اشعار و زندگينامه ی وحشــي بافقـــي

[sorna]

غزل 81

سوز تب فراق تو درمان پذير نيست
تا زنده ام چو شمع ازينم گريز نيست
هر درد را كه مي نگري هست چاره اي
درد محبت است كه درمان پذير نيست
هيچ از دل رميده ما كس نشان نداد
پيدا نشد عجب كه به دامي اسير نيست
بر من كمان مكش كه از آن غمزه ام هلاك
بازو مساز رنجه كه حاجت به تير نيست
رفتي و از فراق تو از پا در آمدم
باز آ كه جز تو هيچ كسم دستگير نيست
سهل است اگر گهي گذرد در ضمير تو
وحشي كه جز تو هيچ كسش در ضمير نيست

[sorna]

غزل 82

كس به بزم دلبران از دور گردان بيش نيست
قرب نزديكان مجلس حرف و صوتي بيش نيست
در صلات عاشقان دوري و تنهايي است ركن
گو قضا كن طاقت خود هر كه اينش كيش نيست
ما نكو دانيم طور حسن دور افتاده دوست
قرب ، ارزاني به مشتاقي كه دور انديش نيست
بر سر خوانند نزديكان و ليكن لطف شاه
منتظر جز بر ره در يوزه درويش نيست
تو نياز آور اگر چه حسن مستغني زيد
ناز چون زور آورد هم خود حريف خويش نيست
انگبين زهر هلاك توست با دوري بساز
اي مگس مرگ تو در نوش است اندر نيش نيست
دلبران وحشي حكيمانند ضايع كي كنند
مرهم خود را بر آن دل كز محبت ريش نيست

[sorna]

غزل 83

دلتنگم و با هيچ كسم ميل سخن نيست
كس در همه آفاق به دلتنگي من نيست
گلگشت چمن با دل آسوده توان كرد
آزرده دلان را سر گلگشت چمن نيست
از آتش سوداي تو و خار جفايت
آن كيست كه با داغ نو و ريش كهن نيست
بسيار ستمكار و بسي عهدشكن هست
اما به ستمكاري آن عهد شكن نيست
در حشر چو بينند بدانند كه وحشي است
آن را كه تني غرقه به خون هست و كفن نيست

[sorna]

غزل84

وقت برقع ز رخ كشيدن نيست
رخ بپوشان كه تاب ديدن نيست
بر من خسته بين و تند مران
كه مرا قوت دويدن نيست
با كه گويم غمت كه در مجلس
زهره گفتن و شنيدن نيست
من خود از حيرت تو خاموشم
حاجت منع و لب گزيدن نيست
مي رمد وحشي آن غزال از من
هرگزش ميل آرميدن نيست

[sorna]

غزل85

جز غير كسي همره آن عربده جو نيست
بد مي رود اين راه و روش هيچ نكو نيست
دوري نگزيند ز رقيبان سر مويي
با ما كشش خاطر او يك سر مو نيست
پيش تو سبب چيست كه ما كم ز رقيبيم
آيين وفاداري ما خود كم ازو نيست
گويي سخن از مهر به هر بي ره و رويي
هيچت ز هم آوازي اين طايفه رو نيست
زين در برود گر غرضت رفتن وحشي است
حاجت به تغافل زدن و تندي خو نيست

[sorna]

غزل86

يك التفات ز فرماندهان نازم نيست
ز دور رخصت يك سجده نيازم نيست
منه به گوشه طاق بلند استغنا
كليد وصل ، كه دستي چنان درازم نيست
خلاف عادت پروانه خواهد از من شمع
و گرنه ز آتش سوزنده احترازم نيست
مرا به كنگره وصل او صلا مزنيد
كه آن پري كه شما ديده ايد بازم نيست
حديث ترك وفا گو زبان به صرفه بگو
كه اعتماد بر اين صبر حيله سازم نيست
صلاح كار در انكار عشق بينم ليك
تحملي كه بود پرده پوش رازم نيست

[sorna]

غزل87

چه لطفها كه در اين شيوه نهاني نيست
عنايتي كه تو داري به من بياني نيست
كرشمه گرم سئوال ، لب مكن رنجه
كه احتياج به پرسيدن زباني نيست
رموز كشف و كرامات سالكان طريق
وراي رمز شناسي و نكته داني نيست
به هر كه خواه نشين گرچه اين نه شيوه توست
كه از تو در دل ما راه بدگماني نيست
مرا ز كيش محبت همين پسند افتاد
كه گرچه هست صد آزار سرگراني نيست
تو خون مرده وحشي چرا نمي ريزي
بريز تا برود ، آب زندگاني نيست

[sorna]

غزل88

طاير بوستان پرستم ليكنم پر باز نيست
گلشنم نزديك اما رخصت پرواز نيست
در قفس گر ماند بلبل باغ عيشت تازه باد
رونق گلزار از مرغ نواپرداز نيست
دهشتم در سنگلاخ هجر فرمايد درنگ
ورنه شوقم جز به راه وصل توسن تاز نيست
صعوه كم زهره ام من وين دليري از كجا
رخصت پروازم اندر صيدگاه باز نيست
مير مجلس را چه بگشايد ز من جز دردسر
زانكه چنگ من به قانون حريفان ساز نيست
آنكه من من شيشه دارد بار ، به سود آنگه كند
كو بساط خود نهد جايي كه سنگ انداز نيست
در بيان حال خود وحشي سخن سربسته گفت
نكته دان داند كه هر كس محرم اين راز نيست

[sorna]

غزل89

تا به آخر نفسم ترك تو در خاطر نيست
عشق خود نيست اگر تا نفس آخر نيست
اثر شيوه منظور كند هر چه كند
ميل اين فتنه نخست از طرف ناظر نيست
عيب مجنون مكن اي منكر ليلي كه درو
حالتي هست كه آن بر همه كس ناظر نيست
ديده گستاخ نگاه است بر آن مست غرور
در كمينگاه نظر غمزه مگر حاضر نيست
همه جا جلوه حسن تو و مشتاق وصال
همه تن ديده و بر نيم نظر قادر نيست
وحشي آن چشم كزو نيست تو را پاي گريز
بست چون پاي تو بي سلسله گر ساحر نيست

[sorna]

غزل 90

عاشق يكرنگ را يار وفادار هست
بنده شايسته نيست ورنه خريدار هست
مي رسدت اي پسر بر همه كس ناز كن
حسن و جمال تو را ناز تو در كار هست
گر چه لبت مي دهد مژده حلواي صبح
مانده همان زهر چشم تلخي گفتار هست
لازمه عاشقي است رفتن و ديدن ز دور
ورنه ز نزديك هم رخصت ديدار هست
وحشي اگر رحم نيست در دل او گو مباش
شكر كه جان تو را طاقت آزار هست