مدير باز نشسته
بیا ...
بیا برویم قدم بزنیم !
باران که می بارد
چتر هم داریم
کوچه هم که انتظار می کشد
این هوا تنها من و تو را کم دارد !
که دستهایمان در هم
زیر باران
قدم بزنیم ...
.
.
.
یادم می رود هر بار که باران می بارد
یادم می رود تو نیستی ...
یادم می رود چیزی شبیه مرگ پایم را بریده است از قدم زدن با تو !
.
.
.
شاعر می شوم
قدم می زنم
کوچه ها را شاهد می گیرم
راهی می شوم
دست های تو را می فشارم در مشتی خیال ...
من چه دل خوشم !!!
می روم بخوابم ...
می روم بخوابم ...
می روم ...!
مدير باز نشسته
از این کوچه تا آنجا که راهی نیست
تنها یک ورقه سفید دست و پا میکنم
دست به دامن شعر میشوم
و یک دل سیر می نویسمت
چه بخواهی جه نخواهی
منه شاعر سرگردان
همیشه قبل از اینکه باران ببارد
از پچ پچ کلاغ ها فهمیده ام
که یک جای دوری دلت سخت گرفته است ..
مدير باز نشسته
باران می بارد
من کجایم
غرق در اوهام خود
باران
ببار
ببار تا بدانند چه دلگیرم
ببار و بگو از غم هایت
از زجر هایت
و چه قدر بی صدا می گریند
و باز من در اوهامم
مدير باز نشسته
صفای گلشن دلها به ابر و باران نیست
که این وظیفه محول به اشک و آه منست
مدير باز نشسته
زودتر بیا...
من زیر باران ایستاده‌ام
و انتظار تو را می‌کشم.
چتری روی سرم نیست
می‌خواهم قدم‌هایت را، با تعداد قطره‌های باران شماره کنم
تو قبل از پایان باران می‌رسی
یا باران قبل از آمدن تو به پایان می‌رسد؟
مرا که ملالی نیست
حتی اگر صدسال هم زیر باران بدون چتر بمانم
نه از بوی یاس باران‌خورده خسته میشوم
نه از خاکی که باران غبار را از آن ربوده است.
هروقت چلچله برایت نغمه‌ی دلتنگی خواند
و خواستی دیوار را از میان دیدارهایمان برداری بیا
من تا آخرین فصل باران منتظرت می‌مانم...
مدير باز نشسته
نگا کن داره بارون میاد
به سادش گوش کن که داره آوا زمیخون
آره آواز اومدنو میخونه
بیا باهم بریم به آوازش گوش کنیم
بیا بریم زیر بارون بلند داد بزنیم
من صدات میشنوم
_______________
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)