Captain America از شخصیت های محبوب دنیای ابر قهرمان ها به حساب می آید. این شخصیت در زمانی خلق شد که آمریکا وارد جنگ جهانی دوم شده بود. یکی از معدود ابر قهرمان هایی که نماد قدرت نظامی آمریکا و سربازانش است و ظاهر و حتی اسم او نیز چنین موضوعی را تصدیق می کنند. او در مدت زمان جنگ جهانی دوم به یکی از محبوب ترین ابر قهرمان ها تبدیل شد و تأثیر قابل ملاحظه ای بر افکار عمومی آن زمان گذاشت. Captain America در مارچ 1941 توسط جو سیمون (Joe Simon) و جک کربی (Jack Kirby) خلق شد و از آن تاریخ تا کنون 210 میلیون کپی از داستان های او در 75 کشور جهان به فروش رفته اند. اما در سال 2011 که نه خبری از جنگ جهانی دوم است و نه خبری از نیروهای نازی، ما شاهدیم که این شخصیت از سر بی کاری زیاد، دست به ایفای نقش در فیلم سینمایی ای به نام Captain America: The First Avenger زده و در بازی کامپیوتری ای به نام Captain America: Super Soldier حضور پیدا کرده است. ما با حضور ابر قهرمان ها در دنیای بازی های کامپیوتری غریبه نیستیم و در هر سال به دفعات زیاد، شاهد قدرت نمایی این شخصیت ها در دنیای بازی ها هستیم.
داستان
داستان این سبک از بازی ها دیگر به یک کلیشه بسیار کلی تبدیل شده است. یک قدرت خاص، یک سلاح قدرتمند، نیروهای بیگانه و... همه از عواملی هستند که در داستان بازی هایی که از روی ابر قهرمان ها ساخته می شوند، حضور دارند. در این بازی هم با اتفاق جدیدتری روبرو نیستیم. نیروهای نازی همیشه راز و رمزهای زیادی برای خود داشتند و آزمایش های مرموز، تولید سلاح های بسیار خطرناک و حتی به وجود آوردن سربازهایی بسیار قدرتمند، باعث شده که بازیکنان در اکثر بازی های فانتزی که از روی نیروهای نازی ساخته می شوند، با این عوامل به خوبی آشنایی داشته باشند.
آنقدر هم تعداد این بازی ها زیاد هستند که نیازی به مثال آوردن برایشان نیست. بازی CA: Super Soldier از جایی شروع می شود که نیروهای آمریکایی وارد جنگ جهانی دوم شده اند و در حال مبارزه هستند، اما آن ها با دشمنان جدیدی روبرو می شوند. سربازهایی بسیار قدرتمند با سلاح هایی بسیار پیشرفته در یک چشم به هم زدن تمام سربازهای دشمن را به بخار تبدیل می کردند، اما همانند سایر بازی هایی که در آن ابر قهرمان ها وجود دارند، شخصیت اصلی داستان سر بزنگاه از راه می رسد و مبارزه علیه این قدرت تازه را آغاز می کند. در ادامه Captain America به موضوع تازه ای پی می برد.
این سربازان جدید که با قدرت های منحصر به فردشان پا به این نبرد گذاشته اند، توسط دانشمندی به نام آرنیم زولا (Arnim Zola) به وجود آمده اند. او توانسته سربازانی را به وجود بیاورد که دارای قدرت زیادی هستند و از سلاح های بسیار پیشرفته ای بهره می برند. همین اتفاق باعث می شود که Captain America برای جلوگیری از خلق چنین سربازهایی و از بین بردن این دانشمند دیوانه، قدم در یک ماجراجویی کاملاً قابل پیش بینی بگذارد. ماجرایی که از همین ابتدا، پایان آن مشخص است.
جریان بازی کاملاً بر پایه همین روند داستانی نه چندان قوی استوار شده، اما با پشت سر گذاشتن قمست های اولیه، رفته رفته بازیکنان با دست های پشت پرده و دشمن اصلی بازی آشنا می شوند. نحوه داستان سرایی اصلاً خوب نیست و همه چیز بسیار سریع پیش می روند. اتفاقات بی مورد زیادی در بازی رخ می دهند که ارتباطی با فضای کلی این عنوان ندارند. شخصیت پردازی ها اصلاً خوب نیست و بازی به هیچ وجه روی آن ها تمرکز نمی کند. حتی خود Captain America با حضور ناگهانی اش در بازی همه را به طرز بدی غافلگیر می کند. داستان بازی دارای صحنه های هیجان انگیز و جالب توجه زیادی نیست و همین موضوع این عنوان را بسیار یکنواخت کرده است.
گرافیک
فرقی نمی کند از روی چه ابر قهرمانی فیلم ساخته می شود و بازی آن توسط چه کسانی خلق می شود. مهم این است که گرافیک بازی های اینچنینی همیشه نا امید کننده بوده است. متأسفانه این بازی نیز کاملاً از این روند استقبال کرده و گرافیک ضعیفی را ارائه داده است. هیچ تکنیک خاص، نوآوری جدید و هیچ چیزی در این بازی از کیفیت لازم برخوردار نیست. همانند سایر بازی ها، سازندگان این عنوان و همچنین کمپانی Sega سعی کرده اند که بازی را تا زمان اکران فیلم آماده کنند و به همین دلیل به کیفیت بازی اهمیت نداده اند. البته زمانی که عنوانی مانند Iron Man 2 که عملکرد بسیار ضعیف تری نسبت به این بازی داشت، با فروش میلیونی روبرو می شود، عرضه بازی ای با این کیفیت پایین چندان دور از ذهن نیست.
