اگر اندکی به عقب باز گردیم داستان گوشی های پر امکانات و پیشرفته ای که حالا نشان آنها را همه جا و در دست همگان می توان مشاهده کرده به یک ماجرای طوفانی در آگوست 2007 و عرضه هوشمند ترین ابزار برقراری ارتباط تا آن روز یعنی لحظه تولد N95 باز می گردد، طوفانی که در یک چشم به هم زدن و در فاصله زمانی کمتر از دو سال آنچنان تولیدات سنتی این کلاس را دچار تغییر کرد که حالا انتظار مشاهده هر گجتی را در قالبی یک گوشی تلفن همراه داریم. اتفاقی که نه تنها به هیچ عنوان منحصر به بالا نشین های پرفروش این بازار نیست، بلکه اندک اندک راه خود را به برندهای محافظه کار و کلاسیکی همچون سونی اریکسون نیز می گشاید. یکی از جدیدترین و در عین حال متفاوت ترین محصولات سونی اریکسون که تا همین یک سال پیش صحبت از ساخت چنین دستگاهی بیشتر به شوخی می مانست تا واقعیت، Aino نام دارد که در مقاله پیش رو سعی داریم این محصول زیبا و متفاوت را به حیطه نقد بکشانیم. با ما همراه شوید.
مدل و نام SonyEricssin Aino ابعاد 15.5×50×104 میلی متر وزن 134 گرم صفحه نمایش 3.0 اینچ Limited Touch Screen 432×240 پیکسل قابلیت نمایش 16 میلیون رنگ دفترچه تلفن تا 1000 عنوان و 7000 شماره کارت حافظه+حافظه داخلی Micro SD+55MB ارتباطات GSM چهار بانده+GPS+Wi-Fi+3G+Bluetooth سیستم عامل ندارد پردازنده نامشخص وضوح دوربین 8.0 مگاپیکسل با قابلیت اتوفوکوس حداکثر وضوح فیلمبرداری VGA با 30 فریم در ثانیه ظرفیت باتری 1000mAh
با نگاهی کوتاه به جدول توزیع برندی تولیدکننده گان عمده بازار موبایل حقیقت نچندان شیرینی به روشنی پدیدار می گردد جائیکه گذشته از سلطه بی چون و چرای غول فنلاندی این بازار و رشد بی سابقه چشم بادامی های کره ای، دیگر نام های بزرگ و آشنائی که سالهاست به حضور موفق آنها در رده های گوناگون عادت نموده ایم روزهای خوبی را پشت سر نمی گذارند. مشکلات کوچک و بزرگ پیش روی این برندها نه تنها نقش بسیار پر رنگی در کاهش سهم فروش این نام های بزرگ داشته است، بلکه در مسئله مهم دیگری یعنی کاهش انتخاب های پیش روی کاربران و محکوم بودن آنها در انتخاب میان دو برند اصلی بازار نیز بشدت تاثیر دارد. علاوه بر این اثرات این ماجرا برای بسیاری از کاربران داخلی که مبنای انتخاب خود را منابع موثق و قابل اتکائی همچون "شنیده ام که ..." یا "می گویند که ..." و مواردی نظیر این قرار می دهند تا حدودی شدیدتر نیز دنبال می شود جائیکه بعنوان مثال همچنان و به محض شنیدن نام سامسونگ در محافل ایرانی از آن بعنوان دستگاهی با آنتن دهی ضعیف، به محض شنیدن نام موتورولا دستگاهی با عدم کارکرد با سیمکارت های داخلی، بدون گارانتی و البته با مشکل در آنتن دهی و بلاخره بلافاصله پس از به زبان آوردن نام LG تصوری از یک دستگاه بی کیفیت و ضعیف در ذهن شایعه دوست ایرانی شکل می گیرد. این تصورات که البته همگی با اتفاق ریشه در گذشته این برندها و مشکلات سالهای پیش آنها دارد در کمال تعجب حتی در گزینه های انتخابی رده بالای خریداران و افراد با اطلاع نیز تاثیر می گذارد. باری از بحث اصلی به دور افتادیم در کل اما همانطور که در ابتدا نیز اشاره کردیم بسیاری از نام های بزرگ روزهای خوبی را پشت سر نمی گذارند و شاید سال 2008 برای اغلب این تولید کنندگان متشخص یکی از پر افول ترین سالهای حیات آنها باشد. اما ظاهرا طراحان و استراتژیست های پشت پرده این نام های بزرگ (بطور مشخص سونی اریکسون و موتورولا)، به خوبی به علت این افول و راه حل خروج از آن پی برده اند راه حلی که سامسونگ و LG را نیز از قالب دو برند جایگزین، به جایگاه رفیع فعلی رسانده است این راه حل که چیزی نیست بجز خلاقیت و تغییر شیوه کلاسیک همیشگی، خود را در قالب محصولات پر آتیه ای همچون DEXT و DROID از موتورولا و Satio و X10 از سونی اریکسون به نمایش گذاشته است. SE Aino را نیز می توان در راستای همین تغییرات ایجاد شده در سونی اریکسون برای بازگشت به میان عمده کاربران تفسیر نمود.
اولین برخورد با Aino با جعبه بزرگ وجذاب آن است جائیکه پس از مدتها موارد جالبی و پر و پیمانی را به همراه یک گوشی سونی اریکسون می توان مشاهده کرد.
در این جعبه بجز هدست سیمی، شارژر، پورت اتصال کامپیوتر، دفترچه های همراه و البته خود دستگاه دو ابزار چشمگیر و لوکس دیده می شود که شامل یک Dock رومیزی برای قرارگیری افقی دستگاه بروی سطوح صاف و دیگری یک رابط بلوتوث هدست با پورت 3.5 میلیمتری هدست است که پیش از این در محصول لوکس دیگری مثل W960 نیز نمونه دیگری از آن را دیده بودیم. این ابزار کوچک و بدردبخور که با بهره گیری از پورت 3.5 میلیمتری هدست امکان اتصال هر نوع هدست دلخواهی را به دستگاه بوجود می آورد بوسیله بلوتوث با گوشی در تماس بوده و آزادی عمل فوق العاده ای را با همان هدست های سیمی و بدون صرف هزینه ای گزاف جهت خرید هدست استریو بلوتوث منطبق با استاندارد A2DP فراهم می نماید. نکته جالب دیگر در این بخش عدم حضور CD های همیشگی نصب برنامه هاست جائیکه سونی اریکسون این بار دست به ابتکار زده و تمامی برنامه ها و فایل های مورد نیاز کاربر را بروی کارت 8 گیگابایتی Micro SD ارائه شده به همراه گوشی قرار داده است که به محض اتصال دستگاه به کامپیوتر امکان نصب مستقیم آنها بدون نیاز به CD فراهم می آید.
