شیمی ابر مولکولی :
طی قرن گذشته، شیمیدان ها در درک و استفاده از مفهوم پیوند کووالانسی پیشرفت های زیادی داشته اند. هر چند این دانشمندان، به طور معمول واکنش های شیمیایی را در مفهوم شکستن و تشکیل پیوند های قوی کووالانسی بیان می کنند، اما در سال های اخیر توجه آن ها به پیوند¬های ظریفتری جلب شده است در این پیوند ها بهتر است آن ها را که در شکل گیری کمپلکس های مولکولی بزرگ نقش اصلی را بر عهده دارند پیوند های هیدروژنی، نیروی واندروالسی، بر هم کنش نیروها یا "بر هم کنش نا کوالانسی " بنامیم. در واقع در این بر هم کنش ها بدون آن که الکترونی مبادله شود اتمها و در واقع مولکول ها به سوی یک دیگر جذب می شوند. هر چند این پیوند ها به تنهایی ضعیف هستند اما مجموعة آن ها چسب قدرتمندی را پدید می آورد که می تواند مولکول ها را به شدت به یکدیگر به چسباند. در واقع می توان گفت ابر مولکول ها، شامل مولکول ها و پیوند بین مولکولی و مولکول ها، شامل اتم ها و پیوند کووالانسی هستند . بورمن2 بر شیمی ابرمولکولی، شیمی قرن بیست و یکم نام نهاد . شیمی ابر مولکولی توسط سه نفر از پیشگامان برجسته این حیطه، از جمله جین ماری لین ، برنده ی جایزه نوبل سال 1987 معرفی شده است . به قول جین ماری لین خود- همانند سازی نیروی پیش برنده ای است که به تکامل جهان زنده از ماده غیر زنده انجامیده است. به علاوه خود – گردآوری یکی از راهبردهای ساختارهای نانو است
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)