کاربر فعال
آسمان هستمن هستممثل يک پرستوی مهاجر با حسی غريباما نه برای تو و نه برای هيچکسدر کنار اين مردمشايد حضور صدايی نتواند نگاههايی چنين سنگين را جا به جا کندشايد برای باور وجودم اثباتی لازم باشداما من وجود دارمبرای تنهايی ديوارهای اتاقبرای انتظار قلبهای بدون عکسبرای ترک خوردگی روح باغچهمن هستم با قلبی شکسته اما در حال تپيدن جدا از همه بودنهاهمانطور که آسمان هست
کاربر فعال
آن چشم ها هنوز رهایم نمیکنند
فکری به حال دغدغه هایم نمیکنند
آن چشم های آبی دریاییت هنوز
از ساحل سکوت رهایم نمیکنند
من دفتری پر از غزلم ازترانه ام
لب هایت عاشقانه هجایم نمیکنند
آواز گام های غزل سازتو چرا
از انهنای کوچه صدایم نمیکنند
من زخمی هزار زبان تغسلم
آن دست های گرم دوایم نمیکنند
آن خاطرات گم شده در ذهن بادها
یک لحظه بی تو از تو جدایم نمیکنند
آن چشم ها که عامل ویرانی منند
یک قطره گریه نیز برایم نمیکنند
کاربر فعال
این روزها بد جور حسادت میکنمـ
به دکمه i روی کیبوردت
حسادتـ میکنمـ بهـ دال
به ...
می دانی مـــــــرد ؟
......من بدجور حسادتـ میکنمـ
ای کاش لااقل دکمه Delete َت بودمـ
تا تمامـ غمـهایت
حسرتـها
و رنجـهایت را
با یکـ حرکتـ محو می کردمـ
تو بنویسی حسرت...من فشرده شوم
تو بنویسی رنج... من کوبیده شومـ
تو بنویسی فاصله ... من مچاله شومـ
تو بنویسی عـشـق ... و من نیست شومـ
کاربر فعال
از یک عاشق شکست خورده پرسیدم:بزرگ ترین اشتباه؟ گفت عاشق شدنگفتم بزرگ ترین شکست؟ گفت شکست عشقگفتم بزرگترین درد؟ گفت از چشم معشوق افتادنگفتم بزرگترین غصه؟ گفت یک روز چشم های معشوق رو ندیدنگفتم بزرگترین ماتم؟ گفت در عزای معشوق نشستنگفتم قشنگ ترین عشق؟ گفت شیرین و فرهادگفتم زیبا ترین لحظه؟ گفت در کنار معشوق بودنگفتم بزرگترین رویا؟ گفت به معشوق رسیدنپرسیدم بزرگترین ارزوت؟ اشک تو چشماش حلقه زدو با نگاهی سردگفت: ( مرگ)
کاربر فعال
نگارا اگر درد عاشقی را می چشیدی
تو هم زهر جدایی را به تلخی می چشیدی
اگر چون من به مرگ آرزوها می رسیدی
پشیمان می شدی از این که عشق را آفریدی
بگو هرگز سفر کردی سفر با چشم تر کردی
کسی ر ابدرقه با اشک وخون جگر کردی
زشهر آرزوهایت به ناکامی گذر کردی
گل امیدت را پرپر به راه رهگذر کردی
کاربر فعال
مرگ من روزی فرا خواهد رسید
در بهاری روشن از امواج نور
در زمستانی غبار آلود ودور
یا خزانی خالی از فریاد شور
مرگ من روزی فرا خواهد رسید
روز پوچی همچو روزان دگر
ناگهان خوابی مرا خواهد ربود
من تهی خواهم شد از فریاد درد
خاک میخواند مرا هر دم به خویش
می رسند از ره که در خاکم نهند
آه شاید عاشقان نیمه شب
گل به روی گور غمناکم نهند
بعد من ناگه به یک سو می روند
پرده های تیره دنیای من
چشم های ناشناسی می خزند
روی دفتر ها وکاغذ های من
در اتاق کوچکم پا می نهد
بعد من با یاد من بیگانه ای
در بر آینه می ماند به جای
تار مویی.نقش دستی .شانه ای
می شتابند از پی هم بی شکیب
روزها وهفته ها وماهها
چشم تو در انتظار نامه ای
خیره میماند به چشم راهها
لیک دیگر پیکر سرد مرا
می فشارد قلب دامن گیر خاک
بی تو دور از ضربه های قلب تو
قلب من می پوسد آنجا زیر خاک
کاربر فعال
دشتها نام تو را می گویند
کوهها شعر مرا می خوانند
کوه باید شد و ماند
رود باید شد و رفت
دشت باید شد و خواند
در من این جلوه ی اندوه ز چیست ؟
در تو این قصه ی پرهیز که چه ؟
در من این شعله ی عصیان نیاز
در تو دمسردی پاییز که چه ؟
حرف را باید زد
درد را باید گفت
سخن از مهر من و جور تو نیست
سخن از تو
متلاشی شدن دوستی است
و عبث بودن پندار سرورآور مهر
آشنایی با شور ؟
و جدایی با درد ؟ ...
کاربر فعال
اگر تو بازنگردي
.
.
.قناريان قفس قاريان غمگين را
كه آب خواهد داد
كه دانه خواهد داد ؟
اگر تو باز نگردي
بهار رفته در اين دشت برنمي گردد
به روي شاخه گل غنچه اي نمي خندد
و آن درخت خزان ديده تور سبزش را به سر نمي بندد
اگر تو بازنگردي
كبوتران محبت را
شهاب ثاقب دستان مرگ خواهد زد
شكوفه هاي درختان باغ حيران را
تگرگ خواهد زد
اگر تو بازنگردي
به طفل ساده خواهر كه نام خوب تو را
ز نام مادر خود بيشتر صدا زده است
چگونه با چه زباني به او توانم گفت
كه برنمي گردي
کاربر فعال
امشب قمار می کنیم
تو و من
یا دلت را
از تو می برم
یا دلم را
به تو می بازم
قرارمان کنار عشق
کاربر فعال
کی با اشکای تو یه اسمون ستاره ساخت
کی بود که به نگاه تو دلش رو عاشقونه باخت
کی بود که با نگاه تو
خواب و خیال عشق و دید
کی بود که واسه تو از همه دنیا دل برید
نگو کی بود کجایی بود
اون که برات دیوونه بود
رو خط به خط زندگیش از عشق تو نشونه بود
من بودم اون که دلش رو ساده
به پای تو گذاشت
اون که واسش بودن تو به غیر غم چیزی نداشت
من بودم اون که دل اخر عشق تو رو خوند
اون که به جای عاشقی حسرتشو به دل نشوند
حسرت دوست داشتن تو همیشگی بود
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (بوک مارک ها)