نمای سه بعدی فوق برگرفته از سایت
GSMArena می باشد
با در دست گرفتن Aino شاید در یک لحظه به این فکر کنید که با یک گوشی Candy تمام لمسی روبرو هستید اما اگر اندکی با انگشت خود صفحه نمایش را رو به بالا حرکت دهید با صحنه نسبتا عجیبی روبرو می شوید جائیکه برخلاف انتظار و علیرغم صفحه نمایش بسیار بزرگ دستگاه، Aino نمونه ای کشوئی ست که برای این سایز صفحه نمایش استفاده از این فرم اندکی عجیب به نظر می رسد.
ابعاد Aino برابر 15.5×50×104 میلیمتر با وزن 134 گرم است که در تمامی قسمت ها نسبتا مناسب ارزیابی می شود. تنها نکته نچندان مطلوب در این میان وقتی ست که گوشی را برای دسترسی به صفحه کلید عددی، رو به بالا اسلاید می نمائیم در این هنگام است که ارتفاع گوشی تا اندازه ای زیاد می شود که در دست گرفتن آن اندکی مشکل می نماید. بخش عمده روی دستگاه را صفحه نمایش بسیار بزرگ 3.0 اینچی دستگاه پوشانده است که از وضوحی معادل 432×240 پیکسل و قابلیت نمایش 16 میلیون رنگ برخوردار است. وضوح بکار گرفته شده در این صفحه نمایش البته همان وضوح نچندان فوق العاده WQVGA است که برای نمایش دقیق نسبت 16:9 تا حدودی تغییر یافته است این وضوح را پیش از این در نمونه ای همچون Samsung F490 نیز دیده بودیم دیگر نکته مهم در این صفحه نمایش TFT به قابلیت لمسی آن باز می گردد جائیکه علیرغم استفاده از خاصیت لمسی خازنی در این صفحه نمایش، متاسفانه امکان بهره گیری از این قابلیت در تمامی منوها امکان پذیر نبوده و تنها در چند منوی مولتی مدیائی و در فایل های مبتنی بر جاوا (بخوانید در Mini Opera) امکان استفاده از آن وجود دارد. این شیوه نصفه نیمه در قابلیت لمسی صفحه نمایش را پیش از این در چند نمونه LG همچون KF750 Secret به یاد داریم. در این رابطه در ادامه و در معرفی بخش های مختلف اینترفیس دستگاه توضیح بیشتری خواهیم داد. عملکرد این صفحه نمایش در نمایش بی نقص تصاویر و در مسئله مهمی به نام زاویه دید، علیرغم وضوح نچندان بالا کاملا مناسب ارزیابی می شود و عملکرد آن در نور مستقیم خورشید نیز با اینکه فوق العاده نیست اما در کل مشکل چندانی را ایجاد نمی کند.
در بخش بالائی و در فضای کنار اسپیکر برقراری تماس، سنسور تنظیم نور صفحه نمایش جای دارد که البته تنها موارد حاضر در این قسمت نیز به حساب می آیند. عدم استفاده دوربین دوم تماس های ویدئویی علیرغم پشتیبانی دستگاه از اتصال فوق پرسرعت HSDPA در ارتباطات 3G علامت سوال بزرگی ست که دلیل آن را باید از طراحان این گوشی پرسید. فضای زیر صفحه نمایش نیز کاملا خالی از هر نوع المان قابل ذکری ست.
با اسلاید کردن گوشی رو به بالا و پس از عادی شدن مشاهده این موجود غول پیکر به صفحه کلید عددی Aino دست پیدا می کنیم که نمونه ای کاملا استاندارد در ردیف دیگر مدل های سونی اریکسون بوده و همچنان از همان المان های اصلی و کلاسیک این برند در آن استفاده شده است. در این قسمت و در بخش کنترلی بجز D-Pad نسبتا بزرگ قرار گرفته در مرکز که کلید تائید میانی دایره شکلی را در میان خود می بیند از همان کلیدهائی که سالهاست در این بخش بدون تغییر مانده اند استفاده گردیده است: دو Soft-Key نچندان بزرگ در بالا، کلیدهای C و Activity Menu در پائین و دو کلید دایره شکل برآمده برای برقراری و رد تماس در ردیف میانی. این ترکیب اگرچه در صرفه جوئی در محل قرارگیری دکمه ها و حفظ ظاهر در ارائه یک مجموعه کمپکت موفق عمل می کند اما در عمل نمی توان امتیاز فوق العاده ای برای آن بعلت کوچک بودن نسبی کلیدها و دسترسی نچندان راحت به آنها در نظر گرفت. صفحه کلید عددی چهار ردیفه گوشی از کلیدهای کاملا بزرگ و نسبتا سفتی تشکیل شده است که به فرمی موج دار و محدب طراحی شده اند از نکات مثبت این صفحه کلید باید به ابعاد بزرگ و تفکیک مناسب آنها اشاره کرد و در سوی مقابل کلیدهای این قسمت به مانند بخش کنترلی اندکی برای فشار دادن سفت و محکم هستند.
