اشعار و زندگينامه ی وحشــي بافقـــي

[sorna]

غزل 71

مریض عشق اگر سد بود علاج یکیست


مریض عشق اگر سد بود علاج یکیست
مرض یکی و طبیعت یکی، مزاج یکیست
تمام در طلب وصل و وصل می‌طلبیم
اگر یکیم و اگر سد که احتیاج یکیست
اگر چه مانده اسیر است همچنان خوش باش
که منتهای ره کاروان حاج یکیست
فریب تاج مرصع مده به سربازان
که ترک سر بر این جمع و ننگ تاج یکیست
همین منادی عشقست در درون خراب
که آنکه می‌دهد این ملک را رواج یکیست
چه جای زحمت و راحت که پیش پای طلب
حریر نسترن و نشتر زجاج یکیست
بجز فساد مجو وحشی از طبیعت دهر
که وضع عنصر و تألیف امتزاج یکیست

[sorna]

غزل 72
ای همنفسان بودن وآسودن ما چیست

ای همنفسان بودن وآسودن ما چیست
یاران همه کردند سفر بودن ما چیست
بشتاب رفیقا که عزیزان همه رفتند
ساکن شدن و راه نپیمودن ما چیست
ای چرخ همان گیر که از جور تو مردیم
هر دم المی بر الم افزودن ما چیست
گر زخم غمی بر جگر ریش نداریم
رخساره به خون جگر آلودن ما چیست
وحشی چو تغافل زده از ما گذرد یار
افتادن و بر خاک جبین سودن ما چیست

[sorna]

غزل73

همرهی با غیر و از من احتراز از بهر چیست

همرهی با غیر و از من احتراز از بهر چیست
خود چه کردم با تو چندین خشم و ناز از بهر چیست
باز با من هر زمانش خشم و نازی دیگر است
خشم و ناز او نمی‌دانم که باز از بهر چیست
از نیاز عاشقان بی‌نیاز است اینهمه
عاشقان را اینهمه عجز و نیاز از بهر چیست
مجلسی خواهم که پیشت گیریم و سوزم چو شمع
بر زبان آرم که این سوز و گداز از بهر چیست
گوش بر افسانه‌ی ما چون نخواهد کرد یار
وحشی این افسانه‌ی دور و دراز از بهر چیست

[sorna]

غزل 74

كو چنان ياري كه داند قدر اهل درد چيست
چيست عشق و كيست مرد عشق و درد مرد چيست
گلشن حسني ولي بر آه سرد ما مخند
آه اگر يابي كه تاثير هواي سرد چيست
اي كه مي گويي نداري شاهدي بر درد عشق
جان غم پرورد و آه سرد و روي زرد چيست
آنكه مي پرسد نشان راحت و لذت ز ما
كاش پرسد اول اين معني كه خواب و خورد چيست
گر نه عاشق صبر مي دارد به تنهايي ز دوست
آنچه مي گويند از مجنون تنها گرد چيست
وحشي از پي گر نبودي آن سوار تند را
مي رسي باز از كجا وين چهره پر گرد چيست

[sorna]

غزل 75

قدر اهل درد صاحب درد مي داند كه چيست
مرد صاحب درد ، درد مرد ، مي داند كه چيست
هر زمان در مجمعي گردي چه داني حال ما
حال تنها گرد ، تنها گرد مي داند كه چيست
رنج آنهايي كه تخم آرزويي كشته اند
آنكه نخل حسرتي پرورد مي داند كه چيست
آتش سردي كه بگدازد درون سنگ را
هر كه را بوده است آه سرد ، مي داند كه چيست
بازي عشق است كاينجا عاقلان در ششدرند
عقل كي منصوبه اين نرد مي داند كه چيست
قطره اي از باده عشق است صد درياي زهر
هر كه يك پيمانه زين مي خورد ، مي داند كه چيست
وحشي آنكس را كه خوني چند رفت از راه چشم
علت آثار روي زرد مي داند كه چيست

[sorna]

غزل 76

باز اين عتاب و شيوه عاشق گداز چيست
بر ابرو اين همه گره نيم باز چيست
زهرم دهند يا شكر آن چشم و لب بگو
امر كرشمه تو و فرمان ناز چيست
ما خود بسوختيم در اول نگاه گرم
اين شعله تغافل طاقت گداز چيست
از ما اگر كناره كني حايلي بكن
اما نگاه را ز نگار احتراز چيست
يك زخم دور باش چو كوته نظر نخورد
پس مدعا از اين مژه هاي دراز چيست
اين لطفها كه صرف دگرهاست كو يكي
تا بنگرد كه عجز كدام و نياز چيست
وحشي هميشه راز تو فاش از زبان توست
باز اين سخن گزاري و افشاي راز چيست

[sorna]

غزل 77

زهر در چشم و چين بر ابرو چيست

باز فرمان تندي خو چيست
غير از اين كامديم و خوار شديم
گنه ما در اين سر كو چيست
چون به ما زين بتر شوي كه شدي
غرض مردم غرض گو چيست
گل تو خارهاي خود رايي است
بار تو اي نهال خودرو چيست
از دو سو بود اين كشش ز نخست
اين زمان جرمهاي يكسو چيست
حسن و عشقند از دو سو در كار
جرم چشم من و لب او چيست
صبر وحشي به غمزه مي سنجد
تير در جان من ترازو چيست

[sorna]

غزل 78

خنده‌ات برما و بر داغ دل درمانده چیست


خنده‌ات برما و بر داغ دل درمانده چیست
گریه‌ات بر حال ماگر نیست باری خنده چیست
از قدح نوشیدن پنهانیش با دیگران
گر نمی‌داند که آگاهم چنین شرمنده چیست
از نکو خواهیست با او پند مهرآمیز من
ورنه از این گفت و گو سود و زیان بنده چیست
محتسب در جستن می پرده‌ی ما می‌درد
مدعایش دیگر از این جستجوی گنده چیست
سال نو آمد غم بیهوده خوردن خوب نیست
می بخور وحشی خدا داند که در آینده چیست

[sorna]

غزل 79

مست آمدی که موجب چندین ملال چیست

مست آمدی که موجب چندین ملال چیست
هشیار چون شوی به تو گویم که حال چیست
من حرف می کشیدن اغیار می‌زنم
آن مست ناز را عرق انفعال چیست
خنجر کشی که ما ز تو قطع نظر کنیم
کی می‌بریم از تو ، ترا در خیال چیست
از دشت هجر می‌رسم آگاهیم دهید
وضع نشست و خاست به بزم وصال چیست
وحشی مپرس مسأله عاشقی ز من
مفتی منم به دین محبت سال چیست

[sorna]

غزل 80

وصلم میسر است ولی بر مراد نیست

وصلم میسر است ولی بر مراد نیست
بر دل نهم چه تهمت شادی که شاد نیست
غم می‌فروخت لیک به اندازه میفرست
یک دل درون سینه ما خود زیاد نیست
جایی هنوز نیست به ذوق دیار عشق
هر چند ظلم هست و ستم هست و داد نیست
ای بی‌وفا برو که بر این عهدهای سست
نی اندک اعتماد که هیچ اعتماد نیست
رو ، رو که وحشی آنچه کشید از تو سست عهد
ما را به خاطر است ، ترا گر به یاد نیست