...چه جوري لذتش رو بيشتر احساس كنيم...؟

پاسخ :
با سلام
دوست محترم
تا حالا متوجه این قضیه شدی که چرا بعضی مواقع نسبت به انجام بعضی از کارها استرس داریم که به موقع انجام شود...!؟ مثلا از مدت ها قبل منتظر رسیدن موعد بازی استقلال و پیروزی هستیم...!؟ یا مثلا در وقتی معین منتظر اعلام نتایج یک مسابقه و یا هر چیز دیگه ای...
دلیلش هم اینه که اونا برامون مهم هستن و نمی خواهیم فرصتی رو که برامون ایجاد شده رو از دست بدیم. درباره نماز اول وقت هم همین طوره... برای حفظ نماز اول وقت اول از همه باید انگیزه و اهمیت برپایی اونو تو خودت تقویت کنی...!

برپایی و اقامه نماز خوندن، در واقع ارتباط با بهترین و نزدیکترین کسیه که تو زندگی هر وقت کاری پیش میاد میریم سراغش...! اما چرا فقط باید موقع گرفتاری هامون بهش توجه کنیم...!؟ نمازی که اول وقت خونده بشه، در واقع از توجه و اهمیتیه که ما برای بهترین دوست زندگیمون قائل هستیم.

از طرفی وقتی بدونیم که امام زمانمون هم اول وقت نماز بجا میارند، در واقع اول وقت نماز خوندن ما چه لذتی داره...!؟ واقعا اگر درکش کردیم ازش دست بر نمی داریم. با لحاظ این دو امر عاشق این هستیم که موعد نماز فرا برسه و ما اول وقت نماز، به معراج الهی بشتابیم. تازه گذشته از این حس، دونستن فضیلت نماز اول وقت، ترغیبی میشه که از دستش ندیم. پیامبر بزرگ اسلام می فرمایند: فضیلت نماز اول وقت بر نماز آخر وقت مثل فضیلت آخرت بر دنیاست...
با این حال برای این که نمازمان همیشه اول وقت اداء بشه، علاوه بر تقویت شناخت و انگیزه از برپایی اون می تونیم مواردی رو در عمل رعایت کنیم که تو این هدفموفق بشیم مثل: برپایی نماز اول وقت به صورت جماعت، شرکت در مساجد و اقامه نماز اول وقت به صورت جماعت موجب عادتمون میشه تا همیشه این دغدغه رو داشته باشیم که اول وقت یک کاری رو انجام باید داد... و اون هم نمازه، تازه وقتی نتونستیم به مسجد بریم تو خونه هم این فکر و دغدغه به سراغمون می یاد.

در کنار این موارد می تونیم، مواردی رو که برای قبل از نماز و بعد از اون سفارش شده رو انجام بدیم تا نمازمون کمال لذت و شادابی رو داشته باشه... سعی کنیم تو نمازهامون حضور قلب داشته باشیم. برای حفظ و تداوم این حالت، تا اونجایی که توانایی شو داریم باید تلاش کنیم افراط و تفریط هم که تو هر کاری مضره. تو نماز خوندن و کلاً عبادت هم مواقعی پیش میاد که حال بیشتری نسبت به معنویات داریم، اون موقع می تونیم که نمازمون رو با تمام شرایط و مستحبات به جا بیاوریم تا کمال لذتش رو احساس کنیم. اما وقتی دلمون زیاد حوصله معنویات رو نداره ـ البته حتما دلیلی دارد که الان جای بحثش نیست ـ نباید زیاد فشار بیاریم بلکه صرف انجام واجبات باشه.

خلاصه این که نماز خوندنمون باید با افعال و کردار روزمره ما هم هماهنگی داشته باشه. هر چقدر نمازمون عاشقانه تر باشه .. کارهای روزمره ما هم باید متناسب با اون باشه... وقتی اینطور شد می تونیم بگیم که نمازمون زیبا شده چون افعالمون تأثیر تو نمازمون داشته و بالعکس...!
اقامه نماز و ارتباط دوستانه ما با خدا نشونه بندگی ما به این خالق بی همتاست، چه خوبه که این احساس نیاز و بندگی رو به زیبایی هر چه تمام تر نشون بدیم...!
دوست خوبم، امیدوارم، به مصداق ... اول الوقت رضوان الله ... همیشه با برپایی نمازی عاشقانه و اول وقت، رضایت و دوستی خودمان را با این مهربان مستحکم تر کنیم.