بررسی سخت افزارهای پیرامونی گوشی با یک المان نا امید کننده در سمت چپ یعنی پورت اختصاصی سونی اریکسون آغاز می شود این پورت که در ناهماهنگی کامل با فضای پیرامونی خود قرار داشته و در اولین برخورد اندکی بیرون زده به نظر می رسد در این مدل نیز به مانند نمونه های سالهای گذشته هر سه نقش ورودی شارژر، هدست سیمی و پورت اتصال USB دستگاه را بر عهده گرفته و در یک زمان تنها می توان از یکی از این سخت افزارها استفاده کرد. البته حضور Dock رومیزی ارائه شده به همراه این مدل که در پشت خود دو پورت اتصالات سیمی دارد اندکی از شدت این ماجرا کاسته است بیرون زدگی اندک این پورت نیز احتمالا به دلیل جایگیری محکم و بدون لغزش گوشی در هنگام اتصال آن به این Dock ایجاد شده است.
سمت راست دستگاه برطبق انتظار محل کلید شاتر دوربین و Rocker تنظیم صداست که هر اندازه اولی بزرگ و خوش دست به نظر می رسد، دومی باریک و ظریف طراحی شده است.
پائین گوشی محل میکروفون برقراری تماس و اسپیکر اصلی دستگاه است که گذشته از محل عجیبی که برای این اسپیکر در نطر گرفته شده است درج نام استریو برای این اسپیکر در مشخصات گوشی ست که جلب نظر می کند چرا که بجز اسپیکر جای گرفته در این بخش جستجو برای یافتن نمونه دیگر به جائی نمی رسد. تنها المان حاضر در بالای گوشی کلید Lock/Unlock است که در مواقع بسته بودن صفحه کلید برای فعال و غیر فعال کردن خاصیت لمسی صفحه نمایش بکار می رود.
پشت گوشی ساده و یک دست و در عین بسیار زیبا و جذاب طراحی شده است. در مرکز این بخش نشان سونی اریکسون با اندکی تغییرات جزئی دیده می شود که جلوه خاصی به این قسمت بخشیده است. دوربین 8 مگاپیکسلی گوشی نیز در بخش بالائی بدون هیچگونه پوشش محافظتی در کنار یک فلش LED نسبتا بزرگ جای دارد. با کنار زدن این پوشش یکدست زیبا، باتری 1000mAh مدل BST-33 دستگاه ظاهر می شود که بروی کاغذ تا 380 ساعت در حالت Stand-by و تا 13 ساعت در هنگام مکالمه دوام دارد. از دیگر موارد مشهود در این قسمت بجز محل جایگذاری سیمکارت که بالای باتری و در ارتباط فیزیکی کامل با باتری برای ورود و خروج قرار دارد، می توان به اسلات کارت حافظه Micro SD گوشی در کناره سمت چپ و درست زیر لنز دوربین اشاره کرد که با اینکه کاملا Hot Swap طراحی شده است اما نگفته پیداست که برای دسترسی به آن باید هر بار این پوشش بزرگ و یکدست باتری را از جای خود خارج کرد، عملی که دیر یا زود عمده کاربران عطای آن را به لقایش خواهند بخشید.
حالا که با خود گوشی و سخت افزارهای حاضر در آن اندکی آشنا شدیم بهتر است کمی هم در مورد دو قطعه نسبتا جدید حاضر در جعبه محتویات گوشی یعنی رابط بلوتوث جک 3.5 میلیمتری هدست و Dock رومیزی برای جایگذاری افقی دستگاه صحبت کنیم که هر دو از جمله قطعات کمیاب (یا حتی نایاب) در تمامی کلاس ها به حساب می آیند. رابط بلوتوث بکار گرفته شده در Aino با اینکه از لحاظ ظاهری و وظیفه اصلی در نظر گرفته شده برای آن (یعنی امکان اتصال هر نوع هدست با پورت 3.5 میلیمتری)، شباهت نزدیکی به نمونه حاضر در W960 دارد اما در این میان بهبود های متعدد و کاربری های جدیدی برای این رابط در نظر گرفته شده است که آن را در کلاس کاملا بالاتری از مدل HBH-DS220 که در W960 موجود است قرار می دهد. این مدل جدید که MH100 نام داشته و ارتفاعی در حدود 6 سانتیمتر دارد از مشخصات ویژه ای برخوردار بوده و در نوع خود کاملا کم نظیر است در بالای این قطعه کوچک پورت 3.5 میلیمتری هدست و در بخش پائینی آن محلی برای اتصال به شارژر (در Dock رومیزی) و کلید Power جای گرفته است. در سمت راست این قطعه کوچک دکمه های سه گانه کنترل موسیقی که کاملا بزرگ و کاربردی طراحی شده اند جای گرفته و در سمت چپ آن نیز قسمتی لمسی برای کنترل صدای دستگاه در نظر گرفته شده است مکانیزم عملکرد این قسمت بدین صورت است که با کشیدن دست بروی علامت مثبت، صدای دستگاه بیشتر شده و برعکس با حرکت دست بروی علامت منفی، صدا کاهش می یابد که این کاهش و افزایش با LED های رنگی بخش روئی به صورت زیبائی به نمایش در می آید. بخش نیمه شفاف روئی بجز حفره کوچک میکروفون در بخش بالائی و کلید برقراری و رد تماس که برای تماس های صوتی و همچنین فعال کردن قابلیت Call Waiting نیز بکار می رود شامل چندین LED رنگی برای نمایش حالت های مختلف در وضعیت های گوناگون است. بعنوان مثال با یک فشار کوتاه بروی کلید Power می توان به میزان شارژ باتری این قطعه پی برد. تنها نکته منفی در این قسمت به روشن بودن دائم LED های روی این قطعه در هنگام گوشی دادن به موسیقی ست که با ریتم آهنگ روشن و خاموش می گردند قابلیتی که ممکن است در ابتدا جالب به نظر برسد اما وقتی که بدانید که راهی برای خاموش کردن این LED های چشمک کن زن وجود ندارد احتمالا تا اندازه زیادی در عقیده قبلی خود مبنی بر جذابیت این چراغ های چشمک زن تجدید نظر خواهید کرد. از دیگر موارد قابل ذکر در رابطه با این رابط بلوتوث باید به نقشی که بعنوان آنتن رادیوی FM بازی می کند اشاره کرد جائیکه دیگر برای گوش دادن به رادیو نیازی به اتصال یک هدست سیمی نیست. نکته مهم دیگری که بجز امکانات این دستگاه باید به آن توجه کرد برد بسیار عالی آن است جائیکه با بهره گیری از پروفایل A2DP به راحتی تا بیش از 5 متر و در فضاهائی که دارای دیوارهای متعدد هستند کیفیت دستگاه تغییری نکرده و صدای نسبتا مطلوبی از آن به گوش می رسد تا جائیکه به راحتی می توان آن را با گرانقیمت ترین هدست های استریو بلوتوث موجود در بازار نیز مقایسه کرد. قدرت تحسین برانگیز باتری این موجود کوچک نیز در جای خود جای تعریف و تمجید فراوان دارد. دوام این باتری در سنگین ترین استفاده ممکن، یعنی پخش موسیقی با حداکثر صدا و برقراری تماس از طریق آن از 5 تا 6 ساعت است که بازهم کاملا فوق العاده محسوب می شود.
