دعاى امام سجاد (ع) در ترس از خداوند
اللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَنِي سَوِيّاً ، وَ رَبَّيْتَنِي صَغِيراً ، وَ رَزَقْتَنِي مَكْفِيّاًخداوندا، تو مرا بى عيب و نقص آفريدى، و در كوچكى پرورش دادى، و به قدر كفايت، به من روزى دادى.
اللَّهُمَّ إِنِّي وَجَدْتُ فِيما أَنْزَلْتَ مِنْ كِتَابِكَ ، وَ بَشَّرْتَ بِهِ عِبَادَكَ أَنْ قُلْتَيَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ،إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً ، وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِنِّي مَا قَدْ عَلِمْتَ وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّ ، فَيَا سَوْأَتَا مِمَّا أَحْصَاهُ عَلَيَّ کِتَابُکَ
خداوندا، همانا من در كتابت كه فروفرستادهاى و بندگانت را به آن مژده دادهاى، يافتم كه فرمودى: «اى بندگان من كه درباره خود اسراف كردهايد،
از رحمت خدا نااميد نشويد كه خدا همه گناهان را مىآمرزد.» و پيش از اين از من (گناهانى) سر زده كه تو مىدانى و از من به آنها داناترى. پس واى بر رسوايى من، از آنچه نامه تو برايم برشمرده است.
فَلَوْ لَا الْمَوَاقِفُ الَّتِي أُؤَمِّلُ مِنْ عَفْوِكَ الَّذِي شَمِلَ كُلَّ شَيْءٍ لَأَلْقَيْتُ بِيَدِي ، وَ لَوْ أَنَّ أَحَداً اسْتَطَاعَ الْهَرَبَ مِنْ رَبِّهِ لَكُنْتُ أَنَا أَحَقَّ بِالْهَرَبِ مِنْكَ ، وَ أَنْتَ لَا تَخْفَى عَلَيْكَ خَافِيَةٌ فِي الْأَرْضِ وَ لَا فِي السَّمَاءِ إِلَّا أَتَيْتَ بِهَا ، وَ كَفَى بِكَ جَازِياً ، وَ كَفَى بِكَ حَسِيباً .
پس اگر جايگاهى كه از بخشايشت آرزومندم و هر چيزى را فرامىگيرد نبود، خود را هلاك مىساختم و اگر كسى مىتوانست از پروردگار خود بگريزد، من به گريختن از تو سزاوارتر بودم. و تويى كه هيچ چيز پنهانى در زمين و آسمان بر تو پنهان نيست، مگر آن را حاضر نمودهاى و همين بس كه تو جزادهنده و همين بس كه تو حسابگرى.
اللَّهُمَّ إِنَّكَ طَالِبِي إِنْ أَنَا هَرَبْتُ ، وَ مُدْرِكِي إِنْ أَنَا فَرَرْتُ ، فَهَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ خَاضِعٌ ذَلِيلٌ رَاغِمٌ ، إِنْ تُعَذِّبْنِي فَإِنِّي لِذَلِكَ أَهْلٌ ، وَ هُوَ يَا رَبِّ مِنْكَ عَدْلٌ ، وَ إِنْ تَعْفُ عَنِّي فَقَدِيماً شَمَلَنِي عَفْوُكَ ، وَ أَلْبَسْتَنِي عَافِيَتَكَ .
خداوندا، همانا تو جوياى منى، اگر بگريزم. و دستگيركننده منى، اگر فرار كنم. پس اينك منم در پيشگاهت فروتن، خوار، زبون. اگر مرا عذاب نمايى،
پس به درستى كه من سزاوار آنم و آن -اى پروردگار من- از جانب تو عدل است. و اگر از من درگذرى، پس از ديرزمانيست كه بخشايشت مرا فراگرفته و عافيت خويش را بر من پوشاندهاى.
فَأَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِالَْمخْزُونِ مِنْ أَسْمَائِكَ ، وَ بِمَا وَارَتْهُ الْحُجُبُ مِنْ بَهَائِكَ ، إِلَّا رَحِمْتَ هَذِهِ النَّفْسَ الْجَزُوعَةَ ، وَ هَذِهِ الرِّمَّةَ الْهَلُوعَةَ ، الَّتِي لَا تَسْتَطِيعُ حَرَّ شَمْسِكَ ، فَكَيْفَ تَسْتَطِيعُ حَرَّ نَارِكَ ، وَ الَّتِي لَا تَسْتَطِيعُ صَوْتَ رَعْدِکَ ، فَکَيْفَ تَسْتَطِيعُ صَوْتَ غَضَبِکَ
پس خداوندا، به نامهاى پنهانشدهات و به زيبايىات كه پردهها آن را پوشانده، از تو مىخواهم كه بر اين جان بىتاب و اين استخوان پوسيده
بيقرار رحم نمايى، كه توانايى گرمى آفتابت را ندارد، پس چگونه گرماى آتشت را توانايى دارد؟ و توانايى صداى غرش ابرت را ندارد، پس چگونه بانگ خشمت را توانايى دارد؟
فَارْحَمْنِي اللَّهُمَّ فَإِنِّي امْرُؤٌ حَقِيرٌ ، وَ خَطَري يَسِيرٌ ، وَ لَيْسَ عَذَابِي مِمَّا يَزِيدُ فِي مُلْكِكَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ ، وَ لَوْ أَنَّ عَذَابِي مِمَّا يَزِيدُ فِي مُلْكِكَ لَسَأَلْتُكَ الصَّبْرَ عَلَيْهِ ، وَ أَحْبَبْتُ أَنْ يَكُونَ ذَلِكَ لَكَ ، وَ لَكِنْ سُلْطَانُكَ اللَّهُمَّ أَعْظَمُ ، وَ مُلْكُكَ أَدْوَمُ مِنْ أَنْ تَزِيدَ فِيهِ طَاعَةُ الْمُطِيعِينَ ، أَوْ تَنْقُصَ مِنْهُ مَعْصِيَةُ الْمُذْنِبِينَ .
پس خداوندا، بر من رحم كن. زيرا من فردى حقيرم، و منزلتم اندك است و عذاب من، چيزى نيست كه ذرّهاى بر پادشاهى تو بيفزايد. و اگر عذاب من چيزى بود كه در پادشاهىات مىافزود، هر آينه شكيبايى بر آن را از تو مىخواستم و دوست داشتم كه آن (فزونى) بر (ملك) تو باشد. ولى خداوندا، سلطنت تو بزرگتر و پادشاهىات پايدارتر از آن است كه طاعتِ فرمانبران بر آن بيفزايد، يا نافرمانى گنهكاران (چيزى) از آن بكاهد.
فَارْحَمْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ، وَ تَجَاوَزْ عَنِّي يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ ، وَ تُبْ عَلَيَّ ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ
پس بر من رحم كن، اى مهربانترين مو توبهام را بپذير، به درستى که توئي توبه پذير بسيار مهربان
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)