YF-23 پنجره اي رو به تباهي
در سال 1981 نيروي هوايي آمريكا برنامه اي براي توسعه ي جنگنده هاي تاكتيكي را مد نظر قرار داد (برنامه اي تحت عنوانATF كه مخفف Advanced Tactical Fighter) اين برنامه به منظور پيدا كردن جايگزيني شايسته براي جنگنده هايي همچون F.15 و F.16 برنامه ريزي شده بود بر اين اساس مطالعات گسترده اي بر روي مواد مركب (Composite) انجام گرفت اين مواد كه در تهيه ي بدنه هاي پنهانكار راداري كار برد دارند موجب مي شد وزن بيشينه كاهش يابد و پنهانكاري نسبت به جنس آلياژ بكار رفته افزايش يابد سرانجام در 1985 سفارشي براي مناقصه ي جنگنده ي برتري هوايي نسل آيند مطرح گرديدرقباي 1روژه شركتهاي گردن كلفتي همچون لاكهيد مارتين و بويينگ و نورثوپ گرومن و مكدانل داگلاس بودند كه در پايان دو شركت گرومن و لاكهيد توانستند به مناقصه وارد شوند شركت گرومن طرح YF.23 موسوم به BLACK Window را اراپه كرد طرح در نهايت زيبايي و كارا بودن طراحي گرديد حالت ذوذنقه يا بدنه و بال سبب مي شود كه ديد رادار هاي دشمن كم شده وسطح مقطع راداري كم شود(اصولا ما چيزي به عنوان پنهان كاري صد در صد نداريم تمامي اين خواص تابع شرايط و فواصل خواص هستند. طرح YF.23 به شكل زيادي شبيه به شيوه ي طراحي بدنه ي F.12 (يا همان SR.71 ) طراحي شده بود تا حد امكان از لبه هاي تيز دوري شده بود و بدنه بسيار نرم ساخته شده بود.
در مورد موتور براي اين جنگنده دو شركت پرات اند ويتني و ژنرال الكتريك اقدام به طراحي موتور نمودند پرات اند ويتني طرح موتور F119-PW-100's را ارائه داد(اين طرح بعدها براي رپتور برگزيده شد) و ژنرال الكتريك طرح F120-GE-100 را ارائه نمود كه سرعت بيشينه ي جنگنده را تا 2 ماخ مي رساندند در ضمن برد جنگنده هم بدون مخزن خارجي به 1200 كيلومتر مي رسيد البته بيشينه وزن برخواستن آن هم به 23500 كيلو گرم بالغ مي شد. دريچه هاي موتور در زير بالها قرار داشت و براي زمانهايي كه نياز به مكش اضافي بود مانند زمان TAKE OFF يا پرواز با سرعت هاي خيلي كم در بالاي بال دريچه هاي كوچكي تعبيه شده بود كه به اين كار كمك مي كرد البته براي حفظ خواص پنهانكاري سر پوشهايي بر روي آنها قرار داشت كه در مواقع لزوم روي دريچه ها را مي پوشاند كلا دونمونه از هواپيما ساخته شد كه هركدام به يكي از دو مدل موتور مجهز بود.
مهمترين قابليت موتور ها كه برتري اين طرح بر طرح f.22 لاكهيد بود طرح تغيير دهنده ي بردار رانش بود كه بيشتر در جنگنده هاي مدرن روسي استفاده مي شد كه به مانور پذيري جنگنده مي افزود، اما ايراد كار اين بود كه حرارت بيشتري توليد مي كرد و اين امكان شناسايي آن توسط رادار هاي گرماياب را ميسر مي كرد.
در جهت رادار گريزي بيشتر بالچه ها ي افقي با زاويه ي 50 درجه تنظيم شده بودند و بالها با زاويه ي 40 درجه نسبت به عقب و لبه ي فرار بال در بسيار نقاط رو به جلو طراحي گرديده بود (لبه ي فرار بال داراي فلپ هايي به سمت داخل بود و شهپر ها بصورت خارجي تعبيه شده بود) و تمامي جنگ افزار ها در محفظه هاي داخلي قرار مي گرفتند اين امر نه تنها به پنهانكاري كمك مي كرد بلكه قابليت مانور پذيري را هم افزايش مي داد.
جنگ افزار ها توسط يك جك هيدروليك در كسري از ثانيه رها مي شدند و موتور موشك ها در فاصله اي از جنگنده روشن مي شد و قفل سر جنگي در خارج از بدنه تنظيم مي گرديد البته در حالت كلي از نظر رادار گريزي طرح YF.22 شركت لاكهيد بهتر بود اما در زمينه ي موتور و مانور پذيري طرح YF.23 بيشتر بود.
در نهايت مشكلات بي شماري بر سر را پيش آمد كه در نهايت لاكهيد برنده گرديد و YF.23 روانه ي موزه ي گرومن شد البته چنديست كه پيش نمونه هاي اين جنگنده براي كار بر روي طرح بمب افكن ميان وزن تاكتيكي از موزه بيرون كشيده شدحال اينكه آيا پنجره ي سياه بار ديگر بر پهنه ي آسمان نقش خواهد يا نه هنوز يك معماست و براي پاسخگويي كمي زود است؟
درازا:20,3 m
مساحت بال:87,7 m2
ارتفاع پرواز:65 هزار پا
ارتفاع:4,2 m
موتور: دو دستگاه F119-PW-100's يا F120-GE-100
سرعت: 2 ماخ
برد: 1200 كيلومتر
نويسنده:محمد حسين جهان پناه
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)