دومین قطعه شایسته توجه در جعبه محتویات گوشی Dock رومیزی دستگاه است که امکان قرار دادن Aino به فرم افقی در حالیکه رابط بلوتوث آن نیز در کنار آن جای می گیرد را فراهم می آورد. این Stand رومیزی هم رنگ با دستگاه، برخلاف انتظاری که تصاویر آن در شخص ایجاد می کند قطعه نسبتا کوچکی ست بروی این Dock دو بخش برای اتصال گوشی و رابط بلوتوث وجود دارد که علاوه بر ایجاد ظاهری شکیل و زیبا امکان شارژ همزمان هر دو قطعه را نیز فراهم می آورد. این بخش علاوه بر پایه ای برای نگه داری افقی دستگاه وظایف دیگری نیز برعهده دارد که پیش از این در هیچ نمونه دیگری از سونی اریکسون دیده نشده است. مهمترین نکته در این قسمت دو پورت اتصالات سیمی سونی اریکسون در بخش پشتی این Dock است که مشکل همیشگی گوشی های سونی اریکسون یعنی استفاده از یک پورت مشترک برای هدست، شارژر و کابل USB را با شیوه ای جدید حل کرده است. در اینجا پس از اتصال گوشی به Dock برای برقراری ارتباط دستگاه با کامپیوتر تنها کافی ست تا کابل USB را به یکی از پورت های استاندارد سونی اریکسون در بخش پشتی متصل کنیم و در همان حال برای اتصال شارژر به دستگاه نیز از پورت خالی دیگر در همان قسمت استفاده نمائیم (البته این دو پورت قابل جابجائی با یکدیگر نیستند و امکان انتقال صوت با اتصال هدست های قدیمی را نیز ندارند). برای اتصال هدست نیز می توان از رابط بلوتوث بهره گرفت و با این کار شاید برای اولین بار در تاریخ، یک Feature Phone با نام سونی اریکسون در یک لحظه هم به کامپیوتر متصل می باشد هم به شارژر و هم به هدست سیمی. البته راه های راحت تری هم برای اجرای این مهم وجود داشت همچون استفاده از جک 3.5 میلیمتری هدست و پورت Micro USB بروی دستگاه، دو قطعه ای که البته مدتی ست در یکی دو گوشی سونی اریکسون نیز دیده شده اند. در هر حال راه حل فعلی سونی اریکسون نیز جای تقدیر دارد.
از قسمت های سخت افزاری و قطعات ارائه شده به همراه گوشی که بگذریم نکته مهم بعدی در رابطه با Aino به اینترفیس آن و داستان صفحه نمایش دستگاه باز می گردد جائیکه درج عنوان Limited Touch screen در مشخصات گوشی بیانگر حقیقت نچندان شیرین گنجانده شده در این گوشی ست. در واقع بهتر است Aino را یک گوشی غیر لمسی بنامیم چرا که خاصیت لمسی صفحه نمایش که با فناوری پیشرفته خازنی نیز همراه شده است متاسفانه تنها در حالت افقی و در یک منوی ویژه برای دسترسی به قابلیت های مولتی مدیائی دستگاه و چند برنامه مبتنی بر جاوا قابل استفاده است و جدا از این دو مورد Aino نمونه ای معمولی همچون دیگر Feature Phone های سونی اریکسون با مشخصاتی استاندارد و اینترفیس کلاسیک این شرکت است. اخذ چنین تصمیمی در حالیکه تمامی سخت افزارهای لازم برای تبدیل Aino به یک گوشی Full Touch ظاهرا فراهم آمده است کاملا عجیب و پرسش برانگیز به نظر می رسد البته نیم نگاهی به لیست محصولات تولیدی این برند از ابتدای تاسیس تاکنون حقیقتی را مشخص می کند که Aino از آن مستثنی نبوده است حقیقتی حاکی از اینکه تابحال هیچ Feature Phone ی از خانواده سونی اریکسون (بجز یک نمونه کاملا جدید) به قابلیت لمسی صفحه نمایش مجهز نبوده است و تمامی مدل های لمسی این شرکت یک سیستم عامل را در کنار خود داشته اند. به قسمت های لمسی این پوسته در ادامه اشاره بیشتری خواهیم کرد اما حالا بهتر است به سایر قسمت های گوشی و بخش های مختلف منوئی آن اشاره کنیم. صفحه Stand-by در یک نگاه تغییر خاصی را به خود ندیده است در اینجا از همان المان های همیشگی یعنی اطلاعات زمان، تاریخ، نام اپراتور و پروفایل در بخش بالائی و برچسب های سه گانه Context Key ها در بخش پائینی استفاده شده است. پشتیبانی از Theme های مبتنی بر Flash Lite و همچنین امکان قرار دادن یک برنامه بعنوان Background در این قسمت (که البته این آخری تنها به یک عنوان یعنی Bluetooth Robot محدود گردیده و در نتیجه کاربرد چندانی ندارد)، جلوه زیبائی به صفحه Stand-by بخشیده است. منوی اصلی دستگاه با اندکی تغییر ظاهری در شکل منوها همانی که پیش از این بارها و بارها در مدل های متعددی از سونی اریکسون دیده ایم. آیکون های حاضر در این قسمت همچون همیشه به چهار شیوه معمول یعنی 3×4 ماتریسی، به فرم لیست و بلاخره شیوه تکی و چرخنده قابل نمایش هستند که البته تنها اولی یعنی شیوه نمایش ماتریسی امکان دسترسی سریع با کمک میانبرهای عددی را در اختیار کاربر قرار می دهد. نگفته پیداست که خاصیت لمسی صفحه نمایش در این منو جائی نداشته و تنها راه دسترسی به بخش های مختلف منوها استفاده از D-Pad دستگاه است. بخش Activity Menu یکی از قسمت های تکراری همیشگی سونی اریکسون در گوشی های بدون سیستم عامل این شرکت است که در آن علاوه بر دسترسی سریع به برنامه های در حال اجرا امکان مشاهده ارتباطات دستگاه، آلارم و تغییر پروفایل و گزینه های دیگری برای دسترسی به اینترنت در دسترس قرار گرفته است و تغییر خاصی در این قسمت نسبت به دیگر گوشی های این کلاس مشاهده نمی شود.
