♥♥♥خلــوت دل♥♥♥

[P a R y A]

شیشه قلب من از سنگ دلت ساخته شد ،

زین سبب یکتا بود

صیقلی یافت به آب دیده ،

زین سبب زیبا بود

دید از دور دلت را و دوید ،

بس که او شیدا بود

و یکی بوسه بزد بر دلکت ،

چون که بی پروا بود

ناگهان سنگ دلت قلب مرا سخت شکست ،

شیشه نا پیدا بود!

و دلت هیچ نگفت ، حتی آه!!

چون که از خارا بود.

[P a R y A]

نمی دانی چقدر دلم می خواهد چشمانم را

به هر چه که گذشته است ببندم

و به روبرو نگاه کنم

به فردایی که دوست دارم

تو هم در آن باشی ...

به روزهایی که از حس خواستنت

سرشار است ...

از لحظه هایی که عقربک هایش را

به آستان با تو بودنم پیوند می زنم

و شبهایی که سیاهی اش را

با حسی ناشناخته

به روشنی نگاه تو می دوزم ...

دوست دارم با خودم تمام واژه های سپیدی که

تورا برایم معنا می کند تکرار کنم ...

و از تمام شاخه های آویخته درخت یاس

به یاد عطر نفسهایت

گلی بچینم و آن را در گوشه گوشه اتاق خالی ذهنم

بیاویزم ...

باشد تا تمام دالان های یادم از عطر رویش و

حضور بی بهانه ات مالامال شود

خوب می دانی

خوب می دانی که من با ثانیه ثانیه با تو بودن

زندگی می کنم ...

و لحظات بی تو بودن را با بی رحمی قتل عام می کنم

هر چند که می دانم هر چه هم این لحظات را بکشم

باز باید برای داشتنت با روزگار ستیز کنم

اما ...

برای دقایق نداشتنت چاره ای نمی اندیشم

و برای آن وقتهایی که هستی

در دلم جشن برپا می کنم

و با نگاه رویاییت

جای جای دلم را آذین می بندم

نمی دانم می دانی یا نه

لحظه تولد من

به همان ثانیه ای برمی گردد

که تو برای اولین بار به من گفتی

دوستت دارم ...

[P a R y A]

به سراغ تو شبی می آیم

با دو صد بوسه ناب ، با دو صد راز و نیاز

به سراغ تو شبی می آیم، می آیم

بادلی خسته ز درد

با غم و غصه زیاد

مثل شبنم که نشیند بر گل

یا حبابی که نشیند بر آب

مثل بارون روی گلبرگ درخت

همچو دیدار تو با من در خواب

به سراغ تو شبی می آیم

من به دیدار تو باز می آیم ، می آیم

با نسیمی آرام پر از عطر بهار

من به دیدار تو باز می آیم

با دلی خسته ز درد

دور از این رنگ و ریا

میدهم دل به دل قصه تو

قصه ی غصه و تنهایی تو

می کشم بار غمهای تو به دوش

خسته از دوری و تنهایی تو

به سراغ تو شبی می آیم

می آیم .....

[P a R y A]

ای آتشین طناز من!
ای حسرت شبهای من!
مثل شراب ناز تو
این روح نا آرام من
ای طعم شیرین نیاز !
ای راز عطر رازقی!
یاقوت سرخ خواهشم
مثل شقایق عاشقی
ناز کن ، ناز کن ، این جادوی توست...
ناز کن ، ناز کن ، چشمام محو توست ...
ناز تو یک آتشکده است
من عابدی آشفته ام
بین حصار شعله هایت
در التهاب سوختنم
تو تشنه تحسین من
من تشنه آغوش ناز
شاه بیت آفرینش تو ناز و من غرق نیاز

[P a R y A]

صبر کن قصه به پایان نرسیده است

هنوز قصه گو نقش جمالت نکشیده است هنوز

به کجا می روی ای همدم شیرین سخنم

شاه بیت غزلم کام ندیده است هنوز

ز چه ترک دل غمدیده ی عاشق بکنی

عشق پایان کلامت نشنیده است هنوز

گوش کن حال که عزم دگران داری تو

باغبان غنچه ی خوشبو که نچیده است هنوز

پایمال ار چه نمودی دل عاشق ز جفا

لیک عاشق ز رخت دل نبریده است هنوز...

[P a R y A]

نه تو می مانی

نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی ....
به حباب نگران لب یک روز قسم
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت...
غصه هم خواهد رفت.... !
لحظه ها عریانند!
به تنه لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز .....

[P a R y A]

بار خدایا...
از عشق امروزمان برای فرداهایمان چیزی باقی بگذار
برای روزی که فراموش می کنیم عاشق بوده ایم ، چیزی کنار بگذار

یک مشت....
اندازۀ یک لبخند...
یک خاطره....
یک نگاه....

تا دوباره بشکفد
تا دوباره ببارد و سیراب گرداند همۀ قلب و روح و جانمان را....

[P a R y A]

بگذار آن باشم که با تو تا آخرین لحظه زندگی خواهد کرد.
بگذار آن باشم که با تو با صداقت درد دل می کند و با یکرنگی و یکدلی زندگی می کند.
بگذار همانی باشم که در شادیهایت می خندد و در غم هایت با تو شریک است.
بگذار کسی باشم که وقتی کلمه دوستت دارم را بر زبان می آورد اشک از چشمانش سرازیر شود.
بگذار همانی باشم که تو می خواهی، همانی که تو آرزوی آن را داری.

[P a R y A]

به تو عادت کرده بودم
ای به من نزدیک تر از من
ای حضورم از تو تازه
ای نگاهم از تو روشن
به تو عادت کرده بودم
مثل گلبرگی به شبنم
مثل عاشقی به غربت
مثل مجروحی به مرهم
لحظه در لحظه عذابه
لحظه های من بی تو
تجربه کردن مرگه
زندگی کردن بی تو
من که در گریزم از من
به تو عادت کرده بودم
از سکوت و گریه شب
به تو حجرت کرده بودم
با گل و سنگ و ستاره
از تو صحبت کرده بودم
خلوت خاطره هامو
با تو قسمت کرده بودم
خونه لبریز سکوته
خونه از خاطره خالی
من پر از میل زوالم
عشق من تو در چه حالی؟

[P a R y A]

زندگی ، عشق ، گذر كردن از این روزای سرد
مردن خاطره های تلخ دیروز و به جاش یه عالمه لحظه گرم
همه یه بهونه قشنگ می خواد
تو، آره اون بهونه ای ، اون بهونه قشنگ
واسه گم كردن هر چی خاطره است
كه تو ذهن خاكی یه آدم خسته ازعشق ، شده آخر یه رنج
تو ، آره اون بهونه ای
یه بهونه واسه فرار از عشقی نه سیاه و نه سپید
یه بهونه واسه بودن ، نبودن ، واسه مردن و خلا
واسه پیدا كردن یه لحظه گرم توی این زندگی سرد
واسه موندن توی این حس قشنگ
تو ، آره اون بهونه ای
اون بهونه قشنگ