i180639 dostatdaram


تو را تا بی نهایت دوست دارم

نمی گویم تو را بر حسب عادت دوست دارم

اگه زخم زبونه باور تو

نمی ترسم بگو من دوست دارم

بلند سایه تردید روی شونه ات

نمی شورم دیگه دلواپسی را از توی خونه ات

می بخشی آسمون دستامو بسته

صدای العطش اینجا نشسته

می بخشی چشام هم تردید دارند

به یار دیگران امید دارند