•●♥ دل نوشته های یک عاشق شکست خورده ♥●•

[R A H A]

ای آخرین بهانه در گریه شبانه

غلطیده همچو شبنم در بستر ترانه

تو رمز عشق نابی در بتن هر جوانه

ای در نگاه گرمت فریاد عاشقانه

می خواهمت میخواهمت زهری اگر دردی اگر

سر تا بپا در آتشم کوه یخی سردی اگر

می خواهمت میخواهمت زهری اگر دردی اگر

سر تا بپا در آتشم کوه یخی سردی اگر

ای خود پرست مغلوب تندیس عشق من باش

ای با من و زمن دور خورشید شب شکن باش

بگذار تا که از عشق با تو نفس بگیرم

یا آنکه پیش چشمات از عشق تو بمیرم

می خواهمت میخواهمت زهری اگر دردی اگر

سر تا بپا در آتشم کوه یخی سردی اگر

می خواهمت میخواهمت زهری اگر دردی اگر

سر تا بپا در آتشم کوه یخی سردی اگر

تو آینه نگاهت تصویر عشقت بگذار

شاید مرا ببینی در قاب روی دیوار

بگذار تا که از عشق با تو نفس بگیرم

یا آنکه پیش چشمات از عشق تو بمیرم

می خواهمت میخواهمت زهری اگر دردی اگر

سر تا بپا در آتشم کوه یخی سردی اگر

می خواهمت میخواهمت زهری اگر دردی اگر

سر تا بپا در آتشم کوه یخی سردی اگر

[R A H A]

بازهم پائیز، قلب مرا به یغما برد

بازهم پائیز آمد اما اینبار همراهی در کنارم نمی بینم...

شاید حتی همراهی برای قدم در میان برگهای بی جان ...

هنوز برگها نیز ترانه قدمهای عاشقانه ما را به خاطر دارند....

قدمهای به وسعت دو قلب عاشق ،

قدمهایی به همنوازی همه درختان و شاید قدمهایی

از کرانه قلب عاشق من بر روی دفتر خاطرات زندگی سردم...

آری زمان صبر نمیکند روزی با تو حالا بدون تو از این فصل و کوچه های دلتنگی

آن عبور میکنم...

اما پائیز نیز به دنبال نوای قدمهایت از قلب من کوچ کرده است ...

[R A H A]

اي آشنا مي بيني قلبم شكست

باقيمانده محبت را ازمن گرفتند

دنياي احساسم خرابي دلگيري شد

خانه ي دل را گرفت گرد باد ماتم

بر قلب پر دردم نفس تازه اي ندميد

و فرياد دلم در سكوت آواره شد

گرمي محبتي نبود و پرنده اي كه پرواز كرد

و تن سردم به جاي قفس

مرهم نبود و از دردها بي حس گشتم

غريبي غمي كه مهمان دلم شد

باز سكوت ،باز درد

و من همان غريبي، كه بودم

[R A H A]

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد
و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا كن و نامی بنویس
سند عشق به امضا شدنش می ارزد

[R A H A]

برسان باده كه غم روي نمود اي ساقي
اين شبيخون بلا باز چه بود اي ساقي
حاليا نقش دل ماست در آئينه ي جام
تا چه رنگ آورد اين چرخ كبود اي ساقي
ديدي آن يار كه بستيم صد امّيد در او
چون به خون دل ما دست گشود اي ساقي
تيره شد آتش يزداني ما از دم ديو
گر چه در چشم خود انداخته دود اي ساقي
تشنه ي خون زمين است فلك، وين مه نو
كهنه داسي است كه بس كشته درود اي ساقي
منّتي نيست اگر روز و شبي بيشم داد
چه ازو كاست و برمن چه فزود اي ساقي
بس كه شستيم به خوناب جگر جامه ي جان
نه ازو تار به جا ماند و نه پود اي ساقي
حق به دست دل من بود كه در معبد عشق
سر به غير تو نياورد فرود اي ساقي
اين لب و جام پي گردش مِي ساخته اند
ورنه بي مي ز لب و جام چه سود اي ساقي
در فرو بند كه چون سايه درين خلوت غم
با كسم نيست سر گفت و شنود اي ساقی

[R A H A]

