♥♥♥خلــوت دل♥♥♥

[P a R y A]

لحظه‌ها را قدر دان همدلی ها، لذت دیدار را...

خوب می‌دانم که یک دو روزی دیگر، فرصتم می‌میرد
می‌رسد وقت سفر؛

بعد از آن هم شاید که نگاه من و تو،

باز در حسرت دیدار بمانند ولی؛

من به این معتقدم:

زندگی یک لحظه است

و همین یک لحظه، مملو از خاطره‌هاست...
لحظه‌ها را قدر دان...
می‌رسد وقت سفر
یک دو روزی دیگر...


یادمان باشد فردا حتما ناز گل را بکشیم...
حق به شب بو بدهیم...
و نخندیم دیگر به ترکهای دل هر گلدان...!!
و به انگشت نخی خواهیم بست
تا فراموش نگردد فردا...!
زندگی شیرین است!
زندگی باید کرد...
و بدانم که شبی خواهم رفت .... !!!
و شبی هست که نباشد پس از آن فردایی

[P a R y A]

زمانی درد دل با کوه می کردم

تمام غصه ها را من به گوش کوه می گفتم
تمام لحظه هایم را به امید نگاهش خاک می کردم
و عمری در پی لبخندی از کوهی گذر کردم .

زمانی با چکاوک راز می گفتم
تمام زندگی را من برایش فاش می کردم
تمام عاشقی ها را برایش باز می کردم
و من عمری برای بی ثمر یاری هدر دادم .


و من اکنون تمام غصه ها را روی کاغذ می نویسم
تمام اشکها را من ، به رویش می چکانم
تمام لحظه ها را من ، برایش باز می گویم
تمام عشق و نا مردی ، ز قلبش باز می جویم .


و می دانم در این دنیای نامردی ، چو کاغذ من نمی یابم
و کاغذ بهترین یار دل غمگین من باشد
و کاغذ یارو غمخوار دلم باشد
و کاغذ همدم شبهای تاریک عدم باشد .


و کاغذ راز تنهایی دلم را خوب می داند
و کاغذ شمع شبهای دلم باشد
و کاغذ همدمم باشد
و می گویم در این آخر ، که کاغذ یاورم باشد .

[P a R y A]

به تو می اندیشم
نه به فردا یی پر از خاطره می اندیشم، نه به دنیایی پر از حادثه
نه به خویش و نه به آیین نه به پاییز و بهار نه به امواج پر از آیینه
نه به فردایی پر از حادثه می اندیشم نه به دنیایی پر از خاطره
نه به خویش و نه به آیین نه به پاییز و بهار نه به امواج پر از آیینه
نه به این بار گران، نه به این آب روان ،نه به این و نه به آن ،به تو می اندیشم
نه به تخت و نه به زینت دل نبستم بر زمینت نه به جان ونه به این تن به تو می اندیشم
گل من ،با تو عاشقم ،همیشه تویی برگ و تویی ریشه كرده ی ساده ی عاشق تو تنم
عشق تو ریشه زندگی، بی تو نمیشه ،با منی تو تا همیشه، زندگی بی تو نمیشه با منی تو تا همیشه....

[P a R y A]

در هیاهوی زمان
در دل ساکت شب
بی رمق، خسته و سرد
من به دنبال خودم می گردم!
کی شدم گمشده در وادی غم؟
من که بودم؟؟؟
کیستم؟؟؟
چه کسی خواهم شد؟؟؟
قاصدی بی مقصد
آه
ای رفته ز یاد
مشتی از خاک زمین
من گمشده ام
چه کسی خواهد یافت؟؟؟
من سرگردان را
من پاییزی را
گم شدم در تنهایی
وسعتی تو خالی
باد برده است مرا
یا که یک خواب عمیق؟؟؟
من چه اندازه زیاد
پوچ و خالی شده ام!
عشق از یاد دلم رفته چه زود
هیس... ساکت... انگار...
که صدایی خبر از آمدنم می دهد
این صدای قدم خسته توست؟؟؟
یا نوای قدم رسته من؟؟؟

[P a R y A]

ای خدای بلوطها و بیدها



ترانه های کوچکم را در بقچه ای می پیچم


و تقدیم تو می کنم .



پنجره دلت را به روی من باز بگذار


و به من بیاموز که زیر کدام باران خیس شوم ...

