برخی از دوربین های دیجیتال حرفه ای، آنقدر امکانات در اختیار کاربر قرار می دهند که حتی حرفه ای ها هم یکی از آنها را در مجموعه خود دارند. برداشتی کردیم از مقاله ای که در پایگاه «تک کرانچ» در بررسی 6 دوربین پیشرفته فشرده آمده است.
هفت صبح: اگر اهل عکاسی حرفه ای باشید و از دوربین های نیمه تا تمام حرفه ای DSLR برای عکاسی استفاده می کنید، مطمئنا از ارزش دوربین های فشرده بیش از آنهایی که برای ثبت خاطرات بهره می برند، آگاهید.
این روزها برخی از دوربین های دیجیتال حرفه ای، آنقدر امکانات در اختیار کاربر قرار می دهند که حتی حرفه ای ها هم یکی از آنها را در مجموعه خود دارند. وزن کم، کارایی بالا و راحتی کار با آنها در جاهایی که نمی توان از دوربین DSLR استفاده کرد، سه شاخصه ای است که کمتر عکاس حرفه ای هم از آن چشم می پوشد.
اصولا این دوربین های پیشرفته ولی فشرده برای مناطقی که بردن دوربینی سنگین و حجیم به صلاح نیست، مانند زمان کوهنوردی، قایقرانی یا حتی در محیط های کوچک کاراکتر از هر دوربین حرفه ای DSLR هستند. علاوه بر اینها اگر اهل عکاسی مستند یا خبری باشید، به راحتی درمی یابید که عموم مردم نسبت به دوربین های حرفه ای DSLR جبهه می گیرند و مانع کار شما می شوند، در حالی که دوربین های پیشرفته فشرده، کار شما را در هر جایی راه می اندازد.
در گزاش تصویری امروز، برداشتی کردیم از مقاله ای که در پایگاه «تک کرانچ» در بررسی 6 دوربین پیشرفته فشرده آمده است.
لذت کوچکی:
فرق ذاتی دوربین های فشرده و DSLR در ابعاد از اندازه تراشه (CMOS یا CCD) شروع می شود. با اینکه تراشه دوربین های تمام فریم DSLR ابعاد فیلم نگاتیو 35 میلی متری (36 در 24 میلی متر) دارند، اغلب دوربین های DSLR که تراشه ای با ابعاد APS-C (سامانه عکاسی پیشرفته – کلاسیک) دارند از ابعادی در حدود 23/5 در 15/6 میلی متر برخوردارند. با این حال ابعاد این تراشه ها به مراتب بزرگتر از دوربین های فشرده است. تراشه کوچک دوربین های فشرده، عموما یا دوسوم اینچ (8/8 در 6/6 میلی متر) یا یک روی 1/7 اینچ (7/6 در 5/7 میلی متر) ابعاد دارند چون فراهم کردن دایره نوری از لنز برای تراشه کوچکتر، آسانتر از تراشه بزرگتر است، لنز دوربین های فشرده بسیار کوچک است و در نتیجه بدنه سبک و کم حجم می شود.
این تفاوت ذاتی البته بین دوربین های فشرده و DSLR، جز وزن در کارکرد هم فرق می گذارد. بدین ترتیب که در دوربین های تمام فریم ضریبی به لنزها نمی خورد (اصطلاحا ضریب برش Crop factor) و فاصله کانونی همانی است که روی لنز نوشته شده است. در حالی که در DSLR هایی با تراشه APS-C ضریب برشی در 1/5 (یا 1/6) دارند و بدین ترتیب فاصله کانونی روی لنز ضربدر این عدد می شود، در دوربین های فشرده ضریب برش به عدد 3/93 تا 4/55 می رسد که ورای تصور ما است. بدین ترتیب یک لنز واید 6-24 روی این تراشه کار لنز نرمال – تله 28-12 را انجام می دهد. در نتیجه برای ثبت تصاویر دور باز نیازی به لنزهای عظیم مانند DSLR نیست و در ابعاد کوچک دوربین های فشرده این امکان قابل دستیابی است.
عمق میدان بالا:
چون فاصله کانونی ذاتی دوربین های فشرده (نه پس از ضرب در ضریب برش) بسیار کم است، عمق میدان حاصله از تصاویر این دوربین ها بسیار بالا است و شما به راحتی می توانید از یک لیوان با پس زمینه ای در دور دست عکس بگیرید به گونه ای که هر دو بخش به وضوح ثبت شوند. با این حال برعکس این عمل سخت است و شما به سختی می توانید عکس هایی با این دوربین های فشرده بگیرید که یک جسم کانونی شده و پشت آن محو شده است. برای انجام این کار یک راه حل دارید که دوربین را در حداکثر حالت زوم ممکن قرار دهید و دهانه دوربین را در بازترین حالت ممکن (کوچک ترین عدد Aperture) بگذارید.
کنترل کوچکترها سخت تر است:
کنترل نگهداری دوربین های بزرگ DSLR به مراتب از دوربین های فشرده راحت تر است چراکه در هنگام استفاده از دوربین های بزرگ می توانید دوربین را به چشم بچسبانید یا دست را تکیه گاه قرار دهید. این در حالی است که برای عکاسی از روی نمایشگر دوربین های حرفه ای باید دست را باز کرد و لرزش دست به مراتب بیشتر می شود. حسگرهای پایایی (Stabilization) در دوربین های پیشرفته فشرده برای حذف همین لرزش ها در نظر گرفته شده است. البته شرکت هایی مثل نیکون، کانن و فوجی فیلم در دوربین های فشرده خود، حتی منظریاب اپتیکی (OVF) هم کار گذاشته اند تا راحت بتوانید دوربین را به صورت بچسبانید و از دریچه منظریاب به آسانی سوژه را ببینید و کنترل بیشتری روی عکاسی داشته باشید.
Canon Power Shot G12
دوربینی است که حتی حرفه ای ها هم از داشتنش ترسی ندارند. دوربینی که علاوه بر چهره اش خشن و نزدیک به دوربین های حرفه ای، کیفیت بالایی هم دارد
Olympus XZ-1
دوربینی است که از باقی رقبایش مانند کانن و نیکون در این رده 100 گرم سبکتر است ولی از تراشه بزرگتری به ابعاد 8 در 6 میلی متر بهره می برد
Fuji Fine Pix X10
دوربینی فشرده و پیشرفته اما به فرم آنالوگ که جزو معدود دوربین هایی در این رده در جهان است که می تواند علاوه بر عکاسی، ویدیوی 1080 پیکسلی HD ضبط کند
Panasonic DMC-LX5
این دوربین از لحاظ کیفیت نورسنجی و سرعت اتوفوکوس در حالت خودکار، جزو بهترین ها است
Nikon Cool Pix P7100
این دوربین گرچه از لحاظ خوش دستی و کنترل یک سر و گردن بالاتر از رقبای خود است ولی از لحاظ کیفیت به گرد پای DSLRها هم نمی رسد
RICOHGRIV
گرانتر از باقی دوربین های همراه است ولی با این حال پلاستیکی و بی فرم به نظر می رسد. همین فرم ساده و سبک است که باعث شده این دوربین نصف نمونه های کانن و نیکون وزن داشته باشد
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)