دفترچه تلفن بکار گرفته شده در Aino همانی ست که از یک Feature Phone با نام سونی اریکسون انتظار داریم این دفترچه تلفن 1000 کنتاکتی که تا 7000 شماره را در خود جای می دهد عملا هیچ تغییری نسبت به آنچه که از این قسمت در ذهن داریم به خود ندیده است. در اینجا همچنان از همان ساختار همیشگی با المان های کلاسیک استفاده شده و همچنان با اصرار چندین ساله سونی اریکسون، کنتاکت های حاضر در حافظه داخلی و سیمکارت با هم امکان نمایش نداشته و در یک لحظه تنها یکی از آنها قابل نمایش است. البته نگفته پیداست که گزینه های تکراری دیگر همچون امکان کپی کردن اتوماتیک کنتاکت های جدیدا وارد شده به حافظه داخلی بروی سیمکارت و همچنین امکان تهیه نسخه پشتیبان از کل لیست کنتاکت ها بروی کارت حافظه، همچنان در این دفترچه تلفن بکار گرفته شده اند. در هنگام وارد کردن یک نام جدید به این دفترچه تلفن برطبق انتظار همان ساختار مبتنی بر پنج Tab پیش روی کاربران قرار می گیرد که در هر Tab اطلاعات مجزائی در رابطه با کنتاکت قابل وارد کردن است. منوی ذخیره اطلاعات تماس ها نیز کاملا دست نخورده باقی مانده است و همچنان در ساختاری چهارگانه اطلاعات تماس های دریافتی، برقرار شده و از دست رفته به نمایش در می آید. ساختار کلی دفترچه تلفن و منوی Call Log را پیش از این بارها و بارها در نقدهای پیشین بروی گوشی های سونی اریکسون مورد بررسی قرار داده ایم و از همین رو ترجیح دادیم که در این قسمت از توضیح مجدد این المان های تکراری بگذریم.
Aino در وظیفه اصلی خود یعنی برقراری تماس نیز کاملا موفق عمل کرده است در اینجا بجز کیفیت کاملا راضی کننده در هنگام دریافت و برقراری تماس گزینه های جذاب دیگری نیز دیده می شود که تجریه برقراری تماس با استفاده از Aino را لذت بخش تر می کنند. یکی از اصلی ترین گزینه های قابل اشاره در این قسمت به شماره گیری هوشمند و یا آنطور که سونی اریکسون می گوید Smart Search مربوط می شود در اینجا با وارد کردن اولین اعداد در حین شماره گیری کلیه گزینه های منطبق با این شماره ها چه از لحاظ عددی و چه از لحاظ حروفی از دفترچه تلفن پیش روی کاربر قرار می گیرد و از این طریق غالبا احتیاج چندانی به مراجعه مستقیم به دفترچه تلفن وجود ندارد. امکان برقراری تماس بوسیله رابط بلوتوث یکی دیگز از نکات مثبت این مدل در حین تماس است. این رابط بجز محل نچندان مناسبی که برای میکروفون آن در نظر گرفته شده است یکی از بهترین نمونه ها در این کلاس است و برد عالی آن که تا فاصله 4 تا 5 متری همچنان کیفیت خود را حفظ میکند مهمترین نقطه قوت آن محسوب می گردد. عدم حضور دوربین دوم تماس های ویدئویی علیرغم پشتیبانی گوشی از این قابلیت یکی از نکات نسبتا منفی Aino در این بخش است جائیکه به رغم مشاهده تصویر تماس گیرنده، کاربر Aino تنها می تواند تصویر مقابل خود را که بوسیله دوربین اصلی برداشت می شود با شخص تماس گیرنده به اشتراک بگذارد. صدای زنگ نچندان بالای گوشی در حین دریافت تماس از دیگر مواردی ست که کاربران رده موسیقی را که صدای بالای دستگاه از اهمیت حیاتی برایشان برخوردار است چندان راضی نمی نماید بلندی این صدا البته برای اغلب کاربران و برای شنیدن صدای زنگ در اکثر شرایط محیطی کاملا کافی و مناسب به نظر می رسد.
حالا وقت آن است که به سراغ یکی از جذابیت های اصلی این مدل یعنی بخش های لمسی اینترفیس گوشی برویم این قسمت ها که با بستن گوشی و به حالت Landscape در آمدن اینترفیس به نمایش در می آیند شامل بخش های مولتی مدیائی دستگاه هستند که با لمسی کردن یک علامت فلش رو به بالا به نمایش در می آیند. در این قسمت پنج آیکون با ظاهری نسبتا آشنا قرار دارند که به ترتیب از چپ به راست عبارتند از دوربین، گالری تصاویر، موسیقی، ویدئو و بلاخره رادیوی FM. در این بخش هیچ کلید و میانبری بعنوان بازگشت یا Back وجود ندارد و برای بازگشت از زیر منوها به منوی اصلی باید یک بخش خالی از صفحه نمایش را لمس کرد. نکته نچندان جالبی که همین ابتدا و پیش از معرفی بخش های پنجگانه این منو باید به آن اشاره کرد کندی بیش از اندازه و (تا حدودی دیوانه کننده) این بخش در refresh کردن محتوای حافظه مخصوصا در رابطه با کارت حافظه جانبی ست تا جائیکه هر ورود و خروج کارت حافظه از جای خود زمانی در حدود 10 دقیقه! برای آپدیت کردن Library دستگاه طلب می کند زمان بسیار زیادی که برای مدلی در این کلاس به هیچ عنوان بخشودنی نیست.
