امام رضا (علیه السلام)

[M.A.H.S.A]

زیارت واقعی



آیت الله بهجت فرمودند : در منطقه جاسب قم گروهی از کشاورزان در زمان گذشته با شتر و قاطر به زیارت حضرت ثامن الحجج علیهم السلام مشرف می شوند و هنگام مراجعت و وارد شدن در محدوده جاسب پیرمردی از اهل محل را می بیند که در گرمای روز کوله باری از علف به دوش کشیده و با مشقت بسیار به خانه می رود ، مسافرین مشهد مقدس که او را می بینند زبان به شماتت و سرزنش می گشایند که : پیرمرد ، زحمت دنیا را ول کن نیستی ؟ ، آخر بیا تو هم لااقل یک بار به مشهد مقدس سفر کن و این سخن را تکرار و او را بسیار توبیخ می کنند.

پیرمرد خسته و پاک دل زبان می گشاید و می گوید : شما که به زیارت آقا رفتید و به آقا سلام دادید ، جواب گرفتید یا نه؟ می گویند : پیرمرد ، این چه حرفی است که می زنی مگر آقا زنده است که سلام ما را جواب بدهد؟!

پیرمرد می گوید: عزیزان، امام که زنده و مرده ندارد، ما را می بیند و سخنان ما را می شنود، زیارت که یک طرفه نمی شود.

آنان می گویند : آیا تو این عُرضه را داری؟ وی می گوید : آری، و از همان جا رو به سمت مشهد مقدس می کند و می گوید : « ألسلام علیک یا امام هشتم » و همه با کمال صراحت می شنوند که به آن پیرمرد به نام خطاب می شود که : علیکم السلام آقای فلانی »

و بدین ترتیب زائرین همگی خجالت کشیده و پشیمان می شوند که چرا سبب دلشکستگی این مرد نورانی شدند. ( نقل از آقای قدس از وب سایت صالحین شیعه )

[M.A.H.S.A]

سنگ مضجع

قدیمی ترین سنگی که بر مزار حضرت رضا علیه السلام دیده شده ، سنگ مرمری با ابعاد 20 در 40 و قطر 6 سانتی متر می باشد که در اوایل قرن ششم بر مزار امام نصب شده است . این سنگ از نفایس بسیار ارزشمند موزه ی آستان قدس رضوی است که از نظر تاریخی و نوع خط ، کوفی شکسته است و اهمیت فوق العاده ای دارد .
دومین سنگ مرقد امام علیه السلام ظاهراً سنگی از جنس مونسار ( مرمر سفید آهکی ) می باشد که به جای آن سنگ قبلی بر مزار امام جای داشته ، آگاهی چندانی از چگونگی آن به دست نیامده است .
سومین سنگ مزار حضرت، سنگی مرمر بسیار ممتاز از معدن توران از پشت یزد است . این سنگ به رنگ سبز چمنی با ابعاد 2/20 در 1/10 و قطر یک متر و وزن 3600 کیلوگرم ، که هم زمان با تعویض و نصب ضریح پنجم در سال 1379 هجری شمسی در حرم مطهر درون ضریح بر مزار مرقد امام علیه السلام نصب شده است . سنگ پیشین مضجع شریف به لحاظ قدمت و آسیب دیدگی هم زمان با تعویض و نصب ضریح جدید با حضور آیت الله خامنه ای تعویض گردید و به جای آن سنگ جدید با محتوای الهام بخش هنری و آیات الهی ، بر مضجع نورانی امام علیه السلام نصب شد .
بر سطح این سنگ جدید ، علاوه بر کلمات مقدس و الهام بخش ، تاریخ ولادت و شهادت امام هشتم علیه السلام نقش بسته است . عین متن کتیبه ی سطح سنگ جدید مرقد عبارت است از : هذا هو المرقد الشریف للامام التقی النقی الصدیق الشهید وارث الانبیاء و المرسلین ، ثامن الائمه المعصومین من اهل بیت رسول رب العالمین ، حجه الله علی الخلق اجمعین ، سیدنا و مولانا ابی الحسن الرضا علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب صلوات الله اجمعین . ولد بالمدینه فی الحادی عشر من ذی القعده عام 148 و استشهد بطوس فی آخر صفر سنه 203 من الهجره النبویه . و قد جدد هذا المضجع المطهر عام 1418 هـ ـ ق .
و نیز دو بیت زیر از اشعاری که حضرت به قصیده دعبل ملحق فرموده اند حک شده است که : و قبر بطوس یا لها من مصیبه ـ الحت علی الاحشاء بالزفرات ـ الی الحشر حتی یبعث الله قائما ـ یفرج عنا الغم و الکربات . ( قبری در طوس است چه عجب مصیبتی است . مصیبت آن با ناله های دردناک ، آتش حسرت را تا روز قیامت در درون می افروزد ، تا این که خداوند قائمی را برانگیزد و اندوه و سختی ها را از ما برطرف سازد ) .
علاوه بر این ها آیاتی از کلام الله مجید نیز زینت بخش این سنگ شده است : در ضلع بالای سر مبارک امام علیه السلام آیه ی مبارکه ی : یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی ، پیش روی امام علیه السلام آیه ی مبارکه ی : انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا ، پشت سر مبارک آیه ی مبارکه ی : سلام علی آل یاسین انا کذلک من المحسنین انا من عبادنا المومنین و در پایین پای مبارک آیه ی مبارکه ی : یا ایها الذین امنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم حک شده است .
زیر خط های کتیبه هم نوشته شده است : سلام علی آل طه و یس ـ سلام علی آل خیر النبیین ـ سلام علی روضه حل فیها ـ امام یباهی به الملک و الدین
قال الرضا علیه السلام ( اصول کافی ؛ ج اول ص 200 ) : ان الامامه زمام الدین و نظام المسلمین و صلاح الدنیا و عز المومنین

