محققان دريافتند كه يك جهش ژنتيكي نادر ميتواند دليل برخوردار نبودن درصد بسيار ناچيزي از افراد از اثر انگشت باشد.

اختلال انگشت آزاد به طور غيررسمي به عنوان «بيماري تاخير مهاجرت» شناخته شده، چرا كه براي ورود به برخي از كشورها انگشت نگاري الزامي است. نام علمي اين اختلال، درماتوگليفيا است.
در بيشتر افراد، اثر انگشت در هفته بيست و چهارم بارداري و در رحم شكل مي گيرد؛ اما اعضاي حداقل چهار خانواده در سراسر دنيا، فاقد اثر انگشت هستند. اين حالت بيشتر شبيه به زندگي فردي است كه از عواقب اقدام به جرم آزاد است؛ اما اين اختلال اثرات جانبي ناخوشايندي از جمله تاول پوست و كيستهاي صورت را در پي دارد.
محققان مركز پزشكي سوراسكي بر روي يك خانواده سوئيسي متاثر از بيماري درماتوگليفيا آزمايشهايي را انجام داده اند كه در آن ژنوم 9 تن از اعضاي يك خانواده فاقد اثر انگشت را با هفت تن از اعضاي خانواده اي با اثر انگشت مقايسه كردند.
آنها رد اين اختلال را در يك جهش ژني بر روي كروموزوم 4 گرفتند. ژن smarcad1 كنترل تعدادي از ديگر ژن هاي مرتبط با توليد را بر عهده دارد.
اعضاي خانواده سوئيسي نسخه كوتاهي از smarcad1 را دارا بودند كه صرفا در پوست پديدار ميشد.
جهش ژنتيكي همچنين تعدادي از غدد عرق كف دست افراد داراي اين اختلال را كاهش ميدهد.
آزمايشهاي انجام شده بر روي خانواده سوئيسي بيانگر اين بود كه اين ژن ديگر ژنهايي كه بر سطح پوست و غدد عرق تاثير مي گذارند را كنترل ميكند.
اثر انگشتهاي غير طبيعي خبر از اختلالات شديد ميدهد.
يافته هاي اين تحقيقات ممكن است بر درك ديگر بيماريهاي كه تاثير آنها فقط بر روي پوست نيست، اثر گذار باشد.