♥♥♥خلــوت دل♥♥♥

[P a R y A]

عشق یعنی مستی و دیوانگی

عشق یعنی با جهان بیگانگی

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

عشق یعنی سجده ها با چشم تر

عشق یعنی سر به دار آویختن

عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی در جهان رسوا شدن

عشق یعنی مست و بی پروا شدن

عشق یعنی سوختن یا ساختن

عشق یعنی زندگی را باختن

[P a R y A]

این آتش برخاسته از سینه ی من

سوزی است نشان از دل بی کینه ی من



آه است که می خیزد و تو بی خبری

درد است روان از غم دیرینه ی من



من جرات ابراز تو را گوشه دل

خاکی کنم و وای بر آیینه ی من



ای بی خبر از عشق من و سوز دلم

ای خواب و خیال و شب آدینه ی من



هرسال چو بافم چمنی خاطر تو

شاید تو بیایی گل سبزینه ی من



من منتظر فصل ملاقات توام

ای سبز ترین حسرت پیشینه ی من

[P a R y A]

شب شد ، دوباره دلم لرزید

اشكی به گونه ی من غلتید



دلتنگ او شده بودم باز

دردی به سینه ی من پیچید



می دیدمش كه كنارم بود

غمگین و سرد و پر از تردید



گفتم كه :"عاشقم" ، اما باز

مثل همیشه دلش رنجید



ای كاش پیرهنش بودم

هر لحظه مرا می پوشید



گرمای سینه ی پر مهرش

بر سینه ی من می تابید



گلبرگ بوسه ی خاموشم

بر گونه هاش نمی خشكید



اما چه میشود آخر كرد

با ته مانده ای از امید ؟



چشم پر از حسد تقدیر

این را سزای دلم می دید



در خانه ی غم من آمد

فانوس عشق مرا دزدید



از حس رفتن و تنهایی

دنیا به دور سرم چرخید



تنهاترین ستاره ی شب حتی

بر درد بی كسی ام خندید . . .

[P a R y A]

ای غزل ترین من در کتاب زندگی!
گم نمی کنم ترا در شتاب زندگی!

بی تو لحظه هایم از طعم تیرگی پُرند!

با تو کرده ام عزیز ! انتخاب زندگی

زندگی لبالب از شعر ناب چشم توست
تو همیشه با منی ای شراب زندگی!

روزهای عمر من بی تو پر کسالتند
تشنه ی شب توام٬ ای تو آب زندگی!

آسمان من فقط سهم بال ناز توست


گم نمی کنم ترا در شتاب زندگی!

[P a R y A]

یك شب تو را به خلوت خود میهمان كنم.

وز طعم دلربای لبت٬ نوش جان كنم.



یك شب كه در هیجان تن منی٬

بر آبشار دست تو٬ خود را روان كنم.



وقتی حصار سینه ی من شد دو دست تو٬

من هم تو را به سینه فشارم، همان كنم.



لبهای من چو به پیشانیت نشست٬

گیسوی خویش را به سرت سایبان كنم.



كم كمك كه رسیدم به گونه هات٬

با داغ سینه ام آن را نشان كنم!



چشم تو را كه آیه ی عشق است و التماس٬

با چشمهای عاشق خود مهربان كنم!



عشق من! ای امید من! ای التیام من!

این گونه می شود كه تو را٬ جاودان كنم!

[P a R y A]

می روی اما گریز چشم وحشی رنگ تو
راز این اندوه بی آرام نتواند نهفت

می روی خاموش و می پیچد به گوش خسته ام
آنچه با من لرزش لبهای بی تاب تو گفت

چیست ای دلدار این اندوه بی آرام چیست
کز نگاهت می تراود نازدار و شرمگین ؟

آه می لرزد دلم از ناله ای اندوه بار
کیست این بیمار در چشمت که می گرید حزین ؟

چون خزان آرا گل مهتاب رویا رنگ و مست
می شکوفد در نگاهت راز عشقی ناشکیب

وز میان سایه های وحشی اندوه رنگ
خنده می ریزید به چشمت آرزویی دل فریب

چون صفای آسمان در صبح نمنک بهار
می تراود از نگاهت گریه پنهان دوش

آری ای چشم گریز آهنگ سامان سوخته
بر چه گریان گشته بودی دوش ؟ از من وامپوش

بر چه گریان گشته بودی ؟ آه ای چشم سیاه
از تپیدن باز می ماند دل خوش باورم

در گمان اینکه شاید شاید آن اشک نهان
بود در خلوت سرای سینه ات یادآورم

هوشنگ ابتهاج

[P a R y A]

