به نظر ميرسد تاثير خنككننده خميازه در پي افزايش جريان خون در مغز بوجود آمده كه در اثر كشيده شدن آرواره و همچنين تبادل حرارتي مخالف با هواي محيط در اثر نفس عميق ايجاد ميشود.
اگر چه خميازه تا به امروز به عنوان نشانهاي از خستگي و ملالت محسوب ميشد، به گفته دانشمندان ممكن است نشانهاي از داغ شدن سر هم باشد.
به گزارش ايسنا، پژوهش انجام شده توسط اندرو گالوپ، دستيار تحقيق فوق دكتري دپارتمان بوم شناسي و زيست شناسي تکاملي دانشگاه پرينستون براي اولين بار از انسانها براي نمايش تغييرات در بسامد خميازه كشيدن مبني بر فصلهاي مختلف استفاده كردهاست.
همچنين طبق اين تحقيقات، افراد در زماني كه دماي محيط از دماي بدن بيشتر ميشود، كمتر خميازه ميكشند.
گالاپ به همراه محققان مركز علوم حشرات دانشگاه آريزونا در مجله Frontiers in Evolutionary Neuroscience گزارش كردهاند كه اين اختلاف فصلي نشان دهنده اين مطلب است كه ممكن است خميازه به عنوان شيوهاي براي تنظيم حرارت مغز كاربرد داشته باشد.
اين محققان در پژوهش خود به بررسي بسامد خميازه 160 داوطلب در زمستان و تابستان ايالت آريزونا پرداختند. آنها دريافتند كه اين افراد در زمستانها بيشتر خميازه كشيدهاند در حالي كه در تابستان، با حرارت مساوي يا بيشتر محيط از دماي بدن، اين مساله كاملا عكس بود. از اين رو آنها نتيجه گرفتند كه مغز در دماهاي بالاتر چارهاي براي دفع گرما نداشته و بر مبناي نظريه تنظيم حرارت خميازه، از آن براي خنك شدن با ورود هوا به مغز استفاده ميكند.
به نظر ميرسد تاثير خنككننده خميازه در پي افزايش جريان خون در مغز بوجود آمده كه در اثر كشيده شدن آرواره و همچنين تبادل حرارتي مخالف با هواي محيط در اثر نفس عميق ايجاد ميشود.
به ادعاي اين محققان، اين اولين پژوهشي است كه به نمايش بسامد خميازه در فصول مختلف پرداخته است. كاربرد اين مطالعه نه تنها در دانش فيزيولوژيكي بلكه براي درك بهتر بيماريها و شرايطي مانند اماس و صرع بسيار جالب توجه است.
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)