در پزشکی هسته ای برای ارزیابی کار کلیه بویژه پس از پیوند آن روشهای ارزشمندی وجود دارد . اسید هیپوریک رادیواکتیو به سرعت به وسیله کلیه ها جذب می شود ، این ماده در خون تزریق شده و کلیه ها با یک دوربین گاما بررسی می شوند . نگاره های پشت سر هم ، هر چند دقیقه یک بار گرفته می شود . رایانه دستگاه دوربین گاما ، نگاره ها و ارزشهای چندی ( کمی ) بدست آمده از پخش مواد رادیواکتیو در هر کلیه را که بگونه ای جداگانه اندازه گرفته شده ثبت می کند . نگاره های بدست آمده ، چگونگی پخش آهسته مواد رادیواکتیو را در هر یک از کلیه ها نشان می دهد . اگر شمار نگاره های ضبط شده فراوان باشد یک رایانه متصل به دستگاه برنامه ریزی ویژه می تواند نگاره ها را پشت سرهم مانند فیلم سینمایی نشان دهد که این روش برای پی بردن به چگونگی کار کلیه ها بسیار سودمند است .
روش دیگر بررسی رینوگرام کلیه هاست . در این روش اکتیویته موجود در هر کلیه ( در زمانهای دلخواه ) که هم زمان با یک دوربین گاما به دست آمده است ، در برابر محور زمان رسم می شود . طرح طبیعی تراکم اکتیویته در برابر زمان برای شخص سالم مشخص است . با مقایسه منحنیهای بدست آمده می توان چگونگی کار هر کلیه را مشخص کرد . شکل (51-4) اسکنهای کلیه یک بیمار را (a) در آغاز بررسی و (b) شش ماه پس از آن نشان می دهد . رنوگرام شکل (d51-4) مربوط به اسکن (b) می باشد .
همانگونه که دیده می شود ، کلیه چپ فعالیتش را به شدت از دست داده است . در شکل دیگر ( c51-4 ) یک رینوگرام همانگونه که در اسیلوسکپ دیده می شود آمده است .
منبع : prin.ir
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)