کاربر فعال
غرض این بود که تکرار کنم غم ها را
با غزل فاش کنم بیشترین کم ها را
با غزل اشک بریزم بنویسم شادم
و به تصویر کشم چهره آدم ها را
غرض این بود که با گریه غزل وار شوم
در خودم دم به دم از آینه تکرار شوم
یا گدایی بکنم بر در هر خانه و یا
تکه نانی بر سر سفره افطار شوم
غرض این بود غزل باشد و صد خاطره
تا بگویم غم عشق تو چه ها با من کرد
ولی افسوس که این شعر به هم ریخته ام
نه غزل شد نه رباعی نه دو بیتی و نه فرد
کاربر فعال
خداحافظ مگو بامن مرو ای روح از جانم
در این دنیای عاشق کش تو هستی جان وجانانم
نهال خاطراتم را به دیده آب می دادم
گل یاد تو می روئید در رویای گلدانم
وگاهی بغض می کردم ز چشمم ژاله می بارید
زمان آبستن غم بود از پاییز چشمانم
پس ازتو آسمان بر دوش من آوار می گردد
ومی گیرم زاندوهت سرم را در گریبانت
بیا وبر دل سردم بیفشان نور عشقت را
که من بی روی تو هرگز در این وادی نمی مانم
ببین تندیس عشقم را که از فرجام می لرزد
نگیری گر تو دستم را زهم پاشیده می مانم
بمان با دست سرشارت غبار آینه بزدا
که ابر شوق چشمم را به پای تو ببارانم
تمنایم همه اینست ای تصویر رویایی
برای خواهش اشکم بمان در قاب چشمانم.
کاربر فعال
ای قوسِ لبت ، قوسِ قزح را زده طعنه
هرمِ بدنت بر تب ِ صحرا زده طعنه
ابریشم ِ دستان ِبه دستم نرسیده ات
بر بال و پرِ ِ دسته ء قوها زده طعنه
شب گمشده در پیچ و خم ِ گیس ِ بلندت
هر تار ِتو بر صد شب یلدا زده طعنه
لب باز کن ای آنکه لبت با دمِ گرمش
عمری به دمِ گرم ِمسیحا زده طعنه
گیسوت طناب است و تنت چوبه ء دار است
این شیوه حکومت به مغولها زده طعنه
از آب وفای تو فلک هم نچشیده
کی غیر تو اینگونه به دنیا زده طعنه ؟
کاربر فعال
بیا
دستمو بگیر ...
می بینی روی ابرهاییم ...
از سردی دستام نترس ... دارن به گرمای دستات عادت می کنن ...
کاربر فعال
چه صبورانه به دوش کشیدی
بار سنگین غمی را که ناتوان از به دوش کشیدنش
در راه مانده بودم
چه مهربانانه دستم را گرفتی انسان که پای رفتنم نبود
و چه زیبا لبخند را
برگستره زندگی من بخشیدی
باشد
ای تار و پود زندگی خیالی ام
قدم در این راه با جان گذاشتم
ماندنم با تو جان میگیرد
و تو خرابه دنیایم را دوباره میسازی
مرا باز پس گیر از مرگ
از رفتن
و از نبودن
کاربر فعال
تو چون خورشیدی
هر روز می ای
میمانی
میسوزی و هر غروب
میروی و من افتابگردانی را میمانم
که صبح با طلوعی دوباره
رو به سوی خورشید
گرماومحبت را از ان بهره میگیرد
وبا غروب خورشید
باز سر فرو د
میاورد و
به پیله تنهای خویش
به امید فردایی دیگر
و طلوعی دوباره
فرو میرود
کاربر فعال
گفت شیفته باران شو ،وقتی بی‌تابی ، می بارد و خیست میکندشیفته باران که شدم ، باران بارید اماهرگز خیسم نکردشاید هنوز تا سپیده‌دمان شیفتگی راستین هزار فرسنگ فاصله است
گفت دلداده مهتاب باش ،شبان گم شده اضطراب در کوچه‌های تاریکت را ،روشن و پیدا میکنددلداده مهتاب که شدم ، شب‌های تاریکم عادت کرد به خلوت راه‌های بی چراغ وهرگز پیدا نشدشاید هنوز تا سپیده‌دمان دلدادگی راستین هزار فرسنگ فاصله است
گفت دلت خوش باشد به ستاره‌های روشنی کهمیکشاندت تا اهتزاز وارستگیدلخوش ستاره که شدم ، دور شد در آشوب پریشانی آسمانشاید هنوز تا سپیده‌دمان دلخوشی جاویدان هزار فرسنگ فاصله است
گفت بیتاب خورشید شو ،گرمت می‌کند میان انجماد یاس و پوچیبیتاب آفتاب که شدم ، سوزاند چشمانم را واز نور گریزانم کردشاید هنوز تا سپیده‌دمان بی‌تابی راستین هزار فرسنگ فاصله است
گفت آسوده بخواب به انتظار دیدن رویای شبنم و گلبرگمنتظر خواب که شدم بیگانه شد خواب، با چشمان خستهامشاید هنوز تا سپیده‌دمان آسودگی هزار فرسنگ فاصله استاما تو ای سپیده صبحبه هنگامه میلادم دستی برآوربگذار نامم مشوش هراس از پیروزی تاریکی نباشد
به هنگامه آغازم دستی برآوربگذار نه شیفته باران باشم ، نه مهتاب ، نه ابر ، نه شب و نه ستاره
به هنگامه آمدنم دستی برآوربگذار طلوع دروغین شب بیچاره ای نباشم ، در انتظار نافرجام روشنی
خدا رابه هنگامه میلادم دستی برآوربگذار فاصله بیهوده ای نماند تا سپیده دمان بی‌ادعای سترگ
آی با توام ای سپیده راستین صبحطلوعی جاودانه کنتاریکی دیگر بس است
کاربر فعال
احساساتم درد می کند ... افکارم ورم کرده اند ...
انگار هر روز کسی
چاقویی تیز را تا دسته در من فرو می کند ...
و من سگ جان تر از آنم که بمیرم ...
دلم
چینی بند زده ایست ...
که هر روز می شکند و خردتر می شود ...
باشد که پودر شود ...
هر حرکتی که می کنم
اشتباه است!
انگار روی شیشه خرده راه می روم...
می خواهم شخصیتم را بشویم! چیزی نمی یابم...
انگار محو شده ام ... !
دلم تنگ است
دلم برای خنده هایم تنگ شده!!!
امروز لبانم به خطی صاف تبدیل شده
اگر بخواهم خنده را به آن بنشانم
باید کنار لب هایم را جر بدهم ...!
خون می ریزد...!
من می ریزم...!
کاربر فعال
چشمان تو راه عاشقی را بلد است
دل بردن در دقایقی را بلد است
میخندی و داغ می شود لب هایم
لب هات ولی شقایقی را بلد است
کاربر فعال
بيا خط بكش بر سكوت دلم
بيا بغض اين ابر را پاره كن
بيا يك سفر پا به پايم بيا
سكوت دلم را بيا چاره كن
بيا خسته ام از شب وگريه ها
از اين قصه تلخ وبي انتها
بيا خط بكش برسكوت دلم
هنوزفرصتي هست امابيا
رها كن سكوتي رو كه بين ماست
بيا لحظه لحظه منو تازه كن
كه من زنده مي شم به لبخند تو
بيا عشقو با دل اندازه كن
بياعاشقم باش وباوربكن
كه با توكسي غصه هامو نديد
هنوز اول راه خوشبختيه
بيا آخراين ترانه رسيد
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)