♥♥♥خلــوت دل♥♥♥

[P a R y A]

لحظه ها در گذرند
و زمان میگذرد
و من اینجا دلتنگ
در پس ثانیه ها
تا که این عقربه ها
وقت پرواز مرا ثبت کنند
منتظر باید بود
و سکوت باید کرد
تا که دل تنگ شود
همدم بغض سکوت من بی رنگ شود
کاش او می دانست اوج رویای من است
و در این دغدغه ثانیه ها بال پرواز من است
نگرانم فردا
بی تو با عقربه ها
به کجا باید رفت؟
به چه امید سفر باید کرد؟
بی تو ای تک گل رویایی من
به چه دل باید بست؟
به کدامین عشقی بال و پر باید بست؟
کاش تا اخر راه شمع راهم بودی
و در این تنهایی هم صدایم بودی
تا فراسوی زمان در کنارم بودی

[P a R y A]

به همه خواهم گفت

به نسیمی که گذر خواهد کرد ،

به شهابی که درخشید به شب ،

به شب روشن پاک ،

به سپیدار بلند ،

به پرستو ،

که غمگین ترک کند لانه ی خویش ،

به همه خواهم گفت ،

به شرابی که به پیمانه تو می رقصد ،

و تو را مست کند شب همه شب ،

من به هر کوچه که تو می گذری ،

کوچه هایی که پر از خاطره است ...

به همه خواهم گفت

[P a R y A]

(دیـروز) بیـاد قصه ات بود دلم
(امروز) سـرای غصه ات بود دلم
(فردا ) بتو وعشق تو خواهم پرداخت
هر چند گـذار " پرسـه ات" بود دلم!

آری بتو و عـشق تو پرداخت دلم
(عمری) به هرآنچه کرده ای ساخت دلم
درسیل غمی فتاده در غصه وغم
خود را زغمت به دجـله انداخـت دلم

(زآن دم ) که دلم را غم عشق تو ربود
تک ( ثانیه) ای قلب من آرام نبود
هر سو چو زدم ؛ که دل نبازم بتو بیش
عـشق تو ٫ رهی میان این سینه گشود

دل پای تو چون نشست و زنجیر توشد
با یاد تو (لحظه ، لحظه) را پـیر تو شد
هـر ( ثانـیه ام ) گذشت با خاطر تو
(زآن لحظه) که دل اسیر ودرگیرتوشد


(هر ثانیه ای) که سر بر اندیشه زدم
غم شد تبری که بر دل و ریشه زدم
(وقتی) تنه ی امید مـن نیز شکست
با رغبت خود به قلب خود تیشه زدم

دانم که به عشق تو مرا راهی نیست
آواره دلم را ٫ ره درگاهی نیست
با اشک فرومـیرم و در هر ( نفسی)
سوزد دلـم و ٫ به سینه ام آهی نیست

(آینده ) اگر شود چو ( امـروزِدلم )
(هرگز ) نشـوم رها من ا ز سـوزِدلم
درهیزم دل " شـراراندیشه" بسی است
تا سـینه شـود ، شـراره افـروزِ دلم

[P a R y A]

من كه در پیله ی بی شیله ی خویش

شوق پروانگی از یادم رفت

لااقل موقع رفتن بسپار

ابر جای تو ببارد به سرم

ماه جای تو بتابد به شبم

سر انگشت محبت بزند گاهگاهی به درم

شاد این تلخی ایام غم انگیز را

باز با یاد تو از یاد برم ...

[P a R y A]

این كودك دلم امشب بهانه می گیرد
با تیر چشمهای ترش یك نشانه می گیرد

گویا تویی نشانه ی چشمان خیره اش!!
باز این فلك زده تصمیم خودسرانه می گیرد

من اخم می كنم و می زنم دم از احساس
از حرف های من غلط عاقلانه می گیرد!


تا می زنم دو سه تاپشت دست او انگار
آتش زدست او به روانم زبانه می گیرد

كز می كند به خلوت دیرین یك كتاب
از او سراغ غزل های عاشقانه می گیرد

من مادرانه دلهره دارم برای او
اما چه بی شكیب، تو را او بهانه می گیرد

می بینمش كه آب می شود آرام و بی صدا
گاهی چقدر دلم از این زمانه می گیرد

[P a R y A]

شب است و هیچ كسم راه صبح ننماید

خدای را ز كه گیرم چنین سراغی را

ستارگان همه فانوسهای خاموشند

به نورشان نتوان یافت راه باغی را

كجاست آنكه سر از خانه ای برون آرد

به راه من فكند پرتو چراغی را

جهان ز خنده ی شیرین آفتاب تهی است

چه حاجت است به نور آشیان زاغی را

من از سپیده دمان غیر از این ندارم چشم

كه از افق شنوم ناله ی كلاغی را

[P a R y A]

خسته ام ...

خسته نبودنت ...

خسته از روزهایی كه بی تو شب می شود و شبهایی كه باز هم بی تو می گذرد

تا كه طلوعی و غروبی دیگر بیایند و باز هم گذر زمانها كه بی تو می گذرد ...

می گذرد ...

می گذرد و باز هم می گذرد ...

[P a R y A]

دلم میخواد بهت بگم عزیزم :

همه عمر و همه جونم تو هستی

بروی قلب مشتاق من ای گل

همه دروازه های غم رو بستی

دلم میخواد كه باور کنی ای یار

كه رنگ زندگیم رنگ تو بوده

صدای قلب این همیشه تنها

صدای ساز و آهنگ تو بوده

دلم میخواد كه هیچ باد خزونی

گلای باغچه ی عشقو نبینه

با دست نا جونمردش دوباره

منو از گلدون قلبت نچینه

دلم میخواد كه یادت باشه ای گل

این عمر دو روزه ، عاقبت باید سفر كرد

تو این عمر دو روزه خوبه ای یار

ازین همه جداییها حذر كرد

بیا یكدل بمونیم یار و همراه

كه هرچی سنگه برداریم ازین راه

بیا دست همو محکم بگیریم

واسه دلواپسی هم بمیریم

[P a R y A]

من با تو نگویم که تو پروانه ی من باش
چون شمع بیا روشنی خانه ی من باش


در کلبه ی من رونق اگر نیست صفا هست
تو رونق این کلبه و کاشانه ی من باش


من یاد تو را سجده کنم ، ای صنم اکنون
برخیز و بیا خود بت بتخانه ی من باش


دانی که شدم خانه خراب تو حبیبا
اکنون دگر آبادی ویرانه ی من باش


لطفی کن و در خلوت محزون من ای دوست
آرام و قرار دل دیوانه ی من باش...

[P a R y A]

مردم از غصه در این خـــــــانه مرا یادی كن
خسته ام از همه كاشــــــــــانه مـرا یادی كن

شمعم و باز به این روشـنی ات می ســـــوزم
ز برای دل پــــــــروانه مـــــــرا یــــــــادی كن

عقل و دین داده ام اینجا كه جنونم برســـــــید
شادی این دل دیـــــــــــــوانه مرا یــــــادی كن

می زنم می همه شب خاطر خوش نقش تو را
مستم و در كــــــــــف میخـــــانه مرا یادی كن

هوشم از سر شد و ایـــــــن جان خرابم مانده
مستم از آخـــــــــــر پیــــــــــمانه مرا یادی كن

مرغ آن جان توام تا سر آن كــــــــــوی وصال
جـــــلدا ین بامم و یك دانــــــه مـــــرا یادی كن

خاك ســــردم شده منزل ، چه زنم لاف امـــیــد
حمدی ام گـــــــو وبه این خانــــه مرا یادی كن