•●♥ دل نوشته های یک عاشق شکست خورده ♥●•

[R A H A]

هر چه شکفتم تو نديدی مرا
رفتی و افسوس نچيدی مرا
ماندم و پژمرده شدم ريختم
تا که بدامان تو آويختم
دامن خود را متکان ای عزيز
اين منم ای دوست به خاکم نريز
وای مرا ساده سپردی به باد
حيف که نشناخته بردی ز ياد
همسفر بادم از آن پس مدام
می گذرم بی خبر از بام و شام
می رسم اما به تو روزی دگر
پنجره را باز گذاری اگر...

[R A H A]

موجيم و وصل ما ، از خود بريدن است
ساحل بهانه اي است ، رفتن رسيدن است

تا شعله در سريم ، پروانه اخگريم
شمعيم و اشک ما ،در خود چکيدن است

ما مرغ بي پريم ، از فوج ديگريم
پرواز بال ما ، در خون تپيدن است

پر مي کشيم و بال ، بر پرده ي خيال
اعجاز ذوق ما ، در پر کشيدن است

ما هيچ نيستيم ، جز سايه اي ز خويش
آيين آينه ، خود را نديدن است

گفتي مرا بخواه ، خوانديم و خامشي
پاسخ همين تو را ، تنها شنيدن است

بي درد و بي غم است ، چيدن رسيده را
خاميم و درد ما ، از کال چيدن است...

[R A H A]

حضرت عشق بفرما که دلم خانه توست



سر عقل آمده هر بنده که دیوانه ی توست



دل من که از عشق نصیبی دارد


حضرت عشق به من لطف عجیبی دارد



بگذارید بگذارید که بیمار بماند این دل



با تب عشق دلم حال غریبی دارد



لحظه می میرد و من آخر سر می پوسم


عشق ای ناجی من دست تو را می بوسم



بی وجود تو سعادت نشود حاصل من

تا نفس هست تو ای عشق بمان در دل من

[R A H A]

عشق بر شانه هم چیدن ...

به نسیمی همه راه به هم می ریزد

کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد


سنگ در برکه می اندازم و می پندارم

با همین سنگ زدن ، ماه به هم می ریزد


عشق بر شانه هم چیدن چندین سنگ است

گاه می ماند و نا گاه به هم می ریزد



آنچه را عقل به یک عمر به دست آورده است

دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد


آه یک روز همین آه تو را می گیرد

گاه یک کوه به یک کاه به هم می ریزد

[R A H A]

من شکستم در خود
من نشستم در خویش
لیک هرگز نگذشتم از
پل
که ز رگ های رنگین بسته ست کنون
بر دو سوی رود آسودن
باور کن نگذشتم از پل
غرق یکباره شدم
من فرو رفتم
در حرکت دستان تو
من فرو رفتم
در هر قدمت ، در میدان
من نگفتم به ذوالکتاف سلام
شانه ات بوسیدم
تا تو از این همه ناهمواری
به دیار پکی راه بری
که در آن یکسانی پیروزست
من شکستم در خود
من نشستم در خویش

[R A H A]

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند
سخت بالا بروی ساده بیایی پایین
قصه تلخ مرا سرسره ها می فهمند

[R A H A]

دیـگر نمی خواهم غـــمان در کنج بستر بشکنم

از جـنس لـیوان نیـستم که بار دیــگر بشکنم

بر من چـه بی حاصل زدی آن بـست هـای بی هدف

من چـینی ناخالصم مـی خــواهم از سـر بشکنم

چـشــمم به خــون آلوده و خـشکیده آب حسرتم

می خواهم اینبار از درون چون مردم تر بشکنم

فـریاد هـای مــرده ام روحـی نـدارد، لاجـرم

بـاید درین مـاتم سـرا چـون آهِ باور بـشکنم

اما دریـغا پـتک غـــم دیـگر نـدارد ضـربتی

تا چــون شـکـاری بی زبان مـثل کبوتر بشکنم ...

[R A H A]

چه بگويم بامن اي دل چه ها كردي

تو مرا با عشق او آشنا كردي
پس از اين زاري نكن
هوس ياري نكن
تو اي ناكام ...دل ديوانه
با غم ديرينه ام
به مزار سينه ام

بخواب آرام ...دل ديوانه

[R A H A]

من ؟ من ياد گرفتم چه جوري شبها از روياهام يه خدا بسازم
و دعاش كنم كه عظمتتو جلا
امشبم گذشتو كسي ما رو نكشت!!
.
.
.
آري ... گلم ... دلم ... حرمت نگه دار
كه اين اشكها خون بهاي عمر رفته من است
سر گذشت كسي كه هيچ كس نبود
و هميشه گريه مي كرد
بي مجال انديشه به بغض هاي خود
...
تا كي مرا گريه كند؟
تا كي؟
و بكدام مرام بميرد؟
آري گلم دلم....
ورق بزن مرا
و به آفتاب فردا بيانديش كه
براي تو طلوع ميكند
با سلام و عطر آويشن
سكوت مي كنم و ديگر هيچ....

[R A H A]

دیگر از باغ بهارانم نگو

غنچه هایش را مجو

دیگر ای دل ، از من شوریده با کینه مپرس

مهربانی های آن ماه دلارامم چه شد ؟

دیگر از آن بوسه های طعم شیرین نگار من مپرس

آن همه شور و جوانی ها چه شد

یاد آن چشمان شیوایش به خیر

یاد آن شیرین نگار مست و شیدایم به خیر

رشته ی احساسمان ، افسوس زود از هم گسست

قلب من زودتر از آنچه می باید ، شکست

آن همه شیرین زبانی ها چه شد ؟

دیگر مپرس ...