با توجه به این که به گفته مدیرکل امور بورس و دانشجویان خارج وزارت علوم ،بیشترین تعداد دانشجویان ممتاز کشورمان برای تحصیلات تکمیلی به کشورهای آمریکا و کانادا می روند ،گزارش زیر به شرح وقایعی از اعطای بورس تحصیلی که توسط کاباره های کانادا داده می شود تا از دانشجویان دختر خارجی برای خود استریپر جذب نماید و نیز از دانشگاه های آمریکا که در لیست مشاغل دانشجویی خود برای کمک هزینه تحصیلی در طرح تابستانی، استریپر کلوب ها را نیز گنجانده، می پردازد.

کار کردن دختران دانشجوی خارجی در آمریکا در کلوب های استریپ(رقص برهنه)
آسوشیتدپرس (AP) در مورد مشکلات ویزای جی1 و مشکلات دانشجویان خارجی که برای تحصیل به آمریکا می روند گزارشی تهیه نموده و اعلام می کند: بعضی از دانشجویان خارجی کالج های آمریکا به امید پیشرفت و کسب مشاغل دائمی در طرح تابستانی کار به ایالات متحده آمده و طعم زندگی متفاوت را در آمریکا چشیدند!
طبق این بررسی دانشجویانی یافت شدند که مجبور بودند در کلوب های استریپ (برهنه) به جای رستوران ها کار کنند. حقوق بعضی از آنها ساعتی یک دلار یا حتی کمتر بود. بعضی از آنها در آپارتمان های خیلی شلوغ زندگی می کردند که به دلیل کمبود تخت مجبور بودند نوبتی بخوابند و بعضی ها هم مجبور بودند روی کف اتاق غذای خود را بخورند.
بیشتر از 100.000 دانشجو وجود دارد که هر ساله با ویزای عامه پسند جی 1 به ایالات متحده می آیند و به عنوان بخشی از یک برنامه کمکی در رشد فهم فرهنگی با مشاغل فصلی ارزان به کار گرفته می شوند. ماموران بازرسی دولت در مورد مشکلات موجود در این طرح هشدار دادند اما وزارت خارجه که مسئول این طرح است می گوید که این طرح طبق قوانین جدید کار است. مقامات نمی خواهند بگویند که این قوانین چه قوانینی هستند و مشکلات ویزای جی 1 را نمی پذیرند.
جان وودز قائم مقام مدیر امنیت ملی در امور مهاجرت و گمرک به آسوشیتدپرس گفت: حداقل دو تحقیق فدرال نسبت به روش انتقال مرتبط با ویزای جی 1 انجام شده است. اما وی جزئیات بیشتری نداد.
آسوشیتدپرس با این دانشجویان، نمایندگان، نویسندگان محلی و آژانس های خدمات اجتماعی مصاحبه کرده است و هزاران سند محرمانه، گزارشات سیاسی و موارد قضایی را بازبینی کرده است.
در میان این یافته ها؛به بعضی از دانشجویان خارجی که تازه وارد بودند کمک شده است تا کار پیدا کنند. اما یا کار پیدا نکردند یا اینکه کارهایی انجام می دادند که حقوق بسیار کمی داشته یا کارها، کارهای نوکرمابانه بوده است. کارفرمایان، دانشجویان را به کارهای زشت و کثیف وادار می کنند، و محل سکونت آنها آنقدر شلوغ بوده که مجبور بودند نوبتی بخوابند.
دانشجویان در صورت ترک کار یا اعتراض به آن به طور عادی تهدید به اخراج از کشور یا اخراج از کار می شوند. طبق گفته پلیس بعضی از آنها برای مایحتاج عمومی خود مانند غذا، خمیردندان و لباس زیر به دزدی متوسل می شوند. اکثر دانشجویان شرکت کننده در این برنامه آن را یک تجربه فوق العاده محسوب می کنند و به خانه برمی گردند. وزارت خارجه این مسائل را طی یک ایمیل به آسوشیتدپرس گفت.
غریب به 70 دانشجویی که از 10 ایالت و 16 کشور مختلف بودند و با آسوشیتدپرس مصاحبه کردند گفتند که آنها خیلی عصبانی و ناامید هستند.
ناتالیا برلینچی یک رومانیایی که به ایالات متحده آمده بود گفت: این چیزی نیست که ما فکر می کردیم و پولمان را صرف آمدن به اینجا کردیم. من با ویزای جی1 به امید تحصیل در رشته دندانپزشکی آمدم اما در تابستان امسال به کارولینای جنوبی فرستاده شدم بدون کار. او با هزار بدبختی در کشتی هایی که به کنار ساحل می آیند یک واحد سه خوابه پیدا کرد که 30 نفر در آن زندگی می کردند.
برلینچی می گوید: با من خیلی بد رفتار شد خیلی بد. من هرگزبه اینجا برنمی گردم. وزارت خارجه حتی در قانع کردن عده ای از همین دانشجویان ناراضی نیز ناتوان است.
این طرح میلیون ها دانشجو از سراسر جهان، برای شرکت های حامی و همچنین کارفرمایان فراهم کرد. در واقع استخدام دانشجویان خارجی به جای کارگر آمریکایی می تواند 8 درصد صرفه جویی در پی داشته باشد چرا که آنها مالیات بیکاری، درمانی و امنیت اجتماعی نمی پردازند.
دانشجویان قبل از اینکه وارد آمریکا شوند نیاز به بیمه خدمات درمانی دارند که کارفرمایان به هیچ وجه آن را و هزینه های دیگر را نمی پردازند. بعضی بنگاه های کار می گویند؛ آنها در فصل توریسم نیاز به کارگران فصلی دارند.