امامت و رهبری ، رشته داری دین و نظام بخشی مسلمانان است و موجب اصلاح دنیا و عزت و سربلندی مومنان است .

[M.A.H.S.A]

از بالای ماذنه

مناره یا گلدسته نمادی از مهم ترین عناصر معماری است که جایگاه ویژه ای در فرهنگ اسلامی و آداب و سنن اجتماعی ایران دارد . مناره پیش از آن که در مساجد جهت اذان گویی ایجاد شود ، به عنوان برج های راهنمایی بوده که مسافران را هدایت می کرده و در مواردی میل نشان راهنما به حساب می آمده است . احداث مناره به صورت منفرد تا قرن ششم ادامه داشته است و از آن به بعد به صورت زوج معمول شده است . تاریخ بنای مناره ی گنبد در حرم مطهر علی ابن موسی الرضا علیه السلام به اوایل قرن ششم بازمی گردد که در کنار گنبد ، یک مناره ساخته شد و طهماسب صفوی در قرن دهم مناره ی مذکور را مرمت و طلاکاری کرد . گفته می شود در مجموعه ی آستان قدس رضوی دو مناره با قدمت زیاد وجود دارد : یکی در جنوب صحن انقلاب نزدیک گنبد طلا و دیگری مقابل و به قرینه ی آن در شمال صحن ، بالای ایوان عباسی . بلندی مناره ی کنار گنبد از سطح صحن انقلاب تا انتهای آن 5/40 متر است . ابتدای قسمت پایین گلدسته از سطح بام ایوان آجرچینی شده و بالای آن با کاشی تزیین یافته است . از بالای کاشی ها تا انتهای گلدسته نیز با خشت های طلا پوشیده شده است . زیر مناره کتیبه ای به خط ثـلـث برجسته نمایان است که علاوه بر صلوات بر پیامبر و امامان آیه ی شریفه ی « ان الله یمسک السموات و الارض » مکتوب است . در آخر نیز عبارت « کتیبه ی بهاء الدین محمد الخادم 1142 هجری » آورده شده است . زیر کاشی کاری ساقه ی مناره نیز به خط بنایی درشت آیه ی مبارکه ی « انا فتحنا لک فتحا مبینا » مکتوب است . دومین مناره ، بر بالای ایوان عباسی در شمال صحن انقلاب دیده می شود . این مناره از آثار دوره ی نادری است . در تاریخ آمده است که نادرشاه دستور داد گلدسته ی دیگری در مقابل گلدسته ی شاهرخی بسازند و گلدسته ها و ایوان امیرعلیشیر نوایی در صحن انقلاب را طلا کنند . این مناره از نظر کاشی کاری و آجرچینی ساقه و طلاکاری بالای آن به قرینه و هم چون مناره ی کنار گنبد است . ( برگرفته از مجله حرم )