شعر نو

[R A H A]

مولا علی

عشق را
در در ابتذالی یافته بودم
که نام مقدسش را
لوث کرده بود
عدالت را در طعم شعاری
که دهانم دوخت
و حقیقت را
پشت کامیونی که می گفت
گشتم نبود
نگرد نیست
به تو رسیدم
و عاشقت شدم
آنگاه که فزت ورب الکعبه میگفتی
و مرگ
عادلانه ترین حقیقتی که می شناختم
در پیشگاهت
زانو زده بود

[R A H A]

شعر

سراغم که نمی آید
سراغش را میگیرم
لای کتاب ها
روزنامه ها
کوچه ها و خیابانها
هزارتوی خاطره ها
.....
و هرچه بیشتر
کمتر می یابم
خسته که میشوم
از جایی که نمیدانم
می آید
چشمهایم را می بندد
و غافلگیرم میکند
دوست خوب من

[R A H A]

*گریه*
گریه زیباست آنگاه که نوزاد دردهایش را فریاد میکندخوب است وقتی در آخرین وداع از هجوم عقده ها میکاهدجالب است آنگاه که کاراترین سلاح زن میشود .........و چقدر تلخ وقتی لبریز میشوی از اشک هایی که نتوانسته ای بباری

[R A H A]

نجیب

چند هزار سال است
آدم ها
اسب ها را اهلی کرده اند
غافل آنکه اسب ها

چه آدم هایی را
که بر پشت شان وحشی نکرده اند

[R A H A]

مدرن

مو ها مدل جدید
ادکلن مد روز فرانسه
لباس های مارک دار خارجی می پوشم
گفته ام دکوراسیون آپارتمان را
پست مدرن طراحی کنند
چقدر مدرن شده ام
لطفا برایم اسپند دود کنید

[R A H A]

سونامی

عجیب بود
زلزله ۹ ریشتری
پیچ و تاب سازه ها
و فرونریختن ساختمان ها
عجیب بود سونامی
پیچ و تاب اقیانوس
و کاغذ وار
برآب رفتن خانه ها و ماشین ها
عجیب بود ....
اما عجیب ترین حادثه
نظم بود
در صف فروشگا هها
تدفین
مراسم همدردی
انگار که آب از آب
تکان نخورده بود

[R A H A]

عاشورا

عاشورا
شرح شرحه شرحه شدن عشق
در اجتهاد شریح
آنروز که خون خدا را
مباح میکرد
و اوج منزلت ری
که جای بهشت نشست
در نگاه پسر سعد
عاشورا
فریادی رسا
از حلقوم بریده تاریخ
خطبه خطبه اشک
برگونه های خشک وارثان آب
عاشورا
عباس عباس حماسه
که تا همیشه جاری
در طریقت یاران
و حسین حسین
آزادگی
ایمان
عشق
و
و
و ..

[R A H A]

پردیسِ پرندگان

پرندگان
حتی قفسی بی در را
به آشیان
برنمی گزینند.
تنها برای باد
شاخ و قفس یکی ست.
پرنده،
حتی از پَر و پنبه
در هیچ قفس
حتی قفسی بی در
گرفتار مباد
زیرا قفس
یاد آور "زندانی" ست.
روان های پرنده های قفسی
و پرنده های رها
بال در بال
بر بال باد
از شاخه ای به قفس
وز قفسی به شاخه پر می کشند
با شادی و شوخی و چکاچاک.

-: "به به !
پردیس ِ پرندگان چه زیباست."

[R A H A]

دعا
آفریدی آدم و حوا و...
بسیار آدم و حوای دیگر را
یکی هم زان میان
فرزند من
که گرچه ما ز زایش تا بپروردن
هماره یار و هم دلدار وی ، شاید ؛ که باشیم...
هلا ای آفرینشگر هماره!
ز ذرّه آفرینی ، پرورش ،
تا زایش ِ بس ذرّه ای پیوسته با سامان
تویی هستی ده.
تویی هستی دهی ، کو ؛
ما و او را آفریده ست.
ز هیچ آفرینا!
شگرفا!
ز ناچیزانه ذره تا به نیکو آفرینش
پرتگاه ِ بس شگرفی
از زمین تا آسمان ست.
غلط گفتم
ببخشا فرزه را ؛
مانا؛ غلط گفتم
به یک فرمان "شو. شد" هم زمین ؛ هم آسمان بسته ست.
هلا ای بس شگفت آورتر از،
هر بیکرانی، هر؛ شگرفی، هر؛ شگفتی
هلا ای آنکه نزدش سخت و آسان هردو یکسان ست و آسان
هلا ای بس توانا تر از آنچ آید به پندار
ورا دریاب
بیش ازپیش

شگفتی آفرینا!
شگفتا که تویی!

[R A H A]

ز بی حد توی ِ بی حد راه ِ آینده

ز بی پایان نوشت ِ سرنوشت آیا
که می داند جز او
که دارد جملگان در بَر

که شاید لحظه اش یک بی نهایت بُرهه نوری است
و یا شاید خِرَد بر جملگان ِ خلق چیره ست
ز بی پایان نوشتِ سرگذشت ما که می داند؟