تری کونان مدیر اجرایی سابق مرکز توسعه حقوق بشر دانشگاه ایالتی فلوریدا می گوید: به طور کلی نوعی ضعف سیستمی در زمینه پاسخگویی به ویژه در مورد ویزای جی1 در ایالات متحده وجود دارد. این مسائل آنقدر مهم بود که دولت بلاروس در سال 2006 به جوانانش توصیه کرد که از رفتن به آمریکا با استفاده از ویزای جی1 پرهیز کنند. این هشدار جدی بعد از آن صورت گرفت که یکی از شهروندان بلاروس در آمریکا کشته شد. یکی دیگر هم مرد که طبق بررسی های صورت گرفته معلوم شد خودکشی کرده و یکی دیگر هم ربوده شد.



برهنه شوید، برقصید و تحصیل کنید!
براساس گزارش مشرق ، سایت گریند 365 (Grind 365) نیز در یکی از خبرهای خود می آورد که «کمبود استریپر(رقاص برهنه) شاید که کاباره ها را مجبور به استفاده از دانشجویان کند».
صاحبان کاباره ها در تورنتو می گویند اگر اُتاوا (پایتخت کانادا) درهای خود را به روی رقاصان خارجی نگشاید مجبور می شوند که از دانشجویان دانشگاهها و دانشکده های منطقه تورنتوی بزرگ استفاده کنند.
صاحبان کاباره ها شنبه کمپینی را به راه انداختند تا بر سلامت رقاصان خویش تأکید کرده و با اظهارات ویک توز، وزیر بهداشت کانادا، مبنی بر دست داشتن کاباره های تورنتو در قاچاق زنان مقابله کنند.
ده تن از رقاصان در جلسه ای که یک ساعت به طول انجامید شرکت کردند تا با حقوق خویش به عنوان رقاص و مقوله قاچاق انسان آشنا شوند.
تیم لامبرینوس، رئیس انجمن سرگرمی بزرگسالان کانادا، می گوید اُتاوا تعداد روادید رقاصان خارجی را به شدت کاهش داده است و این باعث شده انجمن مجبور شود در دانشکده های منطقه تورنتو به دنبال رقاص بگردد.
او گفت که کمیته ای در انجمن مشغول بازبینی طرحی برای به کار گرفتن دانشجویان است.
لامبرینوس افزود «این طرح در آینده ای نه چندان دور محقق خواهد شد و کمیته فعالانه روی آن کار می کند.
او می گوید اگر این طرح تصویب شود ما در بهار امسال می توانیم اولین گروه از دانشجویان پیشاهنگ را برای این کار داشته باشیم و این در حالی است که هم اکنون حدود 20 درصد از 5 هزار رقاص این شهر از داشجویان هستند.
لامبرینوس می افزاید «اما ما می خواهیم این کار را از مجاری قانونی انجام دهیم. دولت نیروی انسانی را کاهش داده و ما مجبور هستیم که دختران جدیدی را استخدام کنیم.»
او می گوید «در حال حاضر کاباره های وینسور علاوه بر حقوق شهریه دانشجویان را نیز می پردازند.»
یک صاحب کاباره که نمی خواست نامش فاش شود گفت دانشجویان می توانند آخر هفته ها برقصند و پول کافی برای تحصیلشان در بیاورند.
این صاحب کاباره افزود: « تنها بعضی از آنها هم جمعه ها و هم آخر هفته ها اینجا می آیند. آنها پول خوبی در می آورند و از این بابت خرسند هستند.»
لامبرینوس می افزاید این طرح به صورت آزمایشی و به مدت یک ماه در 33 تا از کاباره های شهر اجرا می شود و یک بازه زمانی تعیین می شود تا رقاصان بتوانند از طریق یک خط آزاد تلفن مشکلات خود را در میان بگذارند.
او اظهار داشت: «ما با همه رقاصان دیدار خواهیم کرد و از آنها خواهیم پرسید که آیا از قربانیان قاچاق انسان هستند.»