کیفیت بافت های بازی بسیار پایین است و طراحی شخصیت ها اصلاً قابل قبول نیست. نیروهای دشمن کاملاً به یک صورت طراحی شده اند و به حالت های مختلف در بازی دیده می شوند. طراحی شخصیت اصلی بازی نیز چندان چنگی به دل نمی زند. او نیز بسیار بد طراحی شده و ابهت یک ابر قهرمان را ندارد. انیمیشن های طراحی شده برای شخصیت های بازی، چه شخصیت اصلی و چه دشمنان بسیار بد است. خیلی بد حرکت می کنند و بدتر از آن حرکات رزمی اجرا می کنند. جلوه های بصری به خصوص انفجارها و تخریب ها قابل قبول نیستند و نتوانسته اند هیجان لازم را در بازی به وجود بیاورند. سطح افکت های بصری بازی آنقدر پایین است که می توان آن را با عنوان های نسل قبل مقایسه کرد.
موسیقی/صداگذاری
از دیگر قسمت های نا امید کننده این عنوان، همین بخش است. صداگذاری ها خوب کار نشده اند. حتی برخی از صداگذاران نتوانسته اند به خوبی انگلیسی را با لهجه آلمانی صحبت کنند. همه المان های این قسمت بوی کم کاری می دهند و این موضوع از زیبایی های بازی کاسته است. دیالوگ های بسیار ساده و قابل پیش بینی که اصلاً هیجان انگیز نیستند به روند بازی لطمه زیادی وارد کرده اند. نبود دیالوگ های زیاد را هم می توان به موارد نام برده، اضافه کرد. از طرف دیگر، موسیقی های بازی اصلاً جالب نیستند و بیشتر مثل این می مانند که فقط صدایی در بازی پخش می شود. دیگر به این موضوع که آیا موسیقی با صحنه مورد نظر هماهنگ است یا خیر و اینکه بازی را جذاب تر کرده یا نه، توجهی نشده است.
گیم پلی
در اکثر بازی های اینچنینی شاهد روند قابل قبولی در گیم پلی بازی هستیم. این بازی در این قسمت چندان موفق ظاهر نشده، اما روند متوسطی را به نمایش گذاشته است. بازیکنان یک عنوان Beat-‘Em-Up را با المان های پلتفرمر پیش رو دارند. با توجه به این موضوع، باید به این نکته اشاره کرد که این عنوان شباهتی هم با سری بازی های POP پیدا کرده است. صحنه های اکشن، بخش زیادی را از این بازی به خودشان اختصاص داده اند. از طرف دیگر همیشه در مکان های جدید و نه چندان جالبی به مبارزه خواهید پرداخت که باعث شده بازیکنان با قسمت های متنوعی روبرو باشند. تنوع دشمنان در این بازی بسیار زیاد نیست و پس از مدتی نحوه مبارزه با همه آن ها مشخص می شود.
البته باید به این موضوع اشاره کرد که مبارزه با دشمنان بازی اصلاً کار سختی نیست. از طرف دیگر فنون و حرکات چندان خوبی برای شخصیت اصلی بازی طراحی نشده و همه چیز بسیار ساده به نظر می رسد. حداقل کارهایی که یک قهرمان معمولی هم می تواند در این بازی انجام دهد را از شخصیت اصلی بازی شاهد هستیم. قدرت ها و قابلیت های چندان متنوعی هم برای شخصیت اصلی طراحی نشده که با ارتقاء بتوان آن ها را به شخصیت اصلی اضافه کرد. المان های پلتفرمر بازی نیز بسیار فاجعه بار هستند. برخی از آن ها تنها با زدن یک دکمه قابل انجام هستند. نکته جالب اینجاست که برای برخی از قسمت های پلتفرمر بازی صحنه های QTE در نظر گرفته شده است.
به طور مثال برای پریدن از یک سکو روی سکوی دیگر مدت زمان اندکی به بازیکن داده می شود تا دکمه مورد نظر را فشار دهد! پیدا کردن آیتم های مختلف که شامل پرونده ها و فیلم های مختلفی می شوند، باعث می شود که بازیکنان بتوانند قدرت های جدیدی برای شخصیت اصلی بازی آزاد کنند. از دیگر مشکلات بازی، کنترل شخصیت بازی است. کنترل بازی چندان نرم و با ظرافت طراحی نشده و مشکلات زیادی مانند عقب ماندن دوربین و استقرار بد آن در بازی دیده می شوند. حتی کنترل شخصیت اصلی بازی نیز به نرمی و زیبایی سایر بازی های هم سبک این عنوان نیست. در کل گیم پلی بازی دارای نوآوری خاصی نیست و ضعف شدیدی که در دیگر قسمت های بازی دیده می شود، باعث شده این قسمت نیز چندان جالب به نظر نرسد.
نتیجه گیری
اگر از طرفداران سر سخت ابر قهرمان ها و بازی های Beat-‘Em-Up هستید، این بازی را از دست ندهید. عنوانی که زیر شش ساعت به پایان می رسد، می تواند برای مدتی برخی از بازیکنان را سرگرم کند. عنوان Captain America: Super Soldier یک عنوان کاملاً تجاری است که توان رقابت با عناوین مطرح را ندارد.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)