♥♥♥خلــوت دل♥♥♥

[P a R y A]

سالهاست منتظرم
و به دنبال كسی میگردم كه شود
سنگ صبور من و دل
تا بگویم با او
ذره ای عاطفه لازم دارم
و نرانند مرا خویشانم از دل خویش
چونكه من تنهایم
تنهاتر از سایه’ خویش!

[P a R y A]

دلم گرفته به اندازه وسعت تمام دلتنگی های عالم
شیشه قلبم آنقدر نازك شده كه با كو چكترین تلنگری میشكند
دلم می خواهد فریاد بزنم ولی واژهای نمی یابم كه عمق دردم را در فریاد منعكس كند
فریادی در اوج سكوت كه همیشه برای خودم سر داده ام
دلم به درد می آید وقتی سر نوشت را به نظاره می نشینم كاش می شد پرواز كنم پروازی بی انتها تا رسیدن به ابدییت...................
كاش می شد در میان هجوم بی رحمانه درد خودم را پیدا كنم
نفرین به بودن وقتی با درد همراه است
بغض کهنه ای گلویم را می فشارد به گوشه ای پناه می برم
ای کاش باز هم کسی اشکهایم را نبیند.

[P a R y A]

سلام عزیزم

سلامی که چه رازها در آن نهفته است

عزیزم تو را همچو مرجانی ته دریا می بینم

ودوست دارم در کنار تو باشم

ودریچه راز خود را به روی تو بگشایم

محبوبم

ایکاش پرنده مهاجر و خوش آوازی بودم

ودر دستهای تو آشیانه می ساختم

ایکاش قطره اشکی بودم که از فروغ چشمانت تولد می یافتم

وبر گونه هایت بوسه می زدم

ودرهر گوشه از لبت می رفتم

وآنگاه برای نوشتن خاطرات مرکب می شدم

وسپس مایه وجودت می شدم

امابه چه مشغول کنم دیده دل را که تو را می طلبد

ودیده تو را می جوید

عزیزم سوگند می خورم

کهبهار را بخاطر زیباییش

وگل را برایبوییدنش

وتو رابخاطر احساس پاکی که داری

دوستت دارم

[FONT=georgia, 'times new roman', times, serif]

[/FONT]

[P a R y A]

تا آب شد از شعله ی دیدار نگاهم

چون اشک فرو ریخت زرخسار نگاهم

از خانه ام آن شوخ چنان رفت که بگذ شت

چون پرتو فانوس ز دیوار نگاهم

گردید پر از حیرت من کوه و بیابان

پیچید چو فریاد به کهسار نگاهم

جایی که نباشد گل رخسار تو در چشم

در پیرهن دیده بود خار نگاهم

نظاره ام از بس عرق آلود نگاه است

همچون رگ ابر است گهر بار نگاهم

چندان پرم از ناله که از جنبش مژگان

آید بصدا همچو رگ تار نگاهم

آید نگه آلود نسیم از سر زلفت

شد بسکه در این دام گرفتار نگاهم

ضبط نگه خود نکند بلبلم از ضعف

چون نکهت گل رفته ز گلزار نگاهم

چون ابر بهاری بزمین سینه کش آید

شوکت شده از اشک گرانبار نگاهم

[P a R y A]

گفتم: ببار ... ، گفت که باران گرفتنی ‌است
گفتم: دلم... ، گفت: نگفتم شکستنی است؟
گفتم قشنگ ... ، گفت که نسبت به دیگری
در «عصر احتمال» قشنگی نگفتنی است
گفتم: اگر... ، گفت: ببین! شرط می‌کنی،
بازی شرط و عشق قماری نبردنی است
گفتم که من... ، گفت: فقط تو، همیشه تو
این من میان ما شدن ما، نمردنی‌ است
گفتم که عشق... ، گفت که قیمت نکرده‌ای؟
هر جای شهر را که بگردی، خریدنی است
گفتم: تمام... ، گفت: شدم، می‌شدم، شده‌...
صرف زمان ماضی هستن! نبودنی است
گفتم که مرگ... ، گفت: اگر مرگ پاسخ است
این عشق ماندنی شما هم نماندنی است
گفتم: غزل ... ، گفت که این بیت آخر است
من عاشق تو نیستم و ...ناسرودنی است !

[P a R y A]

نمی دانستم آنچه را که تا کنون تصور می کردم

با آنچه واقعیت داشت

فاصله ای به درازای یک زندگی دارد!!!

نمی دانستم و ای کاش هیچگاه

نمی خواستم که بدانم...

