جیوه عنصری فلزی به رنگ نقره ای با ساختار رومبوهدرال است، که در دمای معمولی به صورت مایع می باشد، و به صورت عمده در سنگ های معدنی سینابر در اسپانیا و ایتالیا یافت می شود. رسانائی حرارتی جیوه بسیار کم بوده، ولی رسانائی الکتریکی آن متوسط است. این عنصر در جهان باستان در کشورهای چین و هند شناخته شده بود. از نمک های مهم جیوه، می-توان به کلرید جیوه و فولمینات جیوه اشاره کرد که کاربرد گسترده ای به عنوان چاشنی در مواد منفجره دارد. امروزه جیوه فلزی در لوازمی مانند: فشار سنج، دما سنج، و لامپ فلورسنت استفاده می شود. جیوه در این لوازم در فضائی محصور شده و باعث ایجاد عارضه ای نمی شود، اما وقتی دماسنج بشکند مقدار زیادی از جیوه از طریق تنفس و طی مدت کوتاه ضمن تبخیر وارد بدن می شود. جیوه باعث اثرات مضری مانند آسیب اعصاب، مغز وکلیه، سوزش ریه، سوزش چشم، تحریک پوست، اسهال و استفراغ می شود. جیوه به طور طبیعی در بدن وجود ندارد، اما از طریق جانداران کوچک تری که انسان آنها را می خورد، نظیر ماهی ها وارد زنجیره غذائی می شود. معمولاً جیوه در مواد گیاهی موجود نیست، اما وقتی در کشاورزی از اسپری های حاوی جیوه استفاده شود، این جیوه از طریق گیاه وارد بدن می شود
خواص فیزیکی و شیمیایی عنصر جیوه:
جرم اتمی: 59/200
نقطه جوشºC : 73/356
عدد اتمی: 80 نقطه ذوبºC : 83/38-
شعاع اتمیÅ : 76/1
ظرفیت: 2+ و 1+
رنگ: سفید نقره ای
حالت استاندارد: مایع
نام گروه: 12
انرژی یونیزاسیون: kJ/mol 1/1007
شکل الکترونی: [Xe]6s24f145d10
شعاع یونی: Å 02/1
الکترونگاتیوی: 00/2
دانسیته: g/cm3 3579/1
گرمای فروپاشی: kJ/mol 259
گرمای تبخیر: kJ/mol 229/59
درجه اشتعال:در حالت مابع غیر قابل اشتعال
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)