مسلماً بسیاری از شما خبر تأسف بار حملات هفته پیش نروژ را شنیده اید كه در آن یك فرد مسلح پس از بمب گذاری دو ساختمان، به یك ساحل پر از نوجوان های كم سن و سال حمله كرده و نزدیك به 80 نفر را با یك اسلحه اتوماتیك ترور كرده است. از آنجایی كه من در مورد این حادثه كنجكاو شدم، پیگیر تمام اخبار آن بودم. موضوع جالب اینجاست كه فردای این حادثه، بعضی سایت های خارجی انگیزه قاتل را انجام بازی های خشن مثل Call of Duty و یا Fallout 3 ذكر كردند كه واقعاً خیلی مسخره است. پس از دستگیری اندرس برینگ بریویک (Anders Behring Breivik) عامل حملات نروژ، او به بازداشتگاه كاملاً محفوظی منتقل شد و هیچگونه خبرگزاری و فرد خارجی حتی نمی توانست او را ببیند، چه برسد به گوش دادن به حرف های وی و اعلام نظرات او.
موضوع این است كه بسیاری خواهان حذف خشونت از بازی ها هستند و به همین دلیل، به خاطر هر اتفاقی سریعاً بازی های ویدیویی را مقصر اصلی می دانند. سوال اینجاست كه آیا خشونت در بازی ها واقعاً تا این حد خطرناك است؟ فكر می كنم این روزها بهترین زمان برای پاسخ گویی به این سوال است، چون خشونت نه تنها در كشورهای خارجی، بلكه در كشور خودمان هم به طور قابل ملاحظه ای زیاد شده است. طی دهه گذشته، با پیشرفت تكنولوژی در بازی های ویدیویی، به خصوص با پیشرفت جلوه های بصری، تحقیقات زیادی روی زمینه خشونت در بازی ها انجام شده و سازمان های مختلفی در دنیا برای بررسی و مطالعه این موضوع شكل گرفته اند.
جبهه گیری های فراوانی مقابل بازی هایی چون Grand Theft Auto ،Call of Duty و... شكل گرفته كه اینگونه بازی ها را محکوم به تزریق خشونت در جوانان می كنند. در این دوره، سازمانی تشكیل شد به نام ESRB كه بنا بر مضامین بازی ها، آن ها را درجه بندی سنی می كند تا والدین در حین خرید یك بازی، با محتوی آن آشنا شوند. تشکیل ESRB حركت خوبی برای طبقه بندی درست بازی ها بود و در حال حاضر درصد بالایی از والدین به این درجه بندی ها دقت می كنند و بازی مناسب را برای فرزندان خود می خرند. هر چند ESRB مانع رسیدن بازی های خشن به دست افراد كم سن و سال شده، ولی نمی توان از این موضوع چشم پوشی كرد كه یك نوجوان دوازده ساله خیلی راحت می تواند در بازار غرب یك بازی خشن خریداری كند.
تحقیقات نشان داده اند كه درصد بالایی از كسانی كه بازی های ویدیویی را انجام می دهند، بالای 18 سال و نزدیك به 30 سال هستند، پس بازی ها سرگرمی مطلق برای كودكان نیستند و هر سال عناوین بزرگسالانه بیشتری عرضه می شوند كه مسلماً قشر سن بالا را به خود جذب می كنند. در حالیكه كتاب ها و مقالات زیادی راجع به خشونت بازی ها نوشته شده، ولی نتیجه آمارهای دقیقی كه در مورد تأثیر خشونت بر مخاطبان انجام گرفته، خیلی جالب و تأمل برانگیز است. دانشگاه تگزاس در آمریكا یك تحقیق بزرگ در مورد این موضوع انجام داده كه با پیشرفته ترین روش های روز انجام شده و نتیجه نه تنها موضوع تأثیر منفی خشونت را روی مخاطبان تأیید نمی كند، بلكه نشان می دهد که حتی بازی ها باعث كم شدن خشونت و پرخاشگری در جوانان شده اند. مدیر این پروژه می گوید: "با این كه مداركی وجود دارند كه بازی های خشن باعث پرخاشگری می شوند، هیچ مدركی وجود ندارد كه بازی ها باعث خشونت و جرم هستند. در حقیقت آنالیزهای ما نشان می دهند كه تأثیرات خشونت های رسانه ای (بازی ها و فیلم ها) روی جرایم نه تنها باعث افزایش آن ها نشده، بلكه كاهشی هم در آن ها ایجاد كرده اند." نتایج خیلی جالب و غیر منتظره هستند، ولی آیا می توان به این گفته ها اعتماد كرد؟ بگذارید نموداری از میزان خشونت و جرم را در زمان بندی بازی ها مثال بزنیم.
در نمودار بالا كه از افراد 12 سال به بالا بدست آمده و نتیجه تحقیقات را تا سال 2003 نشان می دهد، با عرضه دستگاه های PlayStation 1,2 و عرضه بازی های خشن GTA، نه تنها خشونت افزایش نیافته، بلكه كاهش چشمگیری هم داشته است. این نمودار ساخته ذهن پریشان یك بازیكن نیست و واقعاً توسط U.S. Department of Justice, Bureau of Statistics و FBI تأیید شده است. اما دلیل این موضوع چیست؟ دانشمندان و محققین در دانشگاه های تگزاس و هند باور دارند كه خشونتی كه یك فرد می تواند در خارج از خانه، در خیابان و روی افراد دیگر اجرا كند، می تواند در داخل یك بازی ویدیویی تخلیه بشود.
شب گذشته یك میز گرد در مورد افزایش خشونت در شبكه BBC نگاه می كردم كه علت اصلی افزایش نرخ خشونت و قتل های عمد، مشكلات اجتماعی مثل اختلاف طبقاتی، وضعیت بد اقتصادی، فرهنگ و... ذكر شد. مسلماً یك فرد با وجود چنین مواردی، انسان پرخاشگر و سركشی خواهد شد و نیاز دارد كه این احساسات را خالی كند. هفته پیش یك برنامه راجع به یك فستیوال تخلیه احساسات منفی در فرانسه می دیدم كه در این فستیوال انواع و اقسام اشیاء معمولی مثل بشقاب، میز، صندلی، تلویزیون، موبایل و... وجود داشتند و مردمی كه می خواستند، می توانستند به این فستیوال رفته و خشونت خود را با خورد كردن این وسایل خالی كنند. وقتی مشغول خواندن مقالات دانشگاه تگزاس بودم، به سرعت یاد آن برنامه افتادم و سریع این دو موضوع را به هم ربط دادم كه تخلیه خشونت، یكی از بزرگترین عوامل بازدارنده جرم است.
نظر شخصی من این است كه اتفاقاً بازی های ویدیویی بهترین مكان برای این كار هستند، چون مخاطب می داند كه این تنها یك بازی است و حتی امكان مردن هم وجود دارد و این تخلیه در كنار سرگرمی، یك نوع حس تخلیه را به فرد می دهد. البته من قصد ندارم بگویم كه سراغ بازی های خشن بروید و تا می توانید خشونت را در بازی ها و فیلم ها مشاهده كنید. اتفاقاً من بازی های بسیار خشن را سركوب هم می كنم، ولی موضوع این است كه نباید علت تمام درگیری های دنیا را سریع به بازی های ویدیویی ربط داد و یا تنها با مشاهده به طور مثال خون در بازی ها آن ها را ممنوع كرد.
در حالیكه اخبار و رسانه های ما هر روز و شب مشغول نشان دادن تكه تكه شدن انسان ها و خشونت به طور مستقیم، بدون هیچ مرز و سانسوری است. آیا به نظر شما غیر منطقی نیست در مقابل بازی ها اینطور جبهه گیری شود؟ این موضوع در فیلم ها هم مشاهده می شود و چه بسا مشاهده یك فیلم خشن خیلی ساده تر از انجام یك بازی خشن است. در نهایت امیدوارم چه در سطح جهان و چه در كشور خودمان با دید درست و منطقی به بازی ها نگاه شود و خیلی یك طرفانه با بازی ها برخورد نشود. خشونت در هیچ قالب و صورتی درست نیست، ولی وقتی اولین اسباب بازی های یك كودك خردسال اسلحه است، نمی توان جلوی این روند را گرفت. مگر اینكه خیلی منطقی و واقع گرایانه با آن برخورد كرد.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)