زمين شناسى اقيانوسها

[M.A.H.S.A]

زمين شناسى اقيانوسها

اقيانوس شناسان زمين شناسى به مطالعه کف اقيانوس ، توپوگرافى آن ، رسوبشناسى ، سنگ ها ، فسيل ها و توزيع آنها مى پردازد .
تعريف زمين شناسى اقيانوسها


زمين شناسى اقيانوس ها به بررسى ماهيت زمين در اعماق اقيانوسها مى پردازد. براى مثال اينکه چگونه حوزه هاى اقيانوسى ايجاد شده و از بين ميروند و يا تبادل مواد در اعماق اين آبها چگونه صورت مى گيرد. رخداد چنين فرايندهايى که بوسيله مشاهدات مستقيم و مدل سازى کامپيوترى مورد مطالعه قرار مى گيرد ممکن است چند سال يا ميليونها سال طول بکشد.
زمين شناسى اقيانوسها مطالعه ژئولوژى زمين هايى است که با آب پوشيده شده اند. زمين شناسان دريايى به جمع آورى اطلاعات در مورد توپوگرافى و نيز شکل کف اقيانوسها ، توزيع و انواع رسوبات اين اعماق ، ترکيب و ساختار زيرين اقيانوسها و فرايندهاى زمين شناسى ( تئورى تکتونيک صفحه اى ) مى پردازد. با کمک اين داده هاى اطلاعاتى ، آنها منابع معدنى موجود در کف اقيانوسها را ارزيابى . احتمال رويداد خطرات را پيش بينى مى کنند. همين طور به مطالعه فرايندهاى زمين شناسى مى پردازند و درک علمى بشر را از زمين بالا مى برند.

اقيانوس شناسى زمين شناختى



رسوب گذارى دريايى : در اين شاخه به مطالعه توزيع رسوبات ساحلى و دريايى مربوط به هيدروديناميکهاى حاضر ونيز سير شکل گيرى رسوبات کواترنرى در محيطهاى انتقالى و دريايى و نيز رفتار سطوح آبى در برابر نوساناتى که در نواحى رسوبى رخ مى دهد، مى پردازد.
ديرينه شناسى دريايى : درآزمايشگاههاى ديرينه شناسى خرد از روزنه داران و استراکوداها به عنوان شاخصهاى زيستى براى توصيف ومطالعه کيفيت محيط هاى دريايى در نواحى ساحلى و برکه هاى کم عمق استفاده مى شود چرا که اين ارگانيسمها به طور مستقيم نسبت به تغييرات پارامترهاى زيست محيطى واکنش نشان مى دهند.
چينه شناسى دريايى کواترنرى: هدف از انجام اين مطالعات درک تغييرات زيست محيطى است که دردوره پليستوسن و هولوسن رخ مى دهند و اين کار با استفاده ازداده هاى حاصل از اناليزهاى رسوب شناسى ،زمين شناسى ،چينه شناسى زيستى و نيز چينه شناسى لرزه اى صورت مى گيرد. از اهداف ديگر اين مطالعات درک سير تکاملى زمين شناختى محيطهاى رسوبى نواحى ساحلى و قاره اى در قسمت شمالى کشور برزيل است ( دماى 16 تا 29 )درجه سانتى گراد.

فرآيندهاى اقيانوسى
افرادى که در سواحل دريا زندگى مى کنند مى بايد بتوانندرفتار فرايندهاى ژئولوژيکى ساحلى را پيش بينى کنند .مثلا فرسايش طبيعى در سواحل عموما به کندى صورت مى گيرد.صخره هاى دريايى آرام آرام بر هثر برخورد با موجهاى مستقيم عقب نشينى مى کنند يا زلزله ها پديده اى مخربى هستند که شدت تخريب ان در سواحل بيشتر است.امواج لرزهاى دريا (تسونامى) ناشى از يک زلزله مى تواند تا هزاران مايل در اقيانوس ها پيش برود و موجب ويرانى سواحل شود.متخصصان تا کنون نتوانسته اند به موقع هجوم اين امواج را پيش بينى کنند اما امواج محلى که که بر اثر لغزشهاى زمينى زير دريايى ايجاد مى شوند از نشانه هاى پنهان اين پديده مى باشد.