نصب امامت
هنگامي كه پيامبر اعظم(ص) براي اولين بار حضرت علي(ع) را رهبر بعد از خود انتخاب كرد، جمعي از قريش به حضور پيامبر(ص) آمده و عرض كردند: اي رسول خدا، مردم تازه مسلمان هستند (و هنوز اسلام بر اعماق دل و وجودشان نفوذ نكرده) از اين رو راضي نيستند كه تو داراي مقام نبوت باشي ولي مقام امامت به پسر عمويت علي(ع) واگذار شود. اگر مدتي صبر كني (تا اسلام به خوبي در دلها رسوخ كند) و بعد امامت علي(ع) را اعلام نمايي بهتر است. پيامبر(ص) در پاسخ فرمود: من اين كار را به رأي و اختيار خود انجام نداده ام، بلكه فرمان خدا است.
آنان گفتند: اگر پيشنهاد ما را به جهت مخالفت با دستور خدا نمي پذيري، پيشنهاد ديگري مي كنيم و آن اين است كه: در امر خلافت، مردي از قريش را با علي(ع) شريك سازي، تا دلهاي مردم به سوي علي(ع) متوجه و آرام شود و در نتيجه امر خلافت و رهبري آسيب پذير نگردد و مردم در اين مورد با تو مخالفت نكنند. در اين هنگام جبرئيل اين آيه را نازل كرد:
لئن اشركت ليحبطن عملك ولتكو نن من الخاسرين (زمر-65) اگر مشرك شوي تمام اعمالت نابود مي شود و از زيان كاران خواهي بود.(1)
1-مناقب ابن شهر آشوب، ج 3، ص 38
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)