اولین آیکون در این قسمت به دوربین اختصاص دارد. با لمس این آیکون مستقیما به صفحه Viewfinder و منظره پیش روی دوربین وارد می شویم. آیکون دوم به گالری تصاویر تعلق دارد بخشی که در حالت پیش فرض تصاویر موجود در گوشی را بر طبق تقسیم بندی زمانی Timeline View به نمایش می گذارد. در اینجا به لطف صفحه نمایش خازنی حرکت در میان پیش نمایش ها به راحتی و به سرعت انجام می شود با لمس هر تصویر کوچک نیز فرم تمام صفحه آن به نمایش در می آید حرکت در میان این تصاویر تمام صفحه نیز به خوبی و با سرعت صورت می پذیرد. گزینه های حاضر در هنگام نمایش تمام صفحه تصاویر شامل Send، ادیت، زوم و حذف می گردد. عملیات زوم در تصاویر با استفاده از یک نوار مجازی در زیر تصویر و نسبتا روان صورت می پذیرد هرچند که سرعت زوم در تصویر می توانست بالاتر از این باشد. در مجموع با نوجه به نکات ذکر شده در این قسمت این گالری پر زرق و برق را نمی توان نمونه ای فوق العاده دانست جائیکه در کمال تأسف نه خبری از Kinetic Scrolling (اسکرول شدن صفحه با کشیدن دست رو به بالا و پائین) در آن است و نه قابلیت تماس چندگانه یا Multi-touch به رغم خازنی بودن این صفحه نمایش برای آن در نظر گرفته شده است و کم کاری سونی اریکسون با وجود مهیا بودن تمامی سخت افزارهای لازم برای ایجاد یک نمونه انقلابی سوال بی پاسخی ست که مدتها ذهن دوستداران این برند را به خود مشغول می سازد.
سومین Tab در بخش لمسی گوشی به پلیر موسیقی تعلق دارد. لمس این آیکون چهار زیر منو را تحت عناوین Resume، عناوین جدیدا اضافه شده (Newly Added)، آلبوم ها و Playlists به نمایش می گذارد که وظیفه هرکدام کاملا مشخص است. بخش ویدئوها نیز که چهارمین آیکون در این قسمت است از زیر منوهای چهارگانه نسبتا مشابه ای شامل Resume، عناوین جدیدا اضافه شده، ویدئوها و ویدئوهای گرفته شده توسط دوربین تشکیل شده است. پلیرهای جداگانه حاضر در این دو قسمت شباهت کاملا نزدیکی به یکدیگر دارند و شاید تنها تفاوت حاضر در ظاهر این پلیرها به حضور دو آیکون Send و حذف در پلیر ویدئو بازگردد که در بخش موسیقی غایب هستند. یکی از نکات جالب در این قسمت وقتی ست که موسیقی در حال پخش بوده و صفحه نمایش قفل گردیده است در این حالت در پائین ترین قسمت صفحه نمایش یک نوار قرمز رنگ به چشم می خورد که با لمس آن سه کنترلر اصلی موسیقی برای لحظاتی کوتاه در اختیار کاربر قرار می گیرد.
در نهایت آخرین Application حاضر در بخش لمسی Aino اینترفیس رادیوی FM آن است که از ظاهری زیبا با مشخصاتی استاندارد و یک قابلیت جذاب برخوردار است قابلیتی که برخلاف تقریبا تمامی گوشی های دارای رادیوی FM برای دریافت امواج و پخش صدا به هدست های سیمی که نقش آنتن را در این قسمت بازی می کنند نیازمند نبوده و مستقیما امواج مورد نیاز را از رابط بلوتوث همراه گوشی دریافت می کند و بدین ترتیب کاربران برای گوش دادن به رادیو نیازی به اتصال هدست به گوشی ندارند. در انتها برای آنکه درک بهتری از قابلیت ها و ساختار لمسی Aino بدست داده باشیم توجه شما را به ویدئوی زیر که قسمت های اصلی این اینترفیس را به نمایش گذاشته است جلب می نمائیم.
ویدئوی فوق به نقل از سایت
GSMArena می باشد
اما از این زرق و برق های کاربر پسند که بگذریم Aino به مانند هر گوشی پیشرفته سونی اریکسون داراری منوی جذابی به نام Media Center است که تمامی قسمت های صوتی و تصویری گوشی را در ساختار زیبا و جذاب مبتنی بر فلش و در اینترفیسی پله ای به نمایش می گذارد.
میزان امکانات و قابلیت هائی که این منو در اختیار کاربران قرار می دهد تا اندازه ای ست که مطمئنا بخش عمده ای از کاربران این مدل پس از طی شدن جذابیت های اولیه آن، قابلیت لمسی گوشی را به فراموشی سپرده و برای دسترسی به قسمت های مولتی مدیائی گوشی از منوی Media Center استفاده خواهند کرد. بررسی این منوی جذاب را از گالری تصاویر آغاز می کنیم این گالری که محلی برای ذخیره تصاویر گرفته شده توسط دوربین و تصاویر حاضر در حافظه داخلی گوشی ست، از قسمت های متعددی تشکیل شده که از آن میان می توان به امکان Mark as Favorite تصاویر، Photo Feed برای دسته بندی بهتر تصاویر، امکان دسترسی مستقیم به آخرین عکس های گرفته شده و بلاخره دسته بندی زمانی تصاویر گرفته شده توسط دوربین دستگاه اشاره کرد. در مجموع گالری تصاویر حاضر در این قسمت بدون شک یکی از بهترین های حال حاضر در میان تمامی مدل های بدون سیستم عامل (و یا حتی به جرات با سیستم عامل) است.
