شاه دقیقاً در جریان كمیته مشترك بود
از حسن پور می پرسیم آیا شاه در جریان این اتفاقات و شكنجه های دردناك بوده است؟ او قاطعانه می گوید: بله، صد در صد، به خاطر اینكه هر هفته یك بولتن محرمانه از كمیته مشترك خدمت شاه می رفت و او پس از مطالعه بر روی آن مهر می زد و در حاشیه این بولتن ها هم نوشته شده كه «از شرف عرض شاهانه گذشت مقرر فرمودند فلان»... یعنی طبق این اسناد كه موجود است شاه دقیقاً از جزئیات كمیته مشترك و وقایع آن باخبر بوده است.
وی در خصوص مدت زمان میانگین اسارت هر فرد در این جا نیز اظهار می دارد: اسم این جا بازداشتگاه موقت بوده یعنی حد نهایت 24 ساعت تا 48 ساعت ولی ما طبق گفته كسانی كه در این زندان بوده اند مشاهده می كنیم كه تا 3 سال هم افراد در این جا محبوس بوده اند مثلاً آقای عزت الله مطهری معروف به عزت شاهی 3 سال در این جا بوده یا شهید رجایی فقط دو سال در این ساختمان شكنجه و زجر كشیده است. بهر حال طبق آمار از 5 روز بازداشت هست تا 3 سال و این میزان به زمان اعتراف فرد بستگی داشته است.
فرار بی فرار
از مدیر موزه عبرت می پرسیم آیا كسی از این زندان فرار هم كرده است؟ حسن پور می گوید: این زندان به دلیل اینكه دارای چند لایه امنیتی است و عبور از هر لایه تقریبا غیرممكن است بنابراین امكان فرار برای هیچ جنبنده ای وجود نداشته و لذا هیچ كس هم فرار نكرده است.
وی در پاسخ به این سوال كه آیا كسانی كه این جا شهید شدند دارای مزار هستند یا نه اظهار می دارد البته پس از پیروزی شكوهمند انقلاب تا حدودی مزار بسیاری از شهدای این زندان مخوف با مطالعه پرونده هایشان مشخص شد ولی متاسفانه هنوز خانواده هایی مثل خانواده شهید مشیدی هستند كه همچنان به دنبال مزار فرزندشان هستند و هیچ كس هم اطلاع دقیقی از مزار آنها ندارد.
بر همین اساس ما در داخل یكی از سلول ها كه هم اینك مورد بازدید قرار می گیرد تعدادی قاب عكس خالی به همراه یك گل لاله به عنوان یادبود شهیدان بی مزار این زندان قرار داده ایم حسن پور علت بی مزار بودن شهدای این زندان را هم این گونه ذكر می كند كه در گزارش ساواك در مورد شهدایی كه در این جا كشته شده اند به دروغ آمده است فلانی در درگیری كشته شد و چندان به محل دفن او اشاره نشده كه همین امر مشكل فوق را ایجاد كرده است.
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)