چوپان روزه دار

وقتى حجاج بن يوسف ثقفى در مسافرت به يمن براى حكومت آنجا با جلال و تشريفات حكومتى مى رفته ، هر كجا كه منزل مى كرده ، خيمه حكومتى مى زد آشپزها مشغول پختن مى شدند.
در يكى از منزلها هوا خيلى گرم بود خيمه اى كه زده بودند، براى اينكه هوا كوران و خنك شود، دو طرف خيمه را بالا زدند. اجمالا تا موقع خوراك سفره پهن كردند.
انواع حلويات ، شيرينى ها، خوراكيها، پختنى ها، تا خواست بخورد از دور چوپان جوانى را ديد كه دو تا سه تا گوسفند را مى چراند. و در اثر گرما و سوزش آفتاب اين چوپان جوان بيچاره سرش را زير شكم گوسفندى كرده تا از سايه برّه بمقدارى كه سرش قدرى از سوزش آفتاب محفوظ باشد. غير از سرش بقيه بدنش را آفتاب مى سوزاند.
حَجّاج كذائى از داخل خيمه تا اين منظره را ديد متاءثر شد و بغلامان گفت : برويد اين چوپان را بياوريد. رفتند و چوپان را آوردند. هر چه گفت : من كارى به امير ندارم امير كى هست ؟ گفتند: حكم است .
بالاخره بزور بيچاره چوپان را نزد حَجاج آوردند. حَجاج به او گفت : ديدم از دور كه تو گرما زده اى ناراحتى ، متاثر شدم گفتم : بيا زير سايه خيمه راحتى كن . گفت : نمى توانم بنشينم . پرسيد چرا؟ گفت من اجيرم ماءمور حفظ گوسفندانم چطور بيايم زير سايه خيمه ؟ من بايد بروم گوسفندان را بچرانم .
حجاج گفت : پس بنشين چيزى بخور و برو. گفت : نمى خورم پرسيد چرا نمى خورى ؟ گفت : جاى ديگرى وعده دارم . حجاج پرسيد جاى ديگر؟ مگر بهتر از اينجا هم هست ؟ گفت : بلى . گفت : بهتر از طعام سلطنتى هم مگر هست ؟ گفت : بله بهتر، بالاتر. پرسيد: مهمان كى هستى ، به كى وعده داده اى ؟
چوپان گفت : مهمان رب العالمين ام . من روزه هستم روزه دار مهمان خدا است . چوپان بيابانى هست ، امّا خدا معرفت ايمان باو داده ، در اين بيابان گرم سوزان روزه مى گيرد و مى گويد: مهمان خدايم ، افطارم نزد خداست ، بهتر، بالاتر.
اينجا حجاج نتوانست نفس بكشد، با خدا ديگر نمى تواند در بيفتد. جورى جواب داد كه حجاج را ساكت كرد نتوانست حرف بزند.
گفت : خيلى خوب روز زياد است ، امروز تو بخور، فردا عوضش را بگير، چوپان گفت : خيلى خوب بشرطى كه سندى بمن بدهى كه من فردا زنده باشم و روزه بگيرم از كجا من فردا زنده باشم ؟
ديد باز نمى شود با اين دانشمند حقيقى ، مؤ من بالله و راستى دانا چه بگويد. مجسمه جهل در برابر مجسمه علم و ايمان است . حجاج جاهل مطلق بالاخره ديد نمى تواند جوابش را بدهد. گفت : اين حرفها را بگذار كنار چنين خوراك لذيذ و طيبى ديگر كى نصيبت مى شود؟ تو چرا اينقدر پا به روزى خودت ميزنى ؟ چرا اينقدر نادانى ؟
چوپان گفت : اَنْتَ جَعَلْتَهُ طَيَّبا؟ حجاج آيا تو آن را طيب و خوشمزه كردى ؟ آى حجاج بدبخت يك دندان دردى خدا بتو بدهد همه اين حلواها و مرغها هيچ است . اگر عافيت باشد نان جو شيرين است كيف و لذت دارد اگر عافيت نباشد مرغ و پلو زهر مار است .(56)