آنها که می مانند ...
همیشه یک روز رفته اند ...
تا که امروز مانده اند ...
شاید رفته اند تا سقف آرزوهایشان را بلند کنند ...
شاید برای ارزش لبخندی کوتاه ...
شاید برای آویختن پنجره ای زیبا ...
و شاید برای خوشبختی ...
خوشبختی مگر چیست ...؟
جز تک تک ثانیه های زیبا از زندگی که تو را ...
غرق لذت می کند ...؟
گاهی باید رفت ...
تا بتوان ماند ...
مــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــن ...
می خواهم از سقف های بلند چراغ های بلند بیاویزم ...
می خواهم قشنگ ترین منحنی های دنیا را به صورت ها بنشانم ...
می خواهم بر دیوار های تاریک پنجره های روشن قاب کنم ...
می خواهم ثانیه های زیبا داشته باشم ...
از زندگی ...
که مرا ...
غرق در لذت کنند ...
گاهی باید رفت ...
تا بتوان باقی ماند ...
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)