فيلترهاي نانوتكنولوژيك مي توانند منجر به توليد كليه هاي مصنوعي قابل پوشيدن يا ايمپلنت شدن، بشوند. به گزارش مدلاين پلاس، مطالعه بر روي حيوانات آزمايشگاهي براي اشكال اوليه كليه مصنوعي يكي دو سال است كه آغاز شد و آزمايشات كلينيكي باز هم ادامه دارد.
تقريبا 900 هزار نفر در سراسر جهان از بيماري كليه رنج مي برند و نيازمند دياليز هستند. حدود 21 درصد بيماران دياليزي در هر سني جان خود را از دست مي دهند.
در دياليز به وجود يك مايع نياز است كه مواد دفعي از خون بيمار به آن وارد شوند. اين امر مستلزم مخزني از مايع و راهي است كه مايع را از دستگاه پمپ كند كه اين امر باعث مي شود سيستم عملا غيرقابل پوشيدن باشد.
بيوفيلتر، فيلتري است كه از عملكرد كليه انسان تقليد مي كند و نيازمند چنين مايعي نيست.
اين وسيله اساسا شامل دو غشاء است. يك غشاء تحت عنوان g از گلومرول ها تقليد مي كند كه همه ملكول هاي خون را در كليه غربال مي كنند و آنچه به جاي مي گذارند اكثرا آب است.
غشاي ديگر به نام t، از لوله كليوي تقليد مي كند كه در كليه ملكول هاي فيلتر شده به وسيله گلومرول ها را غربال مي كند تا آنجا كه ممكن است تركيباتي كه متعلق به خون هستند جذب كند. غشاي t نيازمند 1.6 كادريليون منفذ است كه هر يك تنها چند نانومتر عرض دارند و 1 تا 5 نانومتر از هم فاصله دارند. نانوتكنولوژي اين امكان را به ما مي دهد كه هر منفذ را به طور انتخابي براي جذب مواد شيميايي براساس اندازه، شكل، و بار الكتريكي آنها طراحي كنيم.
تنها نگراني از اين است كه دستگاه فوق قادر به توليد بي كربنات نيست، همان كار كليه طبيعي را انجام مي دهد تا سطح اسيديته بدن را كنترل كند. بنابراين بيماراني كه از آن استفاده مي كنند شايد لازم باشد قرص ها يا مكمل هاي مايع بي كربنات مصرف كنند.