[P a R y A]

من از دیروز تا فردا

برایت مست می خندم

تو راز نیلوفر و مرداب

تو راز شبنم و گلبرگ

تو یک دنیا برای بی صدا خواندن

سکوت قلب تنها را خوب می فهمی

صدایت را برایم آواز خواهی کرد ؟

تو ای زیباترین رویا ،

کنار هم آغوشی ها ،همدلی را ساز خواهی زد؟

کتاب درد تو در سینه ام حک شد

نخستین باب قلبت را ،

چه خوش آهنگ، چو شعری نغز می خوانم

دلم در حسرت آغوش گرمت، سرد می سوزد

شبی که آسمان با قطره ها بارید

دمی، آینده با دیروز تنها شد

دل تنها، به عشق تو رسوا شد

ولی با تو به سوی روشنایی ها سفر کردم

کلامی آشنا گفتم،چه بی پروا خطر کردم

دلت را مثل یک محرم، درون سفره قلبم نهان کردی

به آرامی در این باور مرا همراه خود خواندی

و چشمانم فروغ مهر را ،

درون کوچه های سادگی دیدند

و دستانی که عطر شب بو را خواب می دیدند

برایت رازها گفتند

و در آن لحظه با تو بودنها

نوید روز نو را از گل لبخند تو چیدند

[P a R y A]

اینجـــــا



با فاصـــــله ی هــــــزارسال نــوری !!


فقط از تــــو نوشتن آرامم می کند ...


ببین !


از پشت تمام پنجـــــره ها



فقط آســـــمان تــــــو پیـــــــدا ست !


با مـــــاه نقــــره فام،


با دنیـــا دنیـــا ســـــتاره ....


با آفتابی



به شـــعاع تمام آســـمان ،


مـــــژده می دهد


که نمی پوســم ،


که گـــم نمی شوم



بین واژه ها ی دلتنــــــگ ...پریشــــــان !!

[P a R y A]

زیر باران بیا قدم بزنیم

حرف نشنیده ای به هم بزنیم

نو بگوییم و نو بیندیشیم

عادت کهنه را به هم بزنیم

و ز باران کمی بیاموزیم

که بباریم و حرف کم بزنیم

کم بباریم اگر ، ولی همه جا

عالمی را به چهره نم بزنیم

چتر را تا کنیم و خیس شویم

لحظه ای پشت پا به غم بزنیم

سخن از عشق خود به خود زیباست

سخن عاشقانه ای به هم بزنیم

قلم زندگی به دست دل است

زندگی را بیا رقم بزنیم

قطره ها در انتظار تو اند

زیر باران بیا قدم بزنیم

[P a R y A]

سرزمین قلب تو را، سر حد پایانی نیست

یافتن راز دو عالم در حد من تنهایی نیست

گر سفر می کنی ای تنها، سفری در خود کن

که به از قلب دل سوختگان جایی نیست

همه چون جام شدم چشم و تماشا کردم

خوشتر از دیدن چشم تو تماشایی نیست

هر خط چشم تو صد معنی پنهان دارد

حیف در قلب در این مرحله تفسیری نیست

دل ما تاب پریشانی عشق تو نداشت

راستی در خور توفان تو، دریایی نیست

حالیا با شبنم گل خطی بنویس

که به جز تنها، عاشق دل پاکی نیست

[P a R y A]

خسته ام میفهمید؟!
خسته از آمدن و رفتن و آوار شدن.
خسته از منحنی بودن و عشق.
خسته از حس غریبانه این تنهایی.
بخدا خسته ام از اینهمه تکرار سکوت.
بخدا خسته ام از اینهمه لبخند دروغ.
بخدا خسته ام از حادثه صاعقه بودن در باد.
همه عمر دروغ،
گفته ام من به همه.
گفته ام:
عاشق پروانه شدم!
واله و مست شدم از ضربان دل گل!
شمع را میفهمم!
کذب محض است،
دروغ است،
دروغ!!
من چه میدانم از،
حس پروانه شدن؟!
من چه میدانم گل،
عشق را میفهمد؟
یا فقط دلبریش را بلد است؟!
من چه میدانم شمع،
واپسین لحظه مرگ،
حسرت زندگیش پروانه است؟
یا هراسان شده از فاجعه نیست شدن؟!
به خدا من همه را لاف زدم!!
بخدا من همه عمر به عشاق حسادت کردم!!
باختم من همه عمر دلم را،
به سراب !!
باختم من همه عمر دلم را،
به شب مبهم و کابوس پریدن از بام!!
باختم من همه عمر دلم را،
به حراس تر یک بوسه به لبهای خزان!!
بخدا لاف زدم،
من نمیدانم عشق،
رنگ سرخ است؟!
آبیست؟!
یا که مهتاب هر شب، واقعاً مهتابیست؟!
عشق را در طرف کودکیم،
خواب دیدم یکبار!
خواستم صادق و عاشق باشم!
خواستم مست شقایق باشم!
خواستم غرق شوم،
در شط مهر و وفا
اما حیف،
حس من کوچک بود.
یا که شاید مغلوب،
پیش زیبایی ها!!
بخدا خسته شدم،
میشود قلب مرا عفو کنید؟
و رهایم بکنید،
تا تراویدن از پنجره را درک کنم!؟
تا دلم باز شود؟!
خسته ام درک کنید.
میروم زندگیم را بکنم،
میروم مثل شما،
پی احساس غریبم تا باز،
شاید عاشق بشوم!!