دومین بخش مهم در منوی Media Center به پلیر موسیقی دستگاه که نسخه چهارم از پلیر محبوب واکمن می باشد، تعلق دارد. از نکات جالب در رابطه با این پلیر جدا از قابلیت های دوست داشتنی آن که پیش از این در رابطه با آنها صحبت شده است می توان به استایل های گرافیکی زیبائی همچون نمایش گرامافون، نوار کاست و یا CD-Player اشاره کرد که در افزایش جذابیت این قسمت نقش مهمی را ایفا کرده اند. صدای پخش شده از اسپیکر دستگاه همانطور که قبلا نیز اشاره کردیم در سطح فوق العاده قرار ندارد و حداکثر می توان آن را راضی کننده تلقی کرد البته موضوع در رده کیفیت صدا چیز دیگری ست جائیکه Aino از کیفیت فوق العاده ای در پخش صدا برخوردار بوده و تمامی المان های کیفیت سنجی در این قسمت قابل مقایسه با نمونه های بی نظیر این رده همچون Apple iPhone هستند. البته در این قسمت باید به یک نکته منفی نیز اشاره کرد و آن هم افت محسوس کیفیت صدا در هنگام استفاده از هدست بلوتوث دستگاه است جائیکه تقریبا تمامی اعداد ثبت شده در تست کیفی صدای گوشی در هنگام استفاده از رابط بلوتوث، به نزدیک نصف کاهش می یابند. این موضوع البته بیش از آنکه به خطای سونی اریکسون مربوط باشد به محدودیت های فناوری بلوتوث ارتباط دارد پس یک توصیه مهم برای کاربران رده موسیقی خرید یک هدست سیمی بلافاصله پس از خرید خود گوشی ست. پلیر ویدئوی حاضر در این قسمت از ظاهر کاملا ساده و شسته رفته ای برخوردار است و نکته ویژه ای در آن به چشم نمی خورد. عدم پشتیبانی از فرمت های DivX و XviD توسط این پلیر البته نکته جدیدی نیست اما سونی اریکسون با کمک نرم افزار MediaGo قول داده است تا مشکلی در تبدیل و سازگار نمودن هرگونه محتوای صوتی و تصویری به گوشی وجود نداشته باشد. رادیوی FM با پشتیبانی از RDS آخرین بخش مهم در این قسمت است که با ظاهری کاملا ساده، فضائی برای ذخیره تا 20 ایستگاه رادیوئی را در اختیار کاربر قرار می دهد. گزینه همیشگی سونی اریکسون در این بخش یعنی TrackID در اینجا نیز حاضر است اپلیکیشنی که علاوه بر وظیفه همیشگی خود در یافتن اطلاعات آهنگ در حال پخش از رادیو، قابلیت های جذاب دیگری همچون یافتن موسیقی های مشابه، ارسال موسیقی با SMS و اطلاعات خواننده را نیز به لیست امکانات خود افزوده است.
دوربین 8 مگاپیکسلی موجود در Aino یکی از اصلی ترین مشخصات حاضر در این مدل است این دوربین که به یک فلش LED مجهز گردیده تنها در حالت لمسی صفحه نمایش قابل دسترسی و استفاده بوده و دکمه اختصاصی شاتر آن نیز با اینکه امکان احضار مستقیم اینترفیس دوربین را دارد اما این کار را تنها در مواقعی که اسلاید گوشی بسته است انجام می دهد و فشار دادن این دکمه در هنگام پدیدار بودن صفحه کلید عددی منجر به دسترسی به دوربین نمی گردد. بدین ترتیب نگفته پیداست که کل اینترفیس دوربین و کلیه تنظیمات حاضر در آن به فرم لمسی طراحی گردیده اند. به محض اجرا شدن اینترفیس و بعنوان اولین صفحه قرار گرفته پیش روی کاربر یک آیکون کاملا بزرگ حالت فعلی دوربین از بین دو مورد عکاسی یا فیلمبرداری را یادآور می شود. تنظیمات قابل مشاهده در این قسمت شامل امکان تغییر حالت بین عکاسی و فیلمبرداری در گوشه سمت چپ بالای صفحه نمایش و بستن منو در سمت مقابل یعنی در سمت راست است. تنظیمات اصلی دوربین در حالت پیش فرض کاملا پنهان گردیده اند و تنها با لمس آیکون Setting در بخش پائین صفحه نمایش است که تول باری با شش گزینه شامل Scenes، حالت های فوکوس، فلش، تایمر سرخود، رزولوشن تصویر و Geo-Tagging در این قسمت ظاهر می گردد. اگرچه باور آن اندکی سخت است اما باید گفت که این شش گزینه ناقابل تنها مواردی هستند که کاربر در این دوربین ظاهرا پیشرفته می تواند تغییر دهد و در اینجا نه تنها از گزینه های معمول و کلاسیکی چون White Balance، افکت های رنگی، تنظیمات Sharpness، تغییر ISO و مواردی از این دست خبری نیست بلکه حتی کاربر اجازه تغییر محل ذخیره سازی عکس را نیز ندارد جائیکه در حالت پیش فرض تصاویر بروی کارت حافظه و در هنگام عدم حضور کارت حافظه بروی حافظه داخلی ذخیره می شوند! این تصمیم بشدت مناقشه برانگیز از سوی سونی اریکسون ظاهرا تنها و تنها یک دلیل داشته است و آنهم ایجاد سادگی و راحتی در استفاده از این دوربین است امری که قضاوت در رابطه با میزان موفقیت آن را بهتر است بعهده کاربران این گوشی بگذاریم. بدون شک مهمترین نکته در رابطه با یک دوربین جدا از مسئله کنترلرها و اینترفیس منوئی بکار گرفته شده در آن به کیفیت تصاویر و نتیجه خروجی آن باز می گردد مسئله ای که خوشبختانه این بار Aino در آن موفق ظاهر شده است. کیفیت تصاویر به ثبت رسیده توسط این دوربین در سطح بسیار بالائی قرار دارد و تقریبا برای اولین بار در میان دیگر 8 مگاپیکسلی های سونی اریکسون با نمونه ای با کیفیت روبرو هستیم که علاوه بر کنترل نویز، در نمایش دقیق جزئیات تصویر و نمایش صحیح رنگ ها نیز موفق ظاهر شده است. تنها موردی که ممکن است بتوان بعنوان یک نکته منفی از آن یاد کرد سرعت نسبتا پائین دوربین در هنگام ذخیره کردن تصاویر در حین عکاسی با وضوح بالاست که تا حدودی از مقدار استاندارد بالاتر است. ساختار منوئی این دوربین در هنگام فیلمبرداری شباهت بسیار زیادی به حالت عکاسی آن داشته و کنترلرهای معدود حاضر در این قسمت نیز تفاوت چندانی با قبل ندارد. وضوح فیلمبرداری Aino برابر VGA با 30 فریم در ثانیه است که با اینکه با فرمت نچندان با کیفیت 3GP انجام شده و فاصله مشخصی با Shot های گرفته شده در بخش عکاسی دارد، اما در کلاس خود بسیاری از کاربران را راضی می کند.
