حدود 300 سال پيش يکي از اساتيد برتر معبد "شائولين" به نام خانم ميويي(Ng Mui) ، با پي بردن به اشکالات زيادي که سبک شائولين داشت و الهام گرفتن از طبيعت و مشاهده پايداري و دوام نرمي نسبت به سختي سبک "وينگ چون" را بنا نهاد، حرکات و تکنيکهاي شائولين به گونه اي بود که توسط يک مرد ضعيف يا يک خانم قابل اجرا نبود، خانم Mui براي اثبات کارآيي اين سبک خود آن را به بانوي ديگري به نام " ييم وينگ چون" آموزش داد و خانم" وينگ چون" به يک مبارز موفق تبديل شد . به افتخار اين خانم که اولين هنرجوي اين سبک بود، اين رشته رزمي وينگ چون نام گرفت.
سبک "وينگ چون" نسل به نسل انتقال يافت و به تدريج بر بار فني آن افزوده شد و با مرور زمان کاملتر گشت، تا سرانجام استاد "ييپ من" Yip Man) ) سرشناس ترين و تکنيکي ترين استاد"وينگ چون" اين سبک را در جهاني نمود. وينگ چون از ايشان به استاد " لئونگ تينگ " leung ting)) که آخرين شاگرد ارشد ايشان بود، انتقال يافت . اين سبک توسط استاد لئونگ تينگ سازماندهي شد که سرشناس ترين شاگرد استاد "کر نشپشت" وينگ چون رابه دنياي عرب شناساند و سازماندهي منسجمي در اروپا انجام داد طوري که بزرگترين سازمان کونگ فوي جهان شناخته شد .
 وينگ چون(WT) در سال 1373 توسط " سي فو " استاد فيروز قهرماني تنها نماينده سازمان جهاني IWT MAA)) در ايران، به کشور ما معرفي شد و توسط ايشان در ايران سازماندهي شد که از همان سال فعاليت خود را آغاز نمود. لازم به ذکر است افرادي که اخراج شده هاي همين سازمان مي باشند ، با تبليغ و آموزش سبکهاي ابداعي به زعم خود سعي در پياده کردن وينگ چون واقعي دارند که با وجود اين انشعابات، درخشندگي وينگ چون حقيقي (WT) روشن ترين و بارزتر خواهد بود.

 به سادگي مي توان ادعا کرد که سبک وينگ چون کونگ فوي(WT) علمي ترين و کاربردي ترين هنر رزمي در جامعه امروزي رزمي است ، به طوري که اصول و تمرينات منحصر به فرد اين سبک، به زيبايي آن افزوده است . نکته جالب توجه در اينجاست که در يک مبارزه يا درگيري واقعي که هيچ ريتم و آهنگ موزوني وجود ندارد و تکنيکهاي بي نظير وينگ چون به سادگي قابل اجرا مي باشند.
 پايه و اساس وينگ چون بر اساس دانش و تکنيک بنا نهاده شده است و بر خلاف سبکهاي تک بعدي که اساسشان قدرت بدني است،اجرا مي شود.
 طريقه حرکت و ضربه زدن، بر اساس نظريه اي که در وينگ چون " خط مستقيم" ناميده مي شود ،انجام مي گيرد، يعني کوتاهترين فاصله بين دو نقطه، خط مستقيم متصل کننده اين دو نقطه مي باشد، که خط مستقيم به علت کوتاهي فاصله، سريعترين مسير و ساده ترين و در نتيجه موثرترين راه است . طريقه نشست و استفاده از دستها به گونه اي است که علاوه بر سهولت در حرکت بر روي مسير مستقيم ، نقاط حساس نيمه پايين بدن و همچنين صورت و گردن را به طور کامل پوشش مي دهد.

 مشت افقي که در سبکهاي ديگرمشاهده مي شود، به علت هم راستا نبودن دست با بدن از نيروي موثر آن کاسته مي شود و امکان آسيب دست بسيار زياد است ، ولي در وينگ چون به علت عمودي بودن مشت و حرکت بر روي خط مستقيم بين ضربه زننده و حريف، مشت در راستاي بدن قرار مي گيرد که با تخليه نيروي وزن ، تماماً در پاي عقب ذخيره مي شود و نيروي قابل ملاحظه اي را مي توان با هر ضربه وارد آورد. نشست در وينگ چون به گونه اي است که صد در صد وزن بدن به پاي عقب منتقل مي گردد و پاي جلو با وجود تماس با سطح زمين و خم بودن زانو علاوه بر افزايش سرعت ضربه زدن با پاي جلو از قسمت نيمه پايين بدن محافظت مي کند به طوري که هر دو پا در يک راستا قرار دارند. مشتهاي زنجيره اي وينگ چون که در درجات بالا با سرعت چشمگيري زده مي شوند ، از ويژگيهاي بارز اين سبک به شمار مي رود.

 يکي ديگر از ويژگيهاي "وينگ چون" ، اصل " نرمي در برابر سختي است" که در هر برخورد ، جهت حمله را در راستاي نيروي حريف تغيير داده وبه اصطلاح چينيها، نيروي او را قرض مي گيريم و عليه او استفاده مي کنيم. جمله مشهور" بروس لي " که مي گويد: ( حريفمان را طوري مي زنيم که او دوست دارد)، از اين اصل "وينگ چون" الهام گرفته است . براي تقويت حسي که افزايش توانايي اجراي اين اصل در مبارزه را به ما مي دهد از تمرين منحصر به فرد چي سائو( دستهاي چسبان) استفاده مي شود.
 "لات سائو" نوع ديگر تمرين است که با رعايت ريتم موزون و خاص طريقه ضربه زدن ، سر به روي خط مستقيم اجراي تکنيک و اعمال حرکتي که در چي سائو آموزش مي بينيم در اين تمرين پياده مي شود و هنر آموز وينگ چون را براي مبارزه در شرايط گوناگون آماده مي سازد