من برگ را سرودی کردم
سر سبز تر ز بیشه
من موج را سرودی کردم
پرنبض تر ز انسان

من عشق را سرودی کردم
پر طبل تر زمرگ

سر سبز تر ز جنگل
من برگ را سرودی کردم

پرتپش تر از دل دریا
من موج را سرودی کردم

پر طبل تر از حیات
من مرگ را
سرودی کردم

[R A H A]

گرانبار شد ، گوشم از پند ها

برآنم ، که تا بُگسلم بَندها

هر آن دل ، که شد بسته ی دام ِ عشق

رهایی نیابد به ترفندها

پرستنده ام بر تو ، ای خانه سوز

کجا ترسم ، از شرم ِ پیوند ها

ز تنهاییم ، باغ ِ دل تیره بود

تو جانش دمیده به لبخند ها

کنون ، چامه گویم بران روی و موی

در آغوش ِ هر چامه ، گل قندها

به افسون ِ آن چشم ِ مستت که هست

مرا تکیه پروردِ سوگندها

که از شور ِ مهرت ، چنان سرخوشم

که بر کام ِ دل ، آرزومندها

مرا بندگی بین و در سایه گیر

که شرط است ، لطف از خداوندها

تو نور ِ دلی ، ای فروزنده بخت

که بازت نجویم همانند ها

خوش آندم ، که افشانمت جان به پای

چو بر گونه ی آذر ، اسپند ها

[R A H A]

هر چه کنی بکن ولی از بر من سفر مکن یا که چو می روی مرا وقت سفر خبر مکن گر چه به غم ستاده امنیست توان دیدنم
شعله مزن بر آتشم از بر من گذر مکن روز جدایی ات مرا یک نگه تو میکشد
وقت وداع کردنت بر رخ من نظر مکندیده به در نهاده امتا شنوم صدای تو
حلقه به در بزن مراعاشق در به در مکن من که ز پا نشسته ام مرغک پر شکسته ام
زود بیا که خسته ام زین همه خسته تر مکن گر چه به دور زندگیتن به قضا نهاده ام
آتشم این قدر مزن رنجه ام این قدر مکن یوسف عمر من بیا تنگدلم برای تو
رنج فراق می کشدخون به دل پدر مکن

هر چه که ناله می کنمگوش به من نمیکنی
یا که مرا ز دل ببر یا ز برم سفر مکن

[R A H A]

تو می گذری...............من می گذرم

تو از من

من از دل

تو می خندی ............من می خندم

تو به من

من به روزگار

تو می گریزی ..............من می گریزم

تو از عشق

من از خاطره

تو می روی ..................من می روم

تو از اینجا

من از...............اینجا

کاش می فهمیدی از اینجا ........تا....... اینجا

چقدر فاصله است !!!

[R A H A]

دفــتر شعر چــو کنجی بنــهادم چه سود


جـز همین دفتر من ، کس بدلم یار نبود!!!


می گـشایم به دگر بار، همان دفــتر را


تا گــشاید دل ء افسرده او غمگین مرا

آه ،ای دفترء شـعری که بدل هـمرازی


تو فقط با دل ء افسرده ء من می سازی

زندگانی همه غـــمهای مرا دامن زد


رنگء افـسردگی و غـم بدل و بر تن زد


سـینه آرامگهی شد ز همه عشق و امید


وه که عالم به کجا پایء منء خـسته کـشید


در شب ء غـــمزده بیدارم و همراه نـسیم


اشک بر دیده وآ لوده به غــمهای عظـیم


روح من بال گــشود و پیء گمگشته خویش


رفـته هرسو، به تنء خـسته وبا،قـلب پریش


عاقــبت دید که اورفته وغمها باقی ست


آنکه برما همه کـس بود، دگر اینجا نیــست!!


بعد او، رود ء غـــمء ســینه بدریا پیوســت


وه که کــوتاه شــد از دامن او، ‌ما را دســت!


آن ســفرکرده چه دوراست وچه دسـتم کـوتاه


باز تنـــها شده ام با غم و با غصــه وآه


بعد او خــانهء دل ، گشته ،چو ویرانه سرا


خــود ندانــم به کجا میرود این دل! بخــدا!!!


خــسته ام بسکه بدل گفته ام از او بگـــذر


گـــریه ها کـــرده بـه غــم گفــــت :


(( بین مـــرگ مــــرا *))!!!