ظاهرا کار کردن در این کاباره ها بهتر از زندگی در اروپا است.

زنی که نمی خواست نامش فاش شود گفت او اروپا را ترک کرده است تا به عنوان رقاص در کانادا کار کند.
این زن می گوید: «من در اروپا احساس امنیت نمی کردم. به همین دلیل اینجا آمدم زیرا اینجا برای زنان بسیار امن است.


کلوب های (Strip) استریپ صراحتا کارگران جی 1 را جلب می کنند

کلوب های (Strip) استریپ و شرکت های تفریحی سرگرمی صراحتا کارگران جی 1 را جلب می کنند. حتی قوانین دولتی هم دانشجویان را از چنین کارهایی برحذر می دارد بنابراین ممکن است وزارت خارجه (آمریکا) رسوا شود یا باعث بی آبرویی آن شود.
"اگر شما آرزو می کنید در آمریکا به عنوان بازدید کننده جی 1 برقصید با ما تماس بگیرید"، استودیوی ZM یکی از این کارگزارها این عنوان را بر روی یک وبسایت در سال جاری تبلیغ کرده بود. آسوشیتدپرس گفت: استودیوهای ZM با حامیان ویزاهای معین در ارتباط است و می تواند برای زنان ویزای جی1 بگیرد و در کلوب های شبانه در شهرهایی مثل لاس وگاس و لس آنجلس شغل پیدا کند.
جولیان اندریو رئیس استودیوهای ZM استخدام دانشجویان جی1 را در یک ایمیل به آسوشیتدپرس رد کرد. اما سایت شرکت به رقاص های سطح بالا برای دریافت ویزا کمک می کند چرا که آنها برای کار در آمریکا به طور قانونی نیاز به ویزای جی1 یا یکی دیگر از این نوع ویزاها دارند.
کونان می گوید: پیگیری این موارد مشکل است چونکه کارگران معمولا کشور را طی مدت کوتاهی ترک می کنند. یکی از دلایلی هم که ویزای جی1 را برای استثمار کردن مناسب می کند همین مورد است. در موارد بدتر، حتی دانشجویان به بردگی جنسی گرفته می شوند.
کار تابستانی جی1 و برنامه مسافرت، که به دانشجویان اجازه می دهد تا حدود 4 ماه به گشت و گذار بپردازند، یکی از ویزاهای عامه پسند وزارت خارجه محسوب می شود. شرکت کنندگان به سرعت از حدود 20000 نفر در سال 1996 به بیستر از 150000 نفر در سال 2008 رسید.
این ویزاها در دوره های یک ساله هستند و دانشجویان از هر دو نیمکره به تعطیلات تابستانی می آیند. آنها در سراسر کشور کار می کنند در پارکهای فلوریدا و کالیفرنیا، کارخانه های کنسرو ماهی در آلاسکا و ...
لینی دیویس گفت: در مریلند بیشتر از 1700 نفر از این افراد با ویزاهای جی 1 از 46 کشور مختلف کار می کنند.
هتل ها، رستوران ها و دیگر تجارت ها اغلب افرادی را برای تهیه کردن کارگران جی1 کرایه می کنند. بعضی از این کارگزارها افراد بومی از کشورهای بلوک شوروی سابق هستند. این دلال ها اغلب هزینه بارگیری، انتقال و دیگر ملزومات را کم می کنند. جورج کالین بازرس وزارت قضایی در فلوریدا که بر روی موارد جی1 از سال 2001 کار می کند می گوید: دستمزدها کمتر از 1 دلار در ساعت یا حتی کمتراست.
کالینز، که به وزارت خارجه درباره همه گیر شدن سوء استفاده از جی1 هشدار داده بود، به آسوشیتدپرس گفت: علیرغم هشدارهای وی، شرکت هایی که اغلب دانشجویان را استثمار می کنند سال به سال بیشتر می شود.
به مدت چند سال وزارت خارجه مشکلات این طرح را رد کرد و از ارائه جزئیات بیشتر امتناع کرد.
آسوشیتدپرس طبق قانون ایالتی که به شهروندان اجازه می دهد تا به اطلاعاتى که توسط نمایندگى فدرال جمع آورى شده است دسترسى یابند، در مارس 2009 از وزارت خارجه لیست شرکت های وابسته به این طرح را درخواست کرد. در ماه می، یعنی بیش از یکسال بعد، وزارت خارجه سرانجام پاسخ داد که هیچ لیستی از این قبیل ندارد، و اسناد مربوط به این طرح را فقط سه سال در بایگانی خود نگه داشته است!
وزارت خارجه در یک مصاحبه که با اصرار آسوشیتدپرس ترتیب داده شد گفت: ما همه عمیقا از رفتار بد با شرکت کنندگان که به طور بالقوه هدف ما را در مورد ارتقای فهم متقابل و حسن نیت بین مردم آمریکا و مردم دیگر کشورها تخریب می کنند، نگرانیم.



پدرم نمی داند من کجا کار می کنم

برای بعضی از زن ها خاتمه دادن به کار در کلوب های استریپ که با انتخاب خود یا به اجبار این کار را انتخاب کرده اند چندان ساده نیست. در فلوریدا یک دختر 19 ساله روس به آسوشیتدپرس گفت: او به عنوان یک پیش خدمت در یک مشروب فروشی در سواحل فورت والتون در این تابستان مشغول به کار شده است چونکه مغازه سوغات فروشی که او آنجا کار می کرد پول خوبی به او نمیداد و مالک فروشگاه او را در یک جای شلوغ در زیرزمین یک آپارتمان اسکان داده بود. او فقط اسم کوچکش را به اسوشیتدپرس گفت؛ "اولیسا". چونکه او به والدینش نگفته بود که کجا کار می کند. وی می گوید: زمانی که او سینی آبجوها و مشروب ها را می آورد همه به او زل می زنند و او را نگاه می کنند.
یک زن اوکراینی هم گفت: او مجبور بود به دیترویت برود و به درخواست آسوشیتدپرس اسمش را گفت؛ "کتیا ". او از ترس آینده اش خود را کامل معرفی نکرد و وقتی که در اکتبر 2007 برای شهادت در مورد داد و ستد جنسی در آمریکا به کنگره رفته بود از نام مستعار استفاده کرد و در آنجا توضیح داد که داد وستد جنسی چگونه او را به اینجا کشانیده است. او در کیف تربیت بدنی می خوانده است و به درخواست رئیسش با استفاده از ویزای جی1 به آمریکا رفته بود.
به جای پیش خدمتی کردن در ویرجینیا در تابستان همانطور که او گفت؛ کتیا و دیگر دانشجویان مجبور بودند در یک کلوب استریپ در دیترویت کار کنند. طبق اسناد دادگاه؛ کارفرمای آنها پاسپورتشان را مصادره کرده و به آنها گفته که آنها برای فراهم شدن ترتیبات سفر باید 1200 دلار پرداخت کنند.
کتیا گفت: کارفرمایش سرانجام درخواست کرده که او در ازای 35000 دلار برای رقص بیاید.
کتیا گفت: من به آنها گفتم اینها چیزهایی نیستند که من پای آن را امضا کردم. این درست نیست. او گفت خوب شما بدهکار به من هستید. من دقت نکردم چه جوری فرم شما را امضا کردم.
کتیا گفت: اسناد دادگاه نشان می دهد که اگر آنها این درخواست را رد کنند خانواده آنها در اوکراین ممکن است کشته شوند. یک ماه بعد دو مرد، زنان را کتک زدند و آنها را با تفنگ تهدید کردند و آنها را به کار در کلوب های استریپ مجبور کردند. یکی از مردها او را مجبور به رابطه جنسی کرده است. خاطره ای که او هنوز آن را فراموش نکرده است.
این دو مرد اکنون در زندان هستند و رئیس مسن کتیا در اوکراین فراری است. حتی دانشجویان جی 1 که از روابط جنسی دوری می کردند در مواجهه با چالش ها مورد سوء استفاده قرار می گرفتند...


گردآوری: گروه خبر سیمرغ