1-کسی که خدا به او مالی داده ولی وی آن را در غیر مورد شایسته (همچون اسراف و تبذیر) خرج نماید، و دعا کند خدایا به من روزی ده. در حالی که خداوند به او دستور اقتصاد و میانه روی داده است.2-..
2-مردی که زنش او را آزار دهد و او توانایی داشته باشد که حقوق وی را بپردازد و رهایش کند ولی با این حال او را نگه دارد و پیوسته دعا کند که خدا اخلاقش را نیکو گرداند.
3-- کسی که همسایه بدی دارد، و به وی نفرین کند، در حالی که خداوند برای اسایش او راهی داده و آن این است که خانه خود را بفروشد و از همسایگی او به جای دیگر رود.
4-کسی که از کنار دیوار شکسته ای بگذرد که مشرف بر خرابی است و عجله نکند تا دیوار بر سرش فرو افتد.
5-آنکه پولی به کسی قرض دهد و بر او گواه نگیرد، و دعا کند که طلبش وصول شود.
6-آنکه کسب و کار را رها کند، و از خدا روزی بطلبد.
البته ، روایت مذکور از باب مصداق است نه مورد انحصار. یعنی هر دعایی بر خلاف قوانین خلقت و اجتماع باشد، مستجاب نیست.
حضرت علی (ع) در این مورد فرموده است:
«الداعی بلا عمل کالرامی بلا وتر»
«کسی که بدون عمل دعا کند، مثل تیراندازی است که بدون زه بخواهد تیر بیفکند.»
دعاهای مشکل گشا ( م.کتابچی)