لرزش ديوارها هم برقتوليد مي كند
تلويزيون ، يخچال و ساير لوازم برقي منزلتان را تصور كنيد كهنيروي خود را از انرژي توليد شده از لرزش پنجره و ديواره هاي ساختمان مسكوني شما ميگيرد.
فكر مي كنيد چنين چيزي تا چه حد عملي باشد؟ ماسايوكي ميازاكي كهيكي از محققان آزمايشگاه مركزي توكيوست ، براي رسيدن به چنين هدفي تلاشهاي فراوانيكرده است.
او بتازگي توانسته است يك ژنراتور در حال حاضر خيلي كوچك بسازد كهمي تواند حركات ساختمان ها را به الكتريسيته تبديل كند و نيروي راه انداختن يكسنسور حرارتي يا نوري را كه يك بار در هر ساعت كار مي كند؛ تامين نمايد.
گرچه خروجي اين ژنراتور بسيار كوچك و فقط در حد 10ميكرووات است ؛اما دانشمندان آينده اي خوب را براي آن پيش بيني مي كنند و اميدوارند كه در دهه هايآينده ، اين ژنراتور بتواند بازدهي خوبي داشته باشد.
به طوري كه بتوان سيستم هايرايانه اي بدون باتري را به كمك آن راه اندازي كرد.
كار ميازاكي در واقع قسمتياز يك جنبش رو به رشد ميان دانشمندان است كه هدف آن يافتن ، خلق كردن و كسب منابعانرژي جايگزين ولو در مقادير كوچك ، يعني بسيار كمتر از يك وات است. اين دانشمنداناميدوارند كه بتوانند انرژي را از هر چيزي ، از لرزش ديوارها و پنجره ها گرفته تاحركات هوا و بدن انسان ها برداشت كنند.
در حالي كه منابع جايگزين انرژي بهتنهايي نخواهند توانست الكتريسيته بيشتري را توليد كنند؛ اما مي توانند وسايل كوچكياز قبيل تراشه هاي رايانه اي ، شبكه هاي حسگر بي سيم و يا تلفنهاي همراه را به راهاندازند. ايده اين كار نيز بسيار ساده است.
درست همانند برخي از ساعتهاي مچي كه نيروي خود را از حركات اتفاقيدست يك شخص مي گيرند، اين وسايل نيز انرژي خود را از حركات اتفاقي ديگر چيزها كسبمي كنند
يك باطري آبي
در يك تلاش ديگر از اين دست لاري كاستيوك از دانشگاه آلبرتايكانادا در حال كار روي يك نوع باتري است كه نيروي خود را از آب مي گيرد، يعني توليدالكتريسيته به طور مستقيم از آب ، اما در مقياس بسيار كوچك.
در حال حاضر نيز واژه اي با نام هيدروالكتريسيته يا همان برق آبيوجود دارد و بيشتر افراد نيز با آن آشنا هستند.
در هيدروالكتريسيته ، آب ازارتفاعي به پايين مي ريزد و توربين ها را چرخانده و به اين ترتيب الكتريسيته توليدمي كند؛ اما روشي اين دانشمند باارزش كه ذكر شد، كاملا فرق دارد.
وي آب را تحت فشار قرار مي دهد و آنها را از كانال هاي ميكروسكوپيو بسيار بسيار ريز كه درون يك لوله شيشه اي قرار دارند، رد مي كند و به اين ترتيبمستقيما برق را از آب مي گيرد.
با عبور آب از سطح كانال ها، يونهاي آب به سطوح جامد ماليده ميشوند و شارژ الكتريكي شده و به كمك الكترودهايي كه در انتهاي هر يك از كانال هاقرار مي گيرند، انرژي الكتريكي استخراج مي شود.
گرچه جريان توليد شده در اين روشنيز بسيار كم و در حد 4 ميكرووات است ؛ اما اگر ميليون ها كانال با خصوصيات ذكر شدهبه يكديگر ملحق شوند، مي توان خروجي را افزايش داد و به اين ترتيب نيروي كافي خلقيك باتري آبي را به دست آورد.