•●♥ دل نوشته های یک عاشق شکست خورده ♥●•

[R A H A]

باز اين دل سرگشته من ياد آن قصه شيرين افتاد

بيستون بودو تمناي دو دوست

آزمون بود و تماشاي دو عشق

در زمانيكه چو كبك

خنده ميزد " شيرين"!

تيشه ميزد "فرهاد"!

نه توان گفت به جانبازي فرهاد : افسوس

نه توان كرد ز بي دردي شيرين فرياد

كار شيرين به جهان شور برانگيختن است!

عشق در جان كسي ريختن است!

كار فرهاد برآوردن ميل دوست

خواه با شاه در افتادن و گستاخ شدن

خواه با كوه در آويختن است

رمز شيريني اين قصه كجاست؟

كه نه تنها شيرين بي نهايت زيباست....

آنكه آموخت به ما درس محبت مي خواست

جان چراغان كني از عشق كسي

به اميدش ببري رنج بسي...

تب و تابي بودت هر نفسي...

به وصالش برسي يا نرسي...!

[R A H A]

می روم خسته و افسرده و زار

سوی منزلگه ويرانه خويش

بخدا می برم از شهر شما

دل شوريده و ديوانه خويش

می برم، تا كه در آن نقطه دور

شستشويش دهم از رنگ گناه

شستشويش دهم از لكه عشق

زينهمه خواهش بيجا و تباه
همه چیز تموم میشه و سه تا چیر باقی میمونه

[R A H A]

گفتمش : دل می خری ؟
برسید چند؟
گفتمش : دل مال تو، تنها بخند !
خنده کرد و دل زدستانم ربود
تا به خود باز آمدم او رفته بود
دل ز دستش روی خاک افتاده بود
جای بایش روی دل جا مانده بود ......

[R A H A]

می نشینی بیاید!

در را نگاه می کنی تا بهانه ای داشته باشی که به او بگویی " چشمانم به در سفید شد!"
تا تمام نبودنش را گلایه کنی
تا تلاش کنی خودت را در نبودش رنج کشیده نشان بدهی
آخر هر چه باشد انتظار تلخ است !
حتی اگر بیاید
حتی اگر آمدنش شیرین تر باشد
چه برسد به روزی که ...
- انگار چشمانت به در سفید شد!

[R A H A]

نه دل در دست محبوبی گرفتار

نه سر در کوچه باغی بر سر دار
از این بیهوده گردیدن چه حاصل؟
پیاده میشوم دنیا... نگهدار

[R A H A]

گریه نکن قشنگ من قسمت من همین بوده
‫من که میدونم یه روزی میای سراغ قبر من
من که میدونم اون چشات میباره تو ماتم من


من که بهت گفته بودم دغ میکنم یه گوشه ای
رفتی و خندیدی به من گفتی به من دیوونه ای


من که میدونم یه روزی کلاغ قصه گوی ما
خبر میاره از منو میگه بهت پیشم بیا

هر چی که فریاد میزنم تو کوچه های انتظار
رفته بودی از این دل و رفته بودی از این دیار

وقتی که از شب تا سحر ناله میکردم ای خدا
کجا بودی قشنگ من نعش منو ببین حالا

گریه نکن قشنگ من قسمت من همین بوده
از این همه خوبی واسم ببین که دوری میمونه

هنوزم عاشق توام حتی زیر یه دنیا خاک

خدانگهدار تو و حافظ اون نگاه پاک

[R A H A]

به چه می نگری ؟

به چشمانم ؟
به دستان لرزانم ؟
به جسم بی جانم؟
تو با کدام فلسفه تنهایی ام را به سخره می گیری؟
و با کدام قاعده ی ریاضی مسئله ی پیچیده ی مرا پیچیده تر می کنی ؟
ریشخند تلخ تو ، دل من را می میراند .
اینگونه ام نگاه نکن .
موی سپیدم نشان از روزگار سیاه من است .
لبخندت را نمی فهمم ، همانطور که تو گریه ی مرا .
تو که رنگین کمانت هفت رنگ است ، آسمان ابری مرا درک نمی کنی .
قطره قطره ی اشک من میل دریا شدن دارد .
دستانم را که نگاه می کنم حسرت فریادشان را می شنوم که می گویند : ما تنهاییم . . .
حالا چه فرقی می کند که تو به چهره ی رنجورم خنده سر می دهی ؟
باشد . . . حرفی نیست . . .
به دل تنهای من بخند که نوبت خنده ی من هم . . .
نه . . .
نوبت خنده ی من هیچگاه فرا نمی رسد . . .

[R A H A]

خواهم که در این غمکده آرام بمیرم

گمنام سفر کردم و گمنام بمیرم

خواهم زخدایم که به دلخواه بمیرم

یعنی که تو را بینم و آنگاه بمیرم

[R A H A]

بر سنگ قبر من بنويسيد خسته بود
اهل زمين نبود نمازش شكسته بود
برسنگ قبر من بنويسيد شيشه بود
تنها از اين نظر كه سراپا شكسته بود
بر سنگ قبر من بنويسيد پاك بود
چشمان او كه دائماً از اشك شسته بود
بر سنگ قبر من بنويسيد اين درخت
عمري براي هر تيشه و تبر دسته بود
بر سنگ قبر من بنويسيد كل عمر
پشت دري كه باز نمي شد نشسته بود

[R A H A]

آدمک زندگی سرده مگه نیست؟
دل عاشق پر درده مگه نیست؟
آدمک دلها محبت ندارن
آدما پا رو محبت می ذران
آدمک دریای درده دل من
گل پژمرده و زرده دل من
آدمک دست و پاهات چوبی و خشکن می دونم
رو سینه ات جای دل رو خالی گذاشتن می دونم
هیچ کسی غصه قلبت رو نخورده
دل آدما آخه تو سینه مرده
هیچ کسی غصه قلبت رو نخورده
دل آدما آخه تو سینه مرده
آدمک بیا بریم شهر خدا
پیش اون شکوه کنیم از آدما
آدمک دلها محبت ندارن
آدما پا رو محبت می ذارن
آدمک دریای درده دل من
گل پژمرده و زرده دل من