پرویز پرستویی در نشست نقد سیزده 59 چه گفت؟ +تصاویر
فرهنگسرای گلستان (خانواده) واقع در شرق تهران در اولین جلسه دوره تابستانی خانه فیلم گلستان فیلم «سیزده 59» ساخته سامان سالور را نمایش داد و به بحث گذاشت. نشست نقد و پرسش و پاسخ با عوامل با حضور سامان سالور(نویسنده و كارگردان)، پرویز پرستویی (بازیگر و مشاور طرح)، جواد نوروزبیگی (تهیه كننده) همراه با نیما حسنی نسب و خسرو نقیبی (منتقد) با اجرای زهرا احمدی 21 تیر در سالن فرهنگسرا برگزار شد.
به گزارش آخرین نیوز به نقل از سینمای ما؛ ابتدا هر كدام از حاضران در جلسه مقدمه ای درباره فیلم گفتند و سپس نوبت پرسش ها شد. سامان سالور در ابتدا در پاسخ به سوالی درباره دلیل انتخاب اسم فیلمش گقت: همیشه انتخاب اسم برایم مهم بوده، چراكه اسم قصه بار معنایی دارد و قبل از دیدن فیلم با شنیدن اسم باید مضمون كلی یا حال و هوای فیلم به مخاطب منتقل شود. سیزده 59 رمز و كد و شماره یك موضوع و تاریخ تولد شخصیت بهرام با بازی صابر ابر نامزد دختر سید جلال است. ضمن این كه سال آغاز جنگ تحمیلی هم بوده كه محور ماجراهای فیلم است.
از جواد نوروز بیگی سوال شد كه چطور به كارگردانی مثل سامان سالور كه سه فیلم قبلی اش هر كدام به دلیلی امكان نمایش عمومی نیافته، اعتماد كرده است. وی در پاسخ گفت: آقای سالور كارنامه قابل توجهی دارد و بعد از «سیزده 59» هم دو فیلم دیگر در دست ساخت دارد. من همیشه از كارگردانان جوان حمایت و استقبال می كنم، و سالور یك كارگردان جوان اما از لحاظ كاری پر سنوات است. ایشان صاحب فیلم هایی است كه در جشنواره های خارجی مطرح شده و جوایزی گرفته و جایگاه خوبی داشته است. از طرف دیگر وقتی نامی مثل پرویز پرستویی روی كاری می آید و متقبل می شود كه در زمینه بازیگری و حتی مشاوره طرح و فیلمنامه حضور داشته باشد و سرمایه گذاری هم بكند، شرایط خوبی برای آدم به وجود می آورد كه نمی تواند قبول نكند.
پرویز پرستویی پیرامون صحبت نوروزبیگی گفت: ما كه به عنوان بازیگر داریم كار می كنیم، علاقمندیم در یك سناریوی خوب با حضور یك كارگردان خوب باشیم. با خواندن این فیلمنامه متوجه شدم فصل جدیدی در این ژانر و این مدل كارهاست.
نوبت نقد كه رسید، نیما حسنی نسب در مقدمه ای از اكران فیلم سالور ابراز خوشحالی كرد و گفت: قبل از ورود به مقوله نقد، دو نكته فارغ از ارزشگذاری كیفی در این فیلم مهم است؛ اول این كه سامان سالور بعد از اتفاقی كه برای سه فیلم قبلش افتاد كه با وجود موفقیت های بین المللی امكان اكران عمومی برای مخاطبان اصلی اش - كه كه مخاطبان ایرانی هستند – فراهم شود، با رعایت مولفه ها و شرایطی توانست این فیلم را به پرده های سینمای ایران برساند و خودِ این هم نقطه عطفی برای كارنامه سالور است كه عامیانه ترش آشتی با اكران است.
نكته دوم حضور پررنگ پرویز پرستویی در تولید است. در شرایطی هستیم كه بازیگرانی با جنس نگاه و اعتقادات آقای پرستویی سه راه بیشتر ندارند؛ اولین راه تن دادن به شرایط و همسو شدن با آن است؛ دومین راه كناره گیری و كار نكردن و گلایه و غر زدن به شرایط است؛ سومی كه كار مشكل تری است و انرژی زیادی می گیرد، دنبال كردن و ایجاد یك اتفاق و سپس حضور در آن به عنوان بازیگر است. پرویز پرستویی سومین راه را انتخاب كرده و سعی كرده تولید فیلمی كه با حس و علایق و ذهنیتش نزدیكی دارد، راه بیندازد و خودش هم در آن بازی كند.