[FONT=tahoma, verdana, geneva, lucida, 'lucida grande', arial, helvetica, sans-serif][/FONT]


دو چشم خسته اش از اشك تر بود

ز روی دفترم چون دیده بر داشت

غمی روی نگاهش رنگ می باخت

حدیثی تلخ در آن یك نظر داشت

مرا حیران از این نازكدلی كرد

مگر این نغمه ها در او اثر داشت ؟
[FONT=tahoma, verdana, geneva, lucida, 'lucida grande', arial, helvetica, sans-serif][/FONT]
چرا دل را به خاكستر نشانید؟

اگر از سوز پنهانش خبر داشت

نخستین بار خود آمد به سویم

كه شوقی در دل و شوری به سر داشت

سپردم دل به دست او چو دیدم

كه غیر از دلبری چندین هنر داشت

دل زیباپرست من ز معشوق

تمنای نگاهی مختصر داشت

نگاهش آسمانی بود و افسوس

كه در سینه دلی بیدادگر داشت!

پر پروانه ای را سوخت این شمع

كه جانان را ز جان محبوب تر داشت!

[P a R y A]

بهای عشق همین است

طعم گس دلتنگی هایم را
با کسی قسمت نمی کنم
تکرار وسوسه انگیز دیدار
برای احدی معنا نمی ورزم
در اضطراب دلنشین لحظه ی بودنت
خساستم را شهره ی آسمان می کنم
تا از آن خویش کنم
آسایش یگانه ی نفس هایت
آن گاه که در آغوش سردم آرام می گیرد
تا بودن، سهم عمیق لحظه هایم باشد
عشق را قیمتش چیست؟
که مرا اینگونه مست بازی روزگار می کند
و سرمست تب داغ چشمان تو
عشق را قیمتش چیست؟

که از پیچش لطیف گیسوانت
آغوشی می سازد برای آرامش
چه کسی می داند؟
طبیعت چه می گوید؟
حرف یک درخت چیست؟
در جدول تناوبی یک سنگ چه می گذرد؟
اما عشق را قیمتش چیست؟
که مرا خو می دهد با هر آنچه برای همه غریبه است
که مرا مشتاق می کند در پس اقتدار یک سنگ
در کنج سکوت یک درخت
واژه ای بیابم ناب از حضور مانوس
قدم های عشق
با توام...
می شنوی؟
تو بگو...
عشق را قیمتش چیست؟
که نفس هایت بهانه ای می شود
برای حیاتم
که چهره ی آسمانی ات
دلیلی می شود
برای دوست داشتن
برای عاشق شدن...
آری...
بهای عشق همین است

[P a R y A]

چقدر خوب و روشن است نمای چشم های تو
نمیرسد ستاره ای به پای چشم های تو

به ماه خیره می شوم فقط و گریه می کنم
دلم که تنگ میشود برای چشم های تو

و هی مرور میکنم نگاه اول تو را
اگر نمی رسد به من صدای چشم های تو

تو تا که پلک می زنی به سجده میرود دلم
به پیشگاه اعظم خدای چشم های تو

شبی خراب می شود حصارهای فاصله
و آب می شود دلم به پای چشم های تو

[P a R y A]

ای از عشق پاک من همیشه مست
من تو را آسان نیاوردم به دست،
بارها این کودک احساس من
زیر بارانهای اشک من نشست،
من تو را آسان نیاوردم به دست

در دل آتش نشستن، کار آسانی نبود
راه را بر اشک بستن، کار آسانی نبود،
با غروری هم قد و بالای بام و آسمان
بارها در خود شکستن،کار آسانی نبود

بارها این دل به جرم عاشقی
زیر سنگینی بار غم شکست
من تو را آسان نیاوردم به دست

در به دست آوردنت،
بردباری ها شده، بی قراری ها شده، شب زنده داریها شده
در به دست آوردنت،
پایداری ها شده، با ظلم و جور روزگار سازگاری ها شده،

ای از عشق پاک من همیشه مست
من تو را آسان نیاوردم به دست،
من تو را آسان نیاوردم به دست

بارها این کودک احساس من
زیر بارانهای اشک من نشست،
من تو را آسان نیاوردم به دست.