1- نماز :
یکی از بارزترین مصادیق تربیت دینی و بلکه مهمترین نمود آن در حوزه احکام و عبادات ، نماز است . نماز بزرگترین فریضه الهی و پیش درآمد قبولی سایر اعمال و عبادات است . امام علی (ع) در طول عمر با برکتشان زیباترین جلوه ها را در نماز به نمایش گذاشتند ،او در حالت جنگ و صلح ، بیماری و سلامت ، در خانه و مزرعه ،بر مسند حکومت و خانه نشینی 25 ساله و در همه حالات و شرائط ،نماز مهمترین عمل او بود و فرزندان خود رابدان سفارش مینمود .
در وصیتی به امام حسن (ع) و تمامی خانواده و فرزندانش آنهارابه نماز سفارش کرده میفرماید : «از خدا بترسید ، از خدابترسید درباره نماز زیرا که نماز بهترین کارها و ستون دین شماست» (14)
او نه تنها خود و فرزندانش به نماز اهمیت میدادند که همه پیروان و شیعیان خود را به تعلیم نماز به فرزندان و سعی درتشویق آنان به مدوامت بر آن ، فرا خوانده اند . آن حضرت فرمود :«علموا صیسانکم الصلوه و خذوهم بها اذا بلغوا الحلم» «درکودکی به فرزندانتان نماز راتعلیم دهید و هنگام بلوغ ، آنان رابه نماز وا دارید .» (15)
فریضه نماز درتربیت دینی چنان مهم است که حتی در پیش از بلوغ ، تنبیه مختصر فرزند به خاطر ترک آن، روا دانسته شده است . علی (ع) خطاب به یکی از اصحاب فرمود: «کودکان اهل خانه ات را با زبان به نماز و طهارت تادیب نما و وقتی به سن ده سالگی رسیدند ، آنان را بر ترک آن ، تنبیه بدنی نما ولی از سه بار بیشتر تجاوز نکند .» (16)
نکته قابل توجهی که در این دو حدیث وجود دارد ، توجه حضرت به مراحل تربیت و نیز روش آشنا نمودن فرزندان با نماز و اقامه آن است ،زیرا در مورد نماز بین دوره کودکی و بلوغ فرق گذاشته اند ، در دوره کودکی تا قبل از ده سالگی فقط سفارش به آموزش و تعلیم نماز نموده اند و تنها به اقدام زبانی و سفارش کلامی اکتفا نموده اند ،در این مرحله تاکید بر آمادگی و زمینه سازی برای اقامه نماز شده است . اما در سن ده سالگی هر چند هنوز به حد بلوغ نرسیده اما بعلت رشد مناسب کودک در این سن و تا حدودی رسیدن به سنت مییز و تشخیص ، تاکید عملی بر اقامه نماز است و آنگاه که به سن بلوغ رسیدند تاکید بر واداشتن آنها به نماز و ترک نکردن آناست .
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)