گزینه های ارتباطی Aino در سطح ایده آلی قرار دارد در اینجا و برای ارائه گوشی به سرتاسر دنیا کلیه فرکانس های ارتباط تلفنی شامل هر چهار فرکانس GSM و تمامی فرکانس های مختلف شبکه 3G در دو ورژن مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. در رده ارتباطات تحت شبکه GPRS و EDGE کلاس 10 همراه با سرعت بسیار بالای 7.2Mbps در اتصال HSDPA در Aino مورد استفاده قرار گرفته است. بلوتوث نسخه 2.1 با پشتیبانی از پروفایل A2DP و گیرنده Wi-Fi با قابلیت DLNA برای انتقال صوت و تصویر به دستگاه های منظبق با این فناوری از دیگر موارد حاضر در بخش ارتباطات این مدل است.
یکی از گزینه های جالب توجه در رابطه با Aino که در زمان معرفی آن نیز یکی از اصلی ترین نقاط تبلیغاتی این گوشی را تشکیل می داد امکان برقراری ارتباط با دستگاه Playstation 3.0 بوسیله Wi-Fi و از طریق فناوری Remote Play است که البته برخلاف تصوری که نام این فناوری در ذهن ایجاد می کند امکان بازی کردن از این طریق وجود ندارد و بدین وسیله تنها می توان به محتوای صوتی و تصویری موجود بروی حافظه Playstation 3.0 دست یافته و حتی اقدام به دانلود محتوا از کنسول نیز نمود. امکانی که البته هنوز هم جالب به نظر می رسد. یک محدودیت دیگر برای این فناوری به عدم پشتیبانی آن از نسخه های قدیمی تر پلی استیشن باز می گردد جائیکه Aino تنها امکان برقراری ارتباط با نسخه سوم این کنسول را (در هر دو نسخه معمولی و Slim) دارد.
یکی دیگر از سخت افزارهای حاضر در این گوشی گیرنده GPS آن است قطعه پرطرفداری که با اینکه به چیپ ست آن اشاره ای نگردیده است اما با توجه به زمان نچندان فوق العاده Lock شدن دستگاه با ماهواره احتمالا با نمونه چندان حساس و حرفه ای روبرو نیستیم. برنامه نرم افزاری تعبیه شده در این بخش Wisepilot navigation نام دارد و تقریبا تمامی انتظاراتی که از یک نرم افزار در این کلاس می رود در آن گنجانده شده است در اینجا علاوه بر نقشه های متعدد، نماهای سه بعدی، امکان برنامه ریزی مبدا و مقصد و آلارم دوربین سرعت سنج از گزینه های جذاب دیگری همچون راهنمای صوتی در هر دو حالت عابر پیاده و رانندگی بهره گرفته شده که بر اهمیت GPS حاضر در Aino کاملا افزوده است. البته همانطور که حدس زدن آن کار چندان مشکلی نیست این نرم افزار و امکانات لوکس آن همچون راهنمای صوتی رایگان نبوده و پس از گذشت دوره 30 روزه استفاده رایگان آن باید هزینه استفاده آن را پرداخت که این هزینه برای یک هفته 3 یورو و برای یک سال 70 یورو است. اطلاعات دیگر همچون اطلاعات ترافیک و نمایش دوربین های سرعت سنج برای کاربران 20 یوروی دیگر هزینه بر می دارد. بزرگترین نکته منفی در رابطه با این بخش به عدم ذخیره نقشه ها در دورن گوشی و دانلود مستقیم آنها در حین استفاده باز می گردد که علاوه بر هزینه در کاهش سرعت استفاده نیز تاثیر دارد البته چندان جای نگرانی نیست چون چیزی در حدود 1 مگابایت انتقال اطلاعات می تواند تا 600 کیلومتر مسیریابی را پیش روی شما قرار دهد. عدم استفاده از قطب نمای داخلی یکی دیگز از مواردی ست که نبود آن تا حدودی به چشم می آید. نرم افزار محبوب و همیشه حاضر Google Maps نیز طبیعتا گزینه دوم برای استفاده از GPS دستگاه است.
Aino مدل جذابی ست که برای شرکت محافظه کاری همچون سونی اریکسون حرکت فوق العاده ای رو به جلو محسوب می شود این گوشی که مشخصات جذاب و سخت افزارهای مناسبی را با خود همراه نموده توجه خیل عظیمی از کاربران این برند را به خود جلب کرده است. در این میان مشکلات کوچک و بزرگی که در ساختار این مدل دیده می شود شرایط را برای یک محصول بی نقص تا حدودی با مشکل روبرو ساخته است. از جمله رقبای اصلی این گوشی که تقریبا در تمامی موارد (بجز گیرنده GPS) حتی در قیمت در شرایط یکسانی نسبت به Aino به سر می برد می توان به LG GD900 Crystal اشاره کرد که حداقل بروی کاغذ در مواردی همچون صفحه نمایش Full Touch خازنی با وضوح WVGA، اینترفیس S-Class، امکان Multi Touch، حافظه داخلی 1.5 گیگابایتی، فیلمبرداری D1، پشتیبانی از DivX و خروجی TV از حریف سونی اریکسونی خود پیشی گرفته است. SE Aino بیش از دو ماه است که با قیمتی در حدود 455 دلار به بازارهای جهانی عرضه شده است. قیمت این گوشی در بازارهای داخلی رقمی در حدود 480 هزار تومان است.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)