قدمت ووشو در كشور چين به زمانهاي بسيار دور كه اولين صورت هاي اجتماعات بشري در جوامع اوليه بوجود آمدند ، باز مي گردد . در آن زمان به منظور حفظ سلامتي ، درمان بيماري ها ، افزايش بنيه جسماني و طول عمر و تعليم مهارتهاي نظامي به افراد آن جوامع ، حركاتي ابداع گرديد كه بسط و گسترش آن در طول ادوار مختلف ، به ورزش زيبا و جذاب ووشوي امروزي بدل شده است .

در حدود پنج قرن قبل از ميلاد ، يك راهب هندي بنام “‿ بودهيدهارما “‿ كه با نامهاي ( تامو ) و( داروماتائيشي ) هم از او ياد مي شود ،بقصد اشاعه تعليمات مذهبي ،

از هند راهي چين شد .تعاليم راهب تامو شامل مجموعه اي از تمرينات پرهيزگاري و قواعد خشك انضباطي بود كه بواسطه وضعيت جسماني ضعيف ، پيروان وي طاقت تحمل آموزشهاي او را نداشته و بتدريج دچار ضعف و بيحالي مي شدند . لذا تامو حركاتي را براي تقويت بنيه جسماني شاگردان خود ابداع نمود كه به ( 18 حركت دست لوهان ) معروف شد . اين حركات بتدريج گسترش يافته و پايه و اساس سبك هاي ووشو را تشكيل دادند . درطي قرون 14 تا 16 ميلادي چهره هااين ورزش در كشور ما توسط استاد حسين داودي پناه (داداشي) كه يكي از پر سابقه ترين اساتيد هنرهاي رزمي به ويژه كونگ فو توآ در ايران مي باشند و ساليان متمادي به تمرين و مطالعه هنرهاي رزمي گوناگون همت گماشته اند ، پايه گذاري شده است . در سال 1366 پيشنهادي از سوي استاد داداشي به اداره كل تربيت بدني استان تهران ارائه شد كه با جلب نظر مسئولين وقت سازمان و موافقت آنان مبني بر ايجاد تشكيلات مدون براي اين رشته زيباي ورزشي ، و پس از گذراندن مراحل كارشناسي ، اولين مجوز فعاليت ووشو

تحت عنوان ( تاي چي چوان و دفاع شخصي ) از سوي اداره كل تربيت بدني استان تهران با مسئوليت استاد داودي پناه صادر گرديد .پس از بررسي هاي علمي و تاييد اساتيد دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي و دانشگاه تربيت معلم در سال 1368 انجمني به پيشنهاد استاد داودي پناه و موافقت سازمان تربيت بدني بنام ( انجمن تاي چي چوان و دفاع شخصي ) در حوزه معاونت امور فرهنگي و آموزشي سازمان تربيت بدني تاسيس گرديد و با رياست استاد داودي پناه فعاليت هاي اين رشته را در سراسر كشور تحت پوشش قرار داد . اين انجمن بعدها به ( انجمن ووشو_تاي چي چوان ) جمهوري اسلامي ايران تغيير نام داد . پس از تشكيل فدراسيون جهاني ووشو ، انجمن ووشو_ تاي چي چوان ايران در سال 1370 با همكاري كميته المپيك جمهوري اسلامي ايران به عضويت فدراسيون جهاني ووشو ( Iwf ) درآمد و در سال 1371 با اكثريت آرا به جمع اعضاي فدراسيون آسيايي ووشو ( Wfa ) پيوست . در همين سال و در پي اولين حضور رسمي تيم ملي ووشوي جمهوري اسلامي ايران در فستيوال بزرگ جهاني ووشو در شانگهاي چين ، مدال طلاي مسابقات بر گردن استاد داودي پناه نقش بست و پرچم پرافتخار جمهوري اسلامي ايران بربام جهان به اهتزاز در آمد . تلاشها و پيگيري هاي مستمر استاد و نظر مساعد مسئولين سازمان تربيت بدني منجر به تاسيس كميته اي در سال 1372 تحت عنوان كميته ورزشهاي چيني گرديد كه اين كميته بعدها به فدراسيون ورزشهاي رزمي تغيير نام داده و فعاليت هاي داخلي و برون مرزي اين رشته را تحت پوشش خود در آورد سرانجام در سال 1383 فدراسيون ووشو به رياست آقاي بهزاد کتيرائي شکل گرفت . ي برجسته ورزشهاي رزمي بتدريج در معبد شائولين گردهم آمدند و سبك هاي اصلي ووشو را به تقليد از حركات حيواناني همچون پلنگ ، درنا ، مار ، ببر و اژدها بوجود آمدند . ليكن امپراتور وقت كه بتدريج از فعاليت هاي ساكنان اين معبد دچار ترس و نگراني شده و معبد را تهديدي عليه حكومت خود مي ديد ، فرمان انهدام و به آتش كشيدن معبد شائولين را صادر كرد . در لشكركشي امپراتور براي انهدام معبد ، فقط تعداد اندكي از افراد آن توانستند جان سالم از مهلكه بدر اين واقعه تلخ تاريخي از سوي ديگر ببرند .موجب انتشار و اشاعه ورزشهاي رزمي معبد شائولين كه تا آن زمان محفوظ و مخفي مانده بود به ساير نقاط كشور چين گرديد ، هر چند امپراتوران برخي از سلسله هاي حاكم بر كشور پهناور چين تمرينات ورزشهاي رزمي را خطري براي حكومت خود قلمداد نموده و انجام آنرا ممنوع اعلام كرده بودند ليكن امپراتوراني هم بودند كه خود شيفته اين تمرينات بوده و موجبات ترويج آنرا فراهم كرده اند . در دوران سلسله هاي شانگ ( Shang ) و ژو ( Zhau ) حركاتي از ووشو بوجود آمدند كه براي آموزش سربازان استفاده مي شد و همه ساله در پائيز و بهار مسابقات كشتي خاصي بنام جيائو براي انتخاب سربازان نمونه و اعطاي عناوين افتخاري برگزار مي شد . با ايجاد كاربرد نظامي براي ووشو ، رفته رفته حركات رزم با شمشمير ، نيزه و چوب بوجود آمدند . ظهور گروههاي نمايش خياباني بنام لوكي ( Luqi ) كه از طريق نمايش حركات رزمي امرار معاش مي كردند ، خود باعث گسترش هر چه بيشتر ووشو گرديد . دوران سلطنت سلسله هاي كينگ ( Qing ) و مينگ ( Ming ) را مي توان عصر شكوفايي ووشو به شمار آورد.

در طي سالهاي 1912 تا 1949 سازمانهاي بسياري در چين براي ووشو تشكيل شدند مثل انجمن هنرمندان رزمي و انجمن تربيت بدني و غيره كه در گشترش و ووشو نقش مهمي را ايفا كردند . در سال 1928 انستيتو مركزي ووشو توسط دولت جمهوري در نان حينگ تشكيل شد . در سال 1939 نخستين تيم ملي ووشوي چين در يازدهمين دوره بازيهاي المپيك برلين يك مراسم نمايشي اجرا كردند . با تاسيس جمهوري خلق چين ، ووشو بعنوان بخشي از فرهنگ اجتماعي و تربيت بدني مردم در آمده و به طرز چشمگيري گسترش يافت . در سال 1956 انجمن ووشوي چين در پكن تشكيل شد كه با اشاعه حركاتي همچون فرم ساده شده تاي چي چوان ، چانگ چوان ، حركت شمشير پهن و باريك ، نيزه و چوب در سطوح مبتدي ، متوسط و عالي در بهبود همگاني شدن ورزش ووشو ، كمك شاياني كرد . در سال 1958 نخستين پيش نويس (( قوانين مسابقات ووشو )) توسط كميسيون ورزش و تربيت بدني ايالتي گردآوري و تنظيم شد . با راهنمايي هاي همين كميسيون و انجمن ووشوي چين ، انجمن ها ، اتحاديه ها ، مدارس ووشو ، انجمن هاي تحقيقاتي ، تيم هاي آماتوري و حرفه اي در مراكز آموزشي ، محلات ، شهرها و ايالات تشكيل شدند كه شبكه عظيمي از فعاليتهاي جمعي ووشو را به وجود آوردند . تيم ها و انجمن هاي ووشو در برخي از كالج ها و دانشگاهها تشكيل شدند و در برخي از موسسات تربيت بدني ، رشته تخصصي ووشو براي دانشجويان رشته ليسانس و فوق ليسانس داير گرديد . در سال 1984 درجه استادي ووشو توسط مجلس ايالتي تعيين شد . با تصويب دولت چين در سال 1986 ( انستيتو تحقيقات ووشوي چين ) تشكيل و بعنوان عاليترين مرجع ، هدايت تحقيقات فني و آكادميك در زمينه ووشو را بر عهده گرفت . دولت چين با برپايي تورنمت هاي متعدد بين المللي ، ورزش سنتي خود را هر چه بيشتر به جهانيان معرفي كرد و در سال 1987 نخستين دوره مسابقات آسيايي ووشو در يوكوهاماي ژاپن برگزار و فدراسيون آسيايي ووشو ( WFA ) تاسيس گرديد . دومين دور مسابقات آسيايي ووشو به سال 1989 در هنگ كنگ برگزار شد و در سال 1990 و طي يازدهمين دوره بازيهاي آسيايي پكن ، اين ورزش رسما بعنوان يك رويداد رقابتي و بين المللي معرفي گرديده و فدراسيون جهاني اين رشته به نام ( IWUF ) تشكيل و فعاليت خود را آغاز نمود . اولين دوره مسابقات بين المللي اين رشته در سال 1991 بر پا شده و دوره هاي بعدي اين مسابقات هر دو سال يكبار برگزار مي گردد .