•●♥ دل نوشته های یک عاشق شکست خورده ♥●•

[R A H A]

هر چند اینجا بهشت شاد خدایان است
بی تو برای من
این سرزمین غم زده زندان است
در هر غروب
در امتداد شب
من هستیم و تمامت تنهایی
با خویشتن نشستن
در خویشتن شکستن
این راز سر به مهر
تا کی درون سینه نهفتن
گفتن
بی هیچ بک و دلهره گفتن
یاری کن
مرا به گفتن این راز بازیاری کن
ای روی تو به تیره شبان آفتاب روز
می خواهمت هنوز.

[R A H A]

تو نیستی
اما من برایت چای می ریزم
دیروز هم
نبودی که برایت بلیت سینما گرفتم
دوست داری بخند
دوست داری گریه کن
و یا دوست داری
مثل آینه مبهوت باش
مبهوت من و دنیای کوچکم
دیگر چه فرقی میکند
باشی یا نباشی
من با تو زندگی میکنم.

[R A H A]

ارغوان شاخه همخون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی ست هوا؟
یا گرفته است هنوز ؟
من در این گوشه كه از دنیا بیرون است
آفتابی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیك است
كه چو بر می كشم از سینه نفس
نفسم را بر می گرداند
ره چنان بسته كه پرواز نگه
در همین یك قدمی می ماند
كورسویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانی ست
نفسم می گیرد
كه هوا هم اینجا زندانی ست
هر چه با من اینجاست
رنگ رخ باخته است
آفتابی هرگز
گوشه چشمی هم
بر فراموشی این دخمه نینداخته است
اندر این گوشه خاموش فراموش شده
كز دم سردش هر شمعی خاموش شده
یاد رنگینی در خاطرمن
گریه می انگیزد
ارغوانم آنجاست
ارغوانم تنهاست
ارغوانم دارد می گرید
چون دل من كه چنین خون .آلود
هر دم از دیده فرو می ریزد
ارغوان
این چه راز ی است كه هر بار بهار
با عزای دل ما می آید ؟

[R A H A]

منم، منی که دیگر هیچ چیزی را دوست نمی دارم

به نشان نا رضایتی از امر تغییر پذیر.

نفرت هم نمی ورزم به هیچ چیزبه نشان نارضایتی تمام عیار از امر تغییر ناپذیر.

[R A H A]

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

با دوستان مروت ، با دشمنان مدارا

[R A H A]

درد را از هر طرف بنويسی
همان درداست
مثل درد من
مثل درد تو
مثل دردهمسایه،
که دلش گرفته است
و چراغ خانه اش را خاموش کرده است.
من به روشنی بد نکرده ام
که تو افتاب کوچه مرا شکسته ای
و قلبم را به رنج الوده ای
و زخم خنجر بر پشت من نهاده ای
من و تو غباری بیش نیستیم
در این ویرانسرا
یادت باشد

[R A H A]

این دل اگر کم است بگو سر بیاورم


یا امر کن که یک دل دیگر بیاورم

خیلی خلاصه عرض کنم: دوست دارمت ...


(دیگر نشد عبارت بهتر بیاورم)


از کتف آشیانه‌ای خود برای تو


باید که چند جفت کبوتر بیاورم


از هم فرو مپاش، برای بنای تو


باید بلور و چینی و مرمر بیاورم


وقتش رسیده این غزل نیمه‌سوز را


از کوره‌های خود‌خوری‌ام در بیاورم

[R A H A]

زندگی بدون تو سخت برام حالیت که نیست

عشقمو پس دادی و ریختی به پام حالیت که نیست

من میگم بدون تو روزم قشنگی نداره

نخوندی بغض منو تو اون چشام حالیت که نیست . . .

[R A H A]

کسی درد خندیدنم را نفهمید ...
و از ریشه پوسیدنم را نفهمید ...
همان اول راه او از من جدا شد ...
که به بیراهه پیچیدنم را نفهمید ...
زمین و زمان پشت سر میزد اما ...
کسی بر زمین خوردنم را نفهمید ...
چنان نرم و آهسته در خود شکستم ...
که حتی ترک خوردنم را هم نفهمید ...

[R A H A]

اگر چه از غزلت سال هاست دورترم
ولی هنوز در این شهر با تو جورترم

بیا به باد بده، خط بزن، خرابم کن...
من از قدیم، همیشه کمی صبورترم!

تو را که می گذری بی خبر، نمی بینم
هنوز پیش منی، من، اگر چه کورترم!

ببین چگونه تو را داد می زند غزلم
ببین هنوز هم از تو، کمی جسورترم