ( Amur )

2 - آرخانگلسک ( Arkhangel'sk )

3 - آستاراخان ( Astarakhan )

4 - بلگورود ( Belgorod )

5 - بریانسک ( Bryansk )

6 - چلیابینسک ( Chelyabinsk )

7 - ایرکوتسک ( Irkutsk )

8 - ایوانووو ( Ivanovo )

9 - کالینین گراد ( Kaliningrad )

10 - کالوگا ( Kaluga )

11 - کمرووو ( Kemerovo )

12 - کروف ( Kyrov )

13 - کُستروما ( salamotroma )

14 - کورگان ( Kurgan )

15 - کورسک ( Kursk )

16 - لنین گراد ( Leningrad )

17 - لیپتسک ( Lipetsk )

18 - ماگادان ( Magadan )

19 - مسکو ( Moscow )

20 - مورمانسک ( Murmansk )

21 - نیژنی نوگورود ( Nizhniy Novgorod )

22 - نوگورود ( Novgorod )

23 - نووسیبیرسک ( Novosibirsk )

24 - اومسک ( Omsk )

25 - اورنبورگ ( Orenburg )

26 - اورل ( Orel )

27 - پنزا ( Penza )

28 - پسکوف ( Pskov )

29 - روستوف ( Rostov )

30 - ریازان ( Ryazan )

31 - ساخالین ( Sakhalin )

32 - سامارا ( Samara )

33 - ساراتوف ( Saratov )

34 - اسمولنسک ( Smolensk )

35 - اسورد لوسک ( Sverdlovsk )

36 - تامبوف ( Tambov )

37 - تومسک ( Tomsk )

38 - تولا ( Tula )

39 - تور ( Tver )

40 - تیومن ( Tyumen )

41 - اولیانوسک ( Ul'yanovsk )

42 - ولادیمیر ( Vladimir )

43 - ولگو گراد ( Volgograd )

44 - ولوگدا ( Vologda )

45 - ورونژ ( Voronezh )

46 - یاروسلاو ( Yaroslav' )

[sorna]

آباکان




آباکان (به روسی: абака́н، به زبان خاکاسی: агбан، تلفظ: آغْبان) مرکز جمهوری خاکاسیا در روسیه است.

شهر آباکان در هم‌ریزشگاه دو رود ینی‌سئی و آباکان قرار گرفته و ۱۵۹ هزار نفر جمعیت دارد.

دژ آباکان در سال ۱۶۷۵ در این محل ساخته شد. آباکان در زمان روسیه تزاری به ایالت ینی‌سئی تعلق داشت. آباکان در سال ۱۹۳۱ به سطح شهر ارتقاء یافت.

[sorna]

آرخانگلسک



شهر آرخانگِلْسک (به روسی: архангельск) مرکز استان آرخانگلسک روسیه است. جمعیت این شهر قطبی ۳۵۰ هزار نفر است.

منطقه‌ای که این شهر امروزه در آن واقع است نزد وایکینگ‌ها با نام بیارمالند شناخته می‌شد. این شهر تنها بندر شمالی روسی است که تمام سال در آن کشتیرانی بدون مشکلی انجام می‌شود و به این دلیل در جهان معروف است.

[sorna]

آرماویر




برای دیگر کاربردها آرماویر (ابهام‌زدایی) را ببینید.

آرماویر (به روسی: армави́р) شهری است در سرزمین کراسنودار روسیه.

جمعیت آن در سال ۲۰۰۲ برابر با ۱۹۳,۹۶۴ بوده و در سمت چپ رودخانه کوبان واقع شده است. آرماویر قبلاً دومین مرکز صنعتی سرزمین کراسنودار، پس از شهر کراسنودار بود.

آرماویر را مردمی از ارمنیان مهاجر در سال ۱۸۳۹ بنیاد کردند و نام آن را «آرمیانسکی آول» برگزیدند. در سال ۱۸۴۸ این سکونتگاه به یاد پایتخت قدیم ارمنستان، آرماویر نام گرفت و در ۱۹۱۴ به سطح شهر ارتقاء یافت. به هنگام جنگ داخلی روسیه بین سالهای ۱۹۱۸–۱۹۲۰ چندین نبرد خونین در نزدیکی این شهر درگرفت. ستونهای نطامی سپاه تامان در سال ۱۹۱۸ به آرماویر وارد شدند و حکومت شوروی در ماه مارس سال ۱۹۲۰ در این شهر برقرار شد. در خلال جنگ بزرگ میهنی سالهای ۱۹۴۱–۱۹۴۵، این شهر بدست آلمانها اشغال شد ولی در ژانویه ۱۹۴۳ توسط نیروهای روسی آزاد شد.

[sorna]

شهر آستراخان

نام این شهر را در متون قدیمی فارسی به صورت هَشتَرخان، حاجی‌طرخان و حاجی‌ترخان هم نوشته‌اند. حاجی تَرخان صورت اصلی نام این شهر است. (ترخان لقبی است از اصل سغدی). تنها مسجد شیعیان در روسیه در شهر حاجی‌ترخان قرار داشته‌است.

آستراخان شهری قدیمی که زیر آفتاب جنوبی قرار دارد، نه فقط در روسیه بلکه در اروپا به عنوان شهر بزرگ صنعتی معروف است. شهر آستراخان در دهانه رودخانه ولگا که به دریای خزر می‌ریزد قرار دارد و به این سبب، شاهراه آبی و زمینی بشمار می‌آید. بعد از پیوست خان نشین آستراخان به کشور مسکو در سال ۱۵۵۸، شهر حاجی ترخان از ساحل راست به ساحل چپ رودخانه ولگا نقل مکان کرد و اسم جدید آستراخان را گرفت. بعدا آستراخان به سرعت پیشرفت کرد و در آن کرملین ساخته شد. به دلیل اینکه این شهر آسیا و اروپا را به هم متصل می‌کرد مرکز بازرگانی شد. تاجرهای انگلیسی، فرانسوی، و هلندی اجازه یافتند تا از طریق آستراخان راه ترانزیت را باز کنند.
کلیسای عروج مریم آستراخان

در سده ۱۷ آستراخان به شهر بزرگی تبدیل گشت. کرملین به پادگانی نظامی تبدل شد که از شهر دفاع می‌کرد. پیشه مردم در این زمان، ماهیگیری، بازرگانی و تولید ابریشم و محصولات پشمی بود. در قرن ۱۸ با کمک تحولات پتر اول، اقتصاد و بازرگانی شهر خیلی توسعه یافت. در سال ۱۷۱۷ آستراخان به عنوان استان مستقلی شناخته شد که شامل ۱۲ شهر بود. پتر بزرگ آستارخان را تبدیل به مرکز نظامی برای حملاتش به ایران کرد.

امروزه مرز استان آستراخان تا ولگاگراد می‌رسد. این استان بخاطر زیبایی‌هایش سال‌هاست که محل غیررسمی استراحت سران کشور است. نکته جالب توجه دیگر آستراخان این است که به سبب آن که جنگ جهانی دوم به این شهر نرسید در آن بناهایی قدیمی می‌توان دید که مخصوص این شهر است و در بیشتر شهرها وجود ندارد.

[sorna]

اسمولنسک




اسمولِنسْک شهری است در کنار رودخانهٔ دنیپر در روسیه. این شهر مرکز استان اسمولنسک است.

جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۲ برابر با ۳۵۱٬۱۰۰ نفر برآورد شده. فاصلهٔ آن از مسکو ۳۶۰ کیلومتر است.

اسمولنسک شهری دارای برج و بارو است و در تاریخ بارها ویران شده‌است. این شهر در مسیر حملهٔ ناپلئون و هیتلر نیز قرار داشت. امروزه شهر اسمولنسک به‌خاطر صنایع الکترونیک، نساجی و فراوری غذا معروف است.

اسمولنسک یکی از قدیمی‌ترین شهرهای روسی است. نام این شهر در متون، نخستین بار در سال ۸۶۳ میلادی، یعنی دو سال پس از بنیادگذاری روسیه باستان ذکر شده‌است. اسمولنسک قدیمی احتمالاً کمی جنوبی‌تر و در محل کاوشگاه باستان‌شناسی گنزدوو واقع شده‌بود.


تاریخچه

در سال ۸۸۲ یعنی زمانی که اولگ نووگورودی، امیر منطقه‌ای از مناطق روس‌نشین در راه کیف، اسمولنسک را فتح کرد این شهر پایتخت قبیله اسلاوی کریویچ بود.

نخستین نویسنده خارجی که نام شهر را ذکر کرده امپراتور کنستانتین پورفروگنیتوس بود. او در کتاب De Administrando Imperio، که در حدود سال ۹۵۰ میلادی نوشته شده، از اسمولنسک به عنوان یک ایستگاه مهم در جاده‌ای که از منطقه وارانگی‌ها به منطقه یونانیان می‌رفت یاد کرده‌است.

شاهزاده‌نشین اسمولنسک در سال ۱۰۵۴ تأسیس شد. با توجه به موقعیت مرکزی خود در میان زمین‌های روسی، این شهر به سرعت گسترش یافت تا این‌که در پایان سده دوازده این شاهزاده‌نشین یکی از قوی‌ترین‌ها در شرق اروپا بود، به طوری که دودمان اسمولنسک غالباً تاج و تخت کیف را تحت کنترل خود داشتند.

در آن زمان کلیساهای متعددی در سطح شهر ساخته شد، از جمله کلیسای سینت پیتر و پل (۱۱۴۶، بازسازی شده به ظاهر مفروض اولیه پس از جنگ جهانی دوم) و کلیساس سنت جان تعمیددهنده (۱۱۸۰، این کلسیا نیز تا حدودی بازسازی شده).

قابل توجه‌ترین کلیسای شهر سویرسکایا نام دارد (ساختهٔ ۱۱۹۷). معاصران آن، این کلیسا را به عنوان زیباترین بنای شرق کیف تحسین می‌کردند.