«وقتی که در تاریخ 17 اکتبر سال 1988 در ساعت شش و نیم صبح یک خبرنگار به خانم گرترود الیون زنگ زد تا بردن نوبل پزشکی را به او تبریک بگوید، خانم الیون گفت: شوخی شما اصلاً قشنگ نیست».
خانم الیون، پدری اهل لیتوانی و مادری روس- که به آمریکا مهاجرت کرده بودند- داشت. وی در یک مدرسه دولتی در شهر نیویورک تحصیل کرد. مرگ پدربزرگش در اثر سرطان هنگامی که او پانزده سال داشت بر روحیه‌ی او اثر عمیقی گذاشت. این واقعه باعث شد بعدها به مطالعات سرطان‌شناسی روی آورد.
در اثر بحران اقتصادی دهه‌ی سی آمریکا، خانواده‌ی او با مشکلات شدید مالی مواجه شدند. وی تنها به علت نمرات ممتازش توانست دوره‌ی کالج را به صورت رایگان طی کند. پس از پایان تحصیلات اولیه در رشته بیوشیمی، به عنوان دستیار در یک آزمایشگاه به کار پرداخت. در سال 1939 وارد دانشگاه نیویورک شد و در سال 1941 توانست مدرک لیسانس بیوشیمی را دریافت کند.
در طی جنگ جهانی دوم، به عنوان دستیار آقای George Hitching مشغول به کار شد و به مطالعه در مورد بیوشیمی باکتری‌ها پرداخت. در دهه‌ی 1950، او گام‌های بزرگی در مورد متابولیسم پورین‌ها (از بازهای تشکیل‌دهنده ماده DNA ) برداشت.
در این سال‌ها، مهم‌ترین تفریحات او حضور در کنیسا، اپرا، باله و کنسرت بود. وی آن‌چنان درگیر فعالیت‌های علمی بود که هیچ‌گاه ازدواج نکرد. اما همیشه از فعالان حقوق زنان و انجمن‌های زنان یهودی بود.
در سال 1960، به عنوان عضو مؤسسه‌ی مطالعات شیمی سرطان آمریکا انتخاب شد. در سال 1983 به عنوان رئیس انجمن تحقیقات سرطان انتخاب شد.
او در سال 1988، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل پزشکی شد و این جایزه را به خاطر تحقیقات در زمینه متابولیسم و سنتز داروهای ضد سرطان و ضد ویروس به دست آورد.
او در سال 1990، به عضویت آکادمی ملی علوم پذیرفته شد. پس از کسب جایزه‌ی نوبل، بنیادی برای کمک به کودکان سرطانی تأسیس کرد. گرترود الیون در سال 1999 درگذشت.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)