فوت وفن گدايي در خونه ي خدا

[M.A.H.S.A]

تفسیر آیه شریفه: صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیهِمْ غَیرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیهِمْ وَلَا الضَّالِّینَ(الفاتحة/7)



این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد!

بعضی از گداها خیلی کار کشته و رند و زیرک‏اند، همان اول وقت‏ که می‏آیند زیر گذر یا کنار پیاده‏رو می‏نشینند کاسه‏ای برابر خود می‏گذارند، و دور از چشم دیگران یکی دو اسکناس یا سکه داخل آن می‏اندازند تا رهگذران با دیدن آن دست به جیب شده و بگویند: دیگران کمک کردند چرا ما کمک نکنیم.

حال ما هم به معنای واقعی کلمه گدای آستان حق‏ایم پس باید شیوه گدایی را خوب بدانیم، یعنی اگر از خدا فهم و صدق و عشق و آرامش طلب می‏کنیم پیش از آن باید خود دست به کار شده و صدق و راستی و درستی و درستگاری را پیشه کنیم تا خداوند هم آنها را فزونی بخشد

هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد

بنابراین اگر می‏گوییم: تمام خوبی‏ها نعمت‏اند و نعمت‏ها را خدا می‏دهد این بدان معنا نیست که خود در این راستا تلاش و کوششی نداشته باشیم.

روشن‏تر بگویم:

خداوند اندکی فهم در اختیار ما می گذارد و اگر ما بر اساس آن رفتار و عمل کنیم او نیز بیشتر ارزانی می‏کند و اگر نه همان را هم خواهد گرفت.

خطاط‏ها را ندیده‏ای که اول قدری مرکب به نی می‏دهند تا با آن بنویسند، حال اگر آن نی آن مرکب را به کار برد و با آن چیزی نوشت دوباره به آن مرکّب تازه‏تری می‏‏دهند، و گرنه همان را هم که داده بودند خشک شده و از دست می‏رود.

بنابراین همان‏طور که پول، پول می‏آورد بشرطی که با آن کار شود فهم نیز فهم را و عقل نیز عقل را و صدق نیز صدق را به دنبال دارد به شرط آنکه انسان آنها را در زندگی به کار بندد.



در مقام رضا باش و از قضا مگریز!

و یادت باشد که اگر آدمی از نعمت فهم و شعور برخوردار شود هیچ‏گاه کاری نمی‏کند که خشم و غضب خداوند را برانگیخته و مغضوب او گردد، بلکه پیوسته در مقام رضای او می‏کوشد.

بیا که هاتف میخانه دوش با من گفت که در مقام رضا باش و از قضا مگریز

بنابراین می‏توان دریافت که نعمت یافتگان مغضوب نبوده بلکه غیرالمغضوب می‏باشند، و کسی که مغضوب خدا نباشد محبوب او خواهد بود، و هیچ‏کس گمراهی محبوب خود را نمی‏خواهد، و از این‏روست که نعمت یافتگان جزء «ضالین» یعنی گمراهان نمی‏باشند.


-------------------------------------------------------------------------------------------------

تالیف: حجت الاسلام محمد رضا رنجبر