ولی انگارهمه چیزوهمه کس

دست دردست هم تقدیری را رقم زدند

تا سرنوشت مرا

به آنچه باید بدانم محکوم نماید

و من خواسته یا ناخواسته سرگذشت تو را دانستم

سرگذشتی که من نیز

چون تو در آن سهیم بوده ام!

پس بدان که دانستن حق من بود

ولی ای کاش

ای کاش درهمان نادانسته ها غرق می ماندم.

[P a R y A]

بگو آیا بهیاد من دمی سر می کنی یا نه؟


تو هم یادیزپرواز کبوتر می کنی یا نه؟


دل من تشنهو خواهان یک جرعه نگاه توست


مرا در شهرچشمانت شناور می کنی یا نه؟


هزاران بارگفتم دوستت دارم عزیز دل


بگو احساسقلبم را تو باور می کنی یا نه؟


تمام شعرهای سبز نارنجی برای توست


غزلهای مراایا تو از بر می کنی یا نه؟


دمی غافلنبودم از خیال خاطرت آری


تو هم آیابه یا من دمی سر می کنی یا نه؟


نوشتم نامزیبای تو را بر صفحه قلبم


تو آیا اسممن را ثبت دفتر می کنی یا نه؟


و حرف آخرمن این که شبهای سیاهم را


به مهتابنگاه خود منور می کنی یا نه؟

[P a R y A]

تا کجا خواهی ماند، تا کجا خواهی بود!

و من از پنجره بسته تنهایی ها...

به کدامین رویا...

با تو از روشنی روز دگر خواهم گفت؟

تو مرا می دانی،

تو مرا می فهمی

و من از خجلت تکرار غمت

داغی از تاریکی، بر دل خود دارم.

تو به من می گویی:

"آنچه بگذشت ،گذشت..."

ولی از آمدن فردایش ترسانم!

روزی،همچون دیروز

روزی، همچون امروز

که به تکرار مکرر باقی است؟

به کدامین باور، من به تو خواهم گفت

کز پس فرداها

بهترین روز خدا خواهد بود؟

[P a R y A]

از اوج پاییزی ترین ویرانی یک دل مینویسم

از اوج سقوط ستاره ها....

می نویسم از قهر شبنم با گلبرگها

از قهر شهاب ها با آسمان

از قهر گنجشکها با باغچه حیاطمان

میخواهم از علفهای هرزی بنویسم ، که در هر کجا که خواستند، روییدند

میخواهم از داسها بنویسم ،که بر ساقه گندمهای طلایی سیراب شدند

از پروانه هایی می نویسم که در پیله مردند.... و ازپیله هایی که پرواز کردند

از تشنگی یاسهایی می نویسم که در حسرت مهربانی خشک شدند

و از گلهای قالی که هنوز زنده اند و تازه ...

از کبوترانی می نویسم که جفتشان در قفسها اسیر مانده و در حسرت پرواز

از مردگانی می نویسم که بی زحمتند ، و از زنده هایی که بی همت اند

از فاصله ها خواهم نوشت...

از آنانی می نویسم که در دوری قهقهه سر می دهند و از شعف بسیار چشمانشان نمناک...

وازآنانی که هر شب نه ، هر لحظه در خویش فرو میروند و میگریند، از این فاصله ها...

از گلهای کویری می نویسم، که در اوج تشنگی و تنهایی ، زنده اند و عا شق

و درخت هایی سر مست و مغرور، که بر تن زخمه هایی از حضور عاشقان دارند...

از جاده های بی انتهایی می نویسم که روزهاست دل به مسافری نسپرده اند

روزهاست که در آرزوی نقش کفشهای رهگذری بر دل نشسته اند...

می خواهم از انتظار بنویسم... نمی توانم

تو بگو از انتظار چگونه بنویسم ؟

با چه لحنی بنویسم ؟

با چه رنگی بنویسم ؟

با چه خطی بنویسم ؟ تو بگو...

[P a R y A]

بزن باران ، بزن باران

شبی را قصّه گویم باش

شبی را لای لایی های نرم خواب و رویایم

بگو باران ، بگو از آن همه شب ها که باریدی

بگو از بارش نرم شب خلقت

بگو از مردم دیروز و فرداها

که شاید در سیاهی های این دنیا

به یادت در گذر از هر چه آلوده ست

تنی چون تو روان و پاک بر گیرم

چگونه جنس خاک و آسمان باشم

چگونه لای لای بی کلام هر زمان باشم

بزن باران ، بزن باران


شبی را قصّه گویم باش

شبی را قصّه گویم باش