ارزشهاي حرفه پرستاري

[M.A.H.S.A]

ارزشهاي حرفه پرستاري
فطرت اجتماعي بشراز آغاز آفرينش به نوع دوستي و همدلي و مهرباني با همنوعان گرايش داشته است. اين نوع دوستي و احساس پيوند و تعلق خاطر به يكديگر ، همگام با زندگي اجتماعي بشر در خانواده، قبيله و اجتماعات بزرگتر ظهور چشمگير يافته است.
بر اين اساس، آدميان از آغاز حيات تا واپسين روزهاي زندگي، خود را بي نياز از اين روابط و همدلي ها نمي بينند و سلامت جسم و جان خود را نيازمند مراقبت، پرستاري و همدلي ديگران مي يابند.
اديان الهي به ويژه، اسلام مؤمنان و جامعه ايماني را در پيوند، احسان و مهرورزي نسبت به يكديگر همانند پيكر واحدي مي داند كه هر فرد عضوي از آن محسوب ميشود و هرگاه يكي از اعضاء دستخوش بيماري شود، قرار و آرامش از ديگر عضوها مي ربايد.
امام صادق(ع) مي فرمايند:
« مؤمنان در احسان و نيكي به يكديگر و مهرورزيدن و مهرباني به هم، به سان پيكري هستند كه هرگاه عضوي از آن به درد آيد، اعضاء ديگر نيز به بي خوابي و تب با او همدردي مي كنند. »
ارزش حرفه اي
خدمت به همنوعان در سخنان پيشوايان ما به عنوان يكي از بهترين عبادتها و ارزشهاي بزرگ شمرده شده است. خداوند متعال مخلوقات و آدميان را افراد تحت تكفل خود مي خواند و محبوبترين و ارزشمندترين آنها را كساني مي داند كه با مردمان، مهربانتر و دربرآوردن نيازهاي آنان كوشاتر باشند.
امام صادق (ع) مي فرمايند:
« هيچ مسلماني حاجت ديگري را روا نكند مگر اينكه خداوند به او خطاب كند: پاداش تو به عهده من است و كمتر از بهشت برايت نمي پسندم.»
بنابر اين پرستاري، كه يكي از نمونه هاي روشن اين نوع دوستي ها، خدمت ها، برآورده ساختن نيازها و اهتمام ورزيدن به امور مسلمانان است، از ارزشمندترين وظايف الهي، انساني، اجتماعي و از روابط متقابل و خدا دوستانه افراد جامعه است.
به اين ترتيب پرستار مسئوليت با ارزشي است كه محبوبيت اجتماعي والهي را به همراه دارد و پرستار متعهد يكي از ارزنده ترين افراد جامعه محسوب مي شود و رسالتي الهي- انساني دارد.
ارزش و اهميت پرستاري
پرستار با توجه به موقعيت و رسالتي كه دارد و نقشي كه در جامعه ايفا مي كند، در نظر رهبران الهي از جايگاه بلند و پرارزشي برخوردار است.
پيامبر گرامي اسلام در آخرين روزهاي عمر خود، در آخرين خطبه اي كه در مدينه ايراد كردند، پس از دعوت همه مردم به مسجد براي شنيدن آخرين سفارشها، بر فراز منبر قرار گرفته و فرمودند:
«كسي كه يك روز و يك شب پرستار بيمار را به عهده بگيرد، خداوند او را با ابراهيم خليل (ع) محشور مي كند، پس همچون درخشش برقي از صراط عبور مي كند و كسي كه در برطرف كردن نيازهاي مريض تلاش و نياز او را برآورده كند، همانند روزي كه از مادر متولد شده است از گناهانش پاك ميشود.»
اين سخن از دو جهت به ارزش و اهميت پرستاري اشاره دارد. اول اينكه آخرين سخنان پيامبر است و روشن است كه پيامبر در آخرين روزهاي عمر خود مهم ترين و اساسي ترين ديدگاه هايش را مطرح ميكند. و جهت ديگر اينكه آثار پرارزش اخروي و معنوي و پاك شدن از گناهان است كه گواهي گويا بر اهميت ويژه پرستاري است.
پرستاري، كاري برتر از نماز در مسجد
مرازبن حكم مي گويد:
با محمد بن مصادف، همسفر بودم. چون به مدينه داخل شديم،من بيمار شدم و همراه و همسفر من، مرا تنها مي نهاد و به مسجد مي رفت ، امام صادق (ع) از اين موضوع مطلع شد و به دنبال محمد فرستاد و به او فرمود: نشستن تو نزد همسفر بيمارت و مراقبت از او ارزشمند تر از نماز خواندنت در مسجد است.
پرستار بعنوان فردي نيكو كار
امام صادق (ع) مي فرمايند: يكي از عواملي كه موجب شد حضرت يوسف را فردي نيكوكار بدانند اين بود كه در زندان به امر بيماران و پرستاري از آنان اهتمام مي ورزيد و از آنان مراقبت مي كرد.
آري دوستان و همكاران محترم مطالب فوق را از اين جهت نوشتم كه بدانيد لباس سفيد پرستاري مقدس است. و رفتاري ناشايست كه درخور چنين لباس مقدسي نباشد عذاب و عقوبت سنگيني در بر دارد و بلعكس احترام به اين شغل و لباس مقدس پاداشهاي بزرگي در پي دارد. همگي ميدانيم در قبال زحماتي كه در شيفتهاي پي در پي و طاقت فرسا انجام ميدهم پاداشهاي مادي نميتواند آنرا جبران كند ولي دوستان كار پرستار سراسر عبادت است من هميشه ميگويم بهترين پاداش من همان دعاي خير بيمار است در حق همگي ما و خانواده ما ميكند. دوستان پرستار بودن هم توفيق و لياقت مي خواهد پس بخاطر اين توفيق و لياقتي كه خداوند به ما عطا نموده بايد شاكر باشيم. مبادا بخاطر مسائل مادي ازش معنوي حرفه خود را آلوده سازيم. و ناسپاسي كنيم . مطمئن باشيد اگر شاكر باشيد و توكل بخدا كنيد و فقط براي رضاي او خدمت كنيد، بركت و خيري در همين حقوق ناچيز مي نهد كه همه نيازهاي خود را برطرف ميكنيد هيچ، بزرگترين بركت زندگي كه سلامتي خود و خانواده است را عطا ميكند و اين بالاترين پاداشهاست. پس بياييد همگي بروي هرچه درد و بيماريست لبخند بزنيم و اميدي دوباره در بيماراني كه پرستاري آنها بما محول شده است هديه دهيم.