مقابل درب بزرگ آهني معدودي زن و مرد مستاصل و نگران به محض ديدن مامورين ستاد جلو مي دويدند و جوياي چند و چون مراحل بازجويي بستگان خود مي شدند. آن روز به محض خروج سرگرد زادمهر ، منصور و هادي جلو دويدند و جوياي احوال غزاله و چگونگي روند بازجويي شدند ، زادمهر با سردي اظهار بي اطلاعي كرد و بي تفاوت، گويي گوش ناشنوايي دارد ، پشت فرمان نشت و اتومبيلش را در دنده قرار داد ، اما قبل از آنكه كلاچ را رها كند حق دوست با عجله به او نزديك شد و گفت :
- آآ...گيرت انداختم. كجا داداش ؟
- اگه اجازه بفرماييد ! خونه.
- چند لحظه صبر كن الان مي يام.
حق دوست پس از صحبتي كوتاه با نگهبان ورودي ستاد به سرعت در صندلي جلو جاي گرفت و گفت :
- قربونت سر راه يه سر بريم دادگاه يه كار كوچكي دارم. بعد راه مي افتيم طرف كرمان كه شما هم زودتر بري پيش حاج خانمت.
- ببينم علي جون ما چيكار كنيم كه حضرت عالي دست از سر كچل ما برداري .
- خيلي هم دلت بخواد. بد كردم از تنهايي درت آوردم.
- بابا ما چاكرتيم.
- چوب كاري مي فرماييد كيان جان . ما مخلصيم يه چيزي هم اون ور تر .
تا رسيدن به دادگاه زمان را به شوخي و خنده گذراندند و بعد از انجام كار حق دوست به سرعت راهي كرمان شدند.
سرگرد زادمهر كرماني بود و در همان شهر سكونت داشت در حالي كه از شش روز نوبت كاري اش ، سه روز را در ستاد مبارزه با مواد مخدر كرمان و سه روز ديگر را در ستاد مبارزه با مواد مخدر سيرجان مشغول به كار بود.
در راه زادمهر با كنجكاوي سراغ غزاله را گرفت و گفت :
- راستي علي جون با هدايت چيكار كردي ؟ خانواده اش امروز سراغش رو از من مي گرفتن... اين جور كه آقاي سهرابي ميگفت جرمش سنگينه.
- آه ولي فكر نكنم بشه ازش اعتراف گرفت.
- حرفه ايه ؟
- نمي دونم. بهش نمي ياد .خيلي گريه مي كنه و مدام قسم مي خوره.
- كجا دستگير شده ؟ وسيله شخصي داشته ؟
- نه بابا .... مسافر اتوبوس بوده . اين طور كه خودش ميگه حال و روز خوشي نداشته و هوا زده شده بود و متوجه اطرافش نبوده.
- احتمال داره كسي بسته ها رو توي ساكش گذاشته باشه ؟
- بعيد نيست.
- حربه بازجوييت چي بوده ؟
- سعي كردم آروم باشم و با حوصله .
- دفعه ديگه بترسونش . هر چه زودتر اعتراف كنه بهتره.
- نمي دونم. فقط خدا كنه گيجم نكه .
- نظر خودت چيه ؟ چي فكر مي كني ؟
- چي بگم به من بود مي گفتم همين حالا بره خونش، اما تمام اين سالها ياد گرفتم به ظاهر كسي اطمينان نكنم.