3-تعلیم دعا
در تربیت دینی ، دعا و درخواست از خداوند جایگاه ویژه ای دارد. دعا ابزاری است که بنده را به خالق پیوند میدهد و از طریق آن، نیازهای فردی و درونی خویش را با خداوند قادر متعال در میان میگذارد و در پرتو آن به سکون و آرامش نایل میآید .
امام علی (ع) در سیره تربیتی خویش به عنصر دعا اهمیت زیادی قائل شده اند . آن حضرت هم دعاهایی را به فرزندان خود تعلیم میدادند و هم آنان را بر مداومت بر آن توصیه می نمودند .
امام حسین (ع) میفرمایند :«پدرم مرا به خواندن دعای جوشن کبیر و حفظ و بزرگداشت آن توصیه نمودند و سفارش کردند که در هنگام وفاتشان آن را بر کفنشان بنویسم و آن را به خانواده ام تعلیم دهم و آنان را برخواندن آن برانگیزانم .» (19)
هر چند در روایات برای دعا اوقات خاصی بیشتر مورد تاکید قرار گرفته و برخی دعاهای خاص در اوقات خاص وارد شده ، اما امام علی(ع) در سیره تربیتی خود هر فرصت مناسب را مغتنم شمرده و به تعلیم دعا به فرزندانش پرداخته اند . برای نمونه در هنگام غذاخوردن فرزندش امام مجتبی (ع) را به دعایی همیشگی سفارش نموده و در ضمن آن به نقش تغذیه و سلامتی جسمانی برای انجام عبادات ونیز وسیله بودن غذا برای توان عبادت بیشتر ، اشاره مینماید ؛
آن حضرت فرمود : «فرزندم ! هیچ لقمه سرد یا گرمی را مخور وهیچ شربت یا جرعه آبی را منوش الا اینکه قبل از خوردن و آشامیدن، این دعا را بخوانی «اللهم انی اسئلک فی اکلی و شربی السلام همن وعکه والقوه به علی طاعتک و ذکرک و شکرک فیما بقیته فی بدنیو ان تشجعنی بقوته علی عبادتک و ان تلهمنی حسن التحرز من معصیتک . .» (20)
امام علی (ع) به دلیل اهمیت دعا و نقش آن در تربیت دینی ، نه تنها در طول زندگی خویش به فرزندان خود تعلیم دعا مینمودند بلکه در واپسین لحظات عمر خویش و در هنگام احتضار نیز از این امر غافل نبودند ، چنانکه در همان حالت حساس احتضار به فرزند خویش امام حسن(ع) دعایی راتعلیم نموده اند (21) .
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)