از کارهای که در آموزه های دینی از آن نهی شده، کسالت و تنبلی است، و ائمه (ع) از این خصلت نکوهیده به خداوند پناه می بردند.
افکار: برخی از دعاهایی که از ائمه (ع) در این زمینه رسیده، عبارت است از:
۱. مسعده فرزند صدقه می گوید: از امام صادق (ع) درخواست دعایی کردم که در حاجت های بزرگ خداوند را به آن بخوانم، حضرت فرمود دعای پدر بزرگم امام سجاد (ع) را به تو تعلیم می دهم...که در این دعا، حضرت سجاد (ع) از کسالت و تنبلی پناه به خدا می برد: "...وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ وَ الْفَشَل..."؛[۱] و پناه مىبرم بتو از بي حالى، و سستى... .
۲. در فرازی از دعای روز چهار شنبه از امام علی (ع) که توصیه به خواندن آن شده، چنین آمده است: "اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ النِّسْيَانِ وَ الْكَسَلِ وَ التَّوَانِي فِي طَاعَتِكَ وَ الْفَشَل"؛[۲] خدایا به تو پناه می برم از فراموشی و تنبلی و سستی و بی حالی در انجام وظایفی که به عهده من گذاشتی... .
۳. در قسمتی از مناجات پیامبر (ص) چنین آمده است: "وَ امْنُنْ عَلَيْنَا بِالنَّشَاطِ وَ أَعِذْنَا مِنَ الْفَشَلِ وَ الْكَسَل..."؛[۳] خدایا بر ما منت گذار و نشاط و شادابی به ما عنایت کن و از کسالت و سستی ما را نگهدار... .
گفتنی است که نقش و جایگاه تلاش و کوشش در زدودن خصلت های نکوهیده، به همراه توسل و دعا نباید مورد غفلت قرار گیرد.
[۱] مفيد، محمد بن محمد، الأمالي، ص ۲۴۴، کنگره شيخ مفيد، قم، ۱۴۱۳ ق.
[۲] كفعمى، ابراهيم بن على عاملى، البلد الأمين و الدرع الحصين، ص ۱۲۸، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، بيروت، ۱۴۱۸ ق.
[۳] مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۹۱، ص ۱۲۴، مؤسسة الوفاء، بیروت، لبنان، ۱۴۰۴ ق.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)