حسنی نسب در ادامه از سالور خواست كه درباره تغییرات اساسی فیلمنامه طی بازنویسی توضیح بدهد؛ با توجه به اینكه طرح ابتدایی قصه طنزآمیز بوده، آیا این فضای تلخ و ملودرام فیلم نتیجه یك كشمكش یا همفكری و در نظر گرفتن سلایق اشخاص موثر دیگر در فیلم است؟ سالور در پاسخ به این سوال ابتدا یادآور شد كه طرح این داستان به قبل از ساخت فیلم «ترانه تنهایی تهران» بر می گردد و این طور نبوده كه به قصد اكران كاری كرده باشد. او توضیح داد: هرچه بیشتر در قصه و فضای سیزده 59 جلو آمدیم و طی صحبت با آقای پرستویی و 9 بار بازنویسی فیلمنامه بیشتر به این واقعیت رسیدم كه داستان باید جدی و با تلخی روایت شود تا تاثیرگذار باشد. سالور گفت كه اصلاً علاقه ای نداشته تا داستانش با فیلم های كمدی سال های اخیر در مقوله دفاع مقدس كه چندتایی یا چند شماره ازشان در این مدت ساخته شد، مقایسه شودو اصالت طرح و مضمون فیلم در این مقایسه از بین برود.
پرستویی هم به بحث وارد شد و در تایید حرف حسنی نسب گفت: امیدوارم حرف های نیمای عزیز تعارف نباشد! من به عنوان پرویز پرستویی كه می دانم احتمالاً تا هفتاد سالگی روی پا هستم، ترجیح می دهم به جای سالی یك فیلم هر پنج سال یك فیلم با ارزش بازی كنم. در شرایطی كه تهیه كنندگان تنها ملاكشان برای فیلم خوب و بد، آمار فروش است، پیدا كردن فیلم خوب برای كاركردن خیلی سخت است. من همیشه فكر می كنم برای كمدی ساختن و بازی كردن باید حال خوشی داشته باشیم و حس خندیدن وجود داشته باشد. در دوره و موقعیت زمانی كه سیزده 59 در آن تولید می شد، اوضاعی نبود كه كسی دل و دماغ كمدی ساختن و خندیدن داشته باشد.
نوروزبیگی در ادامه جلسه درباره توجه به فیلم دفاع مقدس و كم انگیزه شدن تهیه كنندگان برای ساخت فیلم جنگی گفت: قبول دارم كه دیگر میل و رغبت چندانی به كار در سینمای دفاع مقدس در سینمای ایران نیست. طبیعی است كه هیچ كس از جنگ دفاع نمی كند و آن را مذموم می دانیم، اما وقتی امام خمینی (ره) واژه دفاع مقدس را روی جنگ گذاشت، جنبه مقدس بودنش را باید در نظر داشت. همیشه می شود به حواشی جنگ و جریانات بعد از آن و آدم های فراموش شده جنگ پرداخت. آرزوی من این است كه به فیلم های دفاع مقدس با حساسیت نگاه شود و شاهد سواستفاده های اخیر از مقوله و موضوع دفاع مقدس و شخصیتهای آن نباشیم.
خسرو نقیبی منتقد دیگر حاضر در جلسه در ابتدای صحبتش گفت: بعد از تماشای سیزده 59 در سینما، تلویزیون فیلم «مومیایی 3» را نشان می داد و من خیلی دلم برایبازی های كمدی درخشان پرویز پرستویی تنگ شد. در این سالها این ورِ توانایی اقای پرستویی را از دست داده ایم. نقیبی در ادامه درباره دو سكانس درخشان فیلم گفت؛ یكی سكانس ابتدایی و بعد سكانس فینال فیلم: «سكانس اول نشانه توانایی تكنیكی و تسلط كارگردان و سكانس آخر نشانه ای از توانایی درآوردن موقعیتی احساسی و تاثیرگذار كه خیلی كار سختی ست و حاصل همكاری خوب میان بازیگر و كارگردان.» نقیبی در توضیح اشكالات فیلم بحثش را این طور شروع كرد: «فارغ از این دو صحنه درخشان شروع و پایان، بدنه فیلم شامل دو قصه مجزا است؛ یكی نگه داشتن سید جلال در فضای سی سال قبل و دیگری مواجه با تهران امروز در سی سال بعد كه هركدام یك سوژه جذاب و پر پیمان برای یك فیلم خوب است. قرار گرفتن این دو سوژه در كنارهم باعث كم توجهی به قصه دیگر و تحت شعاع قرار دادن دیگری است. این شلوغی باعث شده تا بخش های جذاب احتمالی هر كدام از این موقعیتها كم رنگ باقی بماند.»
نیما حسنی نسب در بخش دیگری از برنامه، درباره تكرار نقش بسیجی و رزمنده در كارنامه پرستویی حرف زد: « یك بخش ماجرا این است كه بگوییم پرویز پرستویی در این نقش كلیشه شده و دیگر تا كی قرار است بسیجی را بازی كند و به تكرار افتاده است. اما یك بخش مغفول هم در این بحث هست؛ شاید حتی در تاریخ سینما چنین موقعیتی نصیب بازیگری نشده باشد كه یك شخصیت ثابت را در این تعداد فیلم اجرا كند. حتی همفری بوگارت و رابرت دنیرو هم در نقش گانگستری این همه تعدد نداشتند. نقشهای رزمنده با بازی پرستویی شاید دو رقمی شده باشد و این به بازیگر فرصت می دهد در موقعیتهای متنوع و مختلف قرار بگیرد و زوایایی از یك شخصیت را در هر فیلم اجرا كند. این شخصیت ها با هم فرق چندانی ندارند، بیشتر این موقعیتهاست كه فرق دارد و واكنش شخصیت در این موقعیت موضوع اصلی است.
پرویز پرستویی درباره این بحث و حرف نقیبی درباره بازی در نقشهای كمیك چنین نظری داشت: « به نظرم به تعداد آدم های جهان نقش هست كه می شود بازی كرد، اما با اعتقاد این نقش را بازی می كنم و نوعی ادای دین و وظیفه هم در این كار هست. در ایران معضل نویسنده خوب نداریم ولی محدودیت هایی هست كه خیلی اثر خوب تولید نمی شود. آقای نقیبی عزیز تلویحاً به یكی از این محدودیت ها اشاره كرد؛ من هم دوست دارم فیلم طنز كار كنم، اما باید خودم شاد باشم تا بتوانم كسی را شاد كنم. من دوست دام با هم بخندیم نه به هم بخندیم. وقتی قرار است برای كار طنز مقابل هم قرار بگیریم، ترجیح می دهم پرهیز كنم و فیلم كمدی بازی نكنم.شروع كار شوخی با جبهه و جنگ در "لیلی با من است" بود و آن موقع تهدید شدیم كه تكه بزرگه تان گوش تان است. اما حالا دیگر راحت می شود با این مقوله هر كاری كرد انگار...»
از سامان سالور سوال شد كه چرا نقش و تاثیر جوانان در فیلم تان كم است و شخصیتی كه صابر ابر بازی می كند، حاشیه ای و كم اثر مانده است. این باعث شده نسل جوان كمتر با فیلم همراه شود.
سالور با این حرف و این نگاه مخالفت كرد و توضیحش این بود: «اتفاقاً به شخصیت بهرام خیلی توجه كردیم. شاید در ظاهر شخصیت اصلی داستان سید جلال باشد، اما حتی اسم فیلم از تاریخ تولد بهرام گرفته شده است. بهرام یك دانشجوی اخراجی ناراضی از شرایط است كه نامزدش را حمایت می كند تا نقش همسر سید جلال را بازی كند. ایده آوردن كارگردان برای ساخت شرایط گذشته هم پیشنهاد بهرام است.
در پایان جلسه نوروزبیگی از مردم خواست این گونه فیلم ها را حمایت كنند و با رفتن به تماشای این آثار و تبلیغ به دیگران مشوق تولیدشان بشوند.
.................................................. ...................................
اولین جلسه تابستانی نقد و بررسی فیلم فرهنگسرای گلستان با اهدای لوح تقدیر به مهمانان به پایان رسید. این لوح ها توسط مدیدریت فرهنگسرا به هنرمندان فیلم «سیزده 59» اهدا شد و سپس مراسم قرعه كشی بین حاضران برگزار شد و سه نفر جوایزی دریافت كردند. اولین جایزه این بخش بدون قرعه كشی توسط پرویز پرستویی به تماشاگر جانبازی كه در سالن حضور داشت، تقدیم شد.
با وجود پایان وقت برنامه، دوستداران سینما و علاقمندان بازیگرزی پرویز پرستوی تا مدتی بعد در سالن انتظار فرهنگسرا با این بازیگر رودررو به بحث و گفت وگو ادامه دادند. دومین برنامه این فرهنگسرا هفته اینده برگزار می شود و نام فیلم و مهمانان برنامه از طریق رسانه ها